Zwanger na IVF en erg bang

Heel herkenbaar! Hier ook na ivf zwanger en precies dezelfde angst om naar de wc te gaan en van elk dingetje wat ik voel het ergste te denken. Zelfbescherming tot we zeker weten dat het goed zit, al blijft het altijd onzeker...

Ik zat zelf in een volledig andere situatie, maar ik herken je angstgevoelens volledig ❤️ Ik heb het eerste trimester van deze zwangerschap echt ervaren als een onzekere periode vol angst en had het zo moeilijk om blij te zijn. Ik had mijn eerste echo met 7+4 en mocht de tweede keer met 10 weken gaan omdat ik zo angstig was. Later zaten er telkens 4 weken tussen. De eerste twee weken vielen steeds mee, maar vanaf de derde week na de echo bekroop de angst mij vaak weer soms sloeg ik volledig in paniek en kon ik niet stoppen met huilen. Met mijn echo op 14 weken zaten we bij de gynaecoloog en ik voelde de paniek het helemaal overnemen, ik begon bijna te hyperventileren en werd draaierig gewoon omdat ik zo een angst had dat mijn kindje niet meer zou leven.. Voor mij is het keerpunt gekomen na de echo met 18+3, toen voelde ik me geruster en nu voel ik onze kleine man ook dagelijks schoppen dus dat helpt zeker ook! Wat niet wil zeggen dat ik nooit meer angsten heb, maar ze vormen geen schaduw meer over mijn zwangerschap. Ik kan nu genieten :) Donderdag weer een echo en ik ben voor het eerst 4 weken zonder paniek zwanger kunnen zijn ^^ Natuurlijk helpt angstig zijn niet want je hebt het gewoon niet in de hand, maar ik snap absoluut dat bepaalde ervaringen ervoor zorgen dat die extra angst er gewoon is. Ik heb geen magische tip om je angsten weg te krijgen, maar het hielp mij wel om er met mijn partner en therapeut over te praten. Ik hoop dat je snel van je zwangerschap kan genieten ❤️🍀

Ik had ook af en toe bruinverlies in het eerste trimester, wat mij nog angstiger maakte.. achteraf bleek dit niets en heel veel vrouwen hebben dit. Ik ben dan ook in het eerste trimester gestopt met kijken bij het afvegen omdat ik de extra stress ervan gewoon niet aankon.

Het is inderdaad denk ik een soort zelfbescherming. Zoveel teleurstellingen al gehad in dit traject. Hoeveel weken ben jij nu?

Heel herkenbaar! Zwanger geraakt na een IUI- en toen IVF-traject. Kwam er al gauw achter dat je in zo een traject leert om niet te snel blij te zijn, niet te veel hoop te hebben en altijd rekening houdt met negatieve plottwists. De eerste week testte ik elke dag positief zonder het zwanger zijn te noemen. Maar meer 'voor nu gaat het de goede kant op'. Toen ik week 6 bloedverlies en meteen wist ik 100% zeker dat het mis was. Maar dat was niet zo! Voor mij was een goede NIPT en 13-wekenecho een soort stip op de horizon waarna ik mocht durven geloven. En toen dat moment kwam viel er ook heel veel spanning bij me weg. Maar nu 21 weken zwanger en eindelijk zo ver dat ik ons meisje ook echt dagelijks voel heb ik nog steeds het gevoel dat ik weken achterloop in mijn hoofd, maar ben ik wel echt een stuk rustiger. Het is in ieder geval helemaal niet gek, dus geef jezelf ook de ruimte hierin na wat je hebt meegemaakt. Die prille fase is sowieso spannend en elke echo geeft weer een stukje zekerheid. En als je lang genoeg op die stijgende lijn zit dan gaat dat steeds beter. En praten helpt, eventueel met 'lotgenoten'.

Heel herkenbaar! Niet zwanger geraakt via IVF, maar wel via een traject en 6,5 jaar over gedaan. Zoveel angst elk toiletbezoek, eigenlijk volledig er vanuit gaan dat het mis zal gaan etc. Hier gaat eigenlijk niets tegen helpen, behalve tijd. En mij hielp ook nog wel de gedachte dat op zich de kans dat het goed gaat nog altijd groter is dan dat het mis gaat. Ken de cijfers niet bij Hashimoto, maar wellicht als nog meer kans op wel goed gaan dan niet? Bij mij heeft het geresulteerd in een heerlijk mannetje dat nu alweer 7 maanden oud is 🥰.

Ja, precies. Zoveel stappen voordat we bij IVF kwamen met teleurstellingen. Ik ben nu 4+1, volgens de freya rekenmethode zou ik 10 dec uitgerekend zijn :) We hebben gelukkig na de vorige ivf ronde een mooie dochter gekregen, dus ik duim dat het nu ook goed blijft gaan.

Heel herkenbaar. Vier keer zwanger geweest waarvan twee keer via IVF. Twee miskramen gehad. En de angst is helaas de gehele zwangerschap gebleven. Achteraf zo jammer geweest want heb er weinig van kunnen genieten. Maar ja, achteraf.....onze tweede was een spontaan kadootje. Ik had mij voorgenomen meer van de zwangerschap te genieten maar ook hier was er veel angst dat het misschien mis zou kunnen gaan. Uiteindelijk heb ik hulp gevraagd via de gynaecoloog en ben bij een maatschappelijk werker terecht gekomen. Dit heeft goed geholpen. Ik raad je dan ook aan om hulp te zoeken. Het zou jammer zijn dat angst de zwangerschap overheerst en je niet echt kan genieten. Want dat verdien je wel

Ja, herkenbaar. Na zes terugplaatsingen was ik eindelijk zwanger. 9 dagen na de positieve test had ik fors bloedverlies, met stolsels en al. Twee keer nog gehad erna. Ik mocht pas bij 7 weken komen voor de echo dus dat waren zenuwslopende weken. Ik ging ook alles lezen over verhoogde kans op miskraam (leeftijd, ivf, traagwerkende schildklier). Man man. Gelukkig wel een kloppend hartje bij 7 weken. Toen was na week 8 de misselijkheid over en mocht ik komen voor een extra echo. Inmiddels een prachtige zoon maar het eerste trimester leefde ik echt tussen hoop en vrees.

Je verhaal is heel herkenbaar. Ook ik ben na een jarenlange weg zwanger geworden via ivf. Je went aan het steeds weer slecht nieuws krijgen en daar leer je mee om gaan en je verleert een beetje dat het niet altijd slecht hoeft te gaan. Volgens mijn verloskundige komt het heel vaak voor dat mensen uit een ivf traject angstig zijn en het idee dat er een baby komt niet toelaten. Ik vond het een geruststelling dat de verloskundige dat zei. Ik hoop dat het beter gaat als ik de baby eenmaal voel maar ik vrees dat ik pas echt opgelucht adem haal als de baby geboren is. In ieder geval gefeliciteerd met je zwangerschap. Je zal vast moeite hebben met het in ontvangst nemen van felicitaties omdat je zelf nog niet onbevangen bent, dat had ik in ieder geval wel, desalniettemin wil ik je van harte feliciteren met deze nieuwe fase in je leven.

Hashimoto hoeft echt niet negatief te zijn. Hier een tweede op komst en tot nu toe alles goed. 1e ook helemaal goed gegaan. Slik je er wel medicijnen voor? En is het dan echt zo dat je vergrote kans op miskraam hebt? Ik wist dat niet eens

Heftig meid, ik snap je zo goed. Ik denk dat ik zo ook de weken ga doormaken. Wat fijn dat het nu beter gaat! Ik gun je echt dat je vanaf nu er meer van kan genieten. Ik heb gelukkig een hele lieve man en gisteren ook even flink gehuild toen hij uit zijn werk kwam. Ook afgesproken dat we het over 2 weken aan mijn ouders vaan vertellen ipv na de 12. En zo nodig eerder als ik het nodig heb. Zodat ik daar ook heen kan voor steun.

Hoi! Ten eerste, gefeliciteerd met je zwangerschap ❤️ je verhaal is ook voor mij herkenbaar. Ik ben via ICSI zwanger geraakt en was ook ontzettend bang dat het mis ging. Misschien is het mogelijk om via je kliniek/ziekenhuis eerder een echo te krijgen? Misschien helpt dat. Ik zou het in ieder geval bespreekbaar maken bij je zorgverleners, zodat zij je passend kunnen begeleiden de komende maanden (bv door tzt vaker hartje te luisteren). Al het beste gewenst! ❤️

Echt he, telkens omgaan met slecht nieuws, elke keer mijn grens verlegd voor het doel zwanger worden. En dan nu angst. Stom hoofd... mooi hoe je verloskundige dat zei. Hoever ben je nu? Ja dat feliciteren... Het voelt bijna alsof ik iets zeg wat niet waar is. Omdat ik het nog niet op beeld heb kunnen zien. Ik had mijzelf ook wel in tranen verwacht als ik het aan iemand vertelde, maar die komen niet .

Ja helaas wel, maar het heeft ook te maken met je waardes en die zijn bij mij wel goed. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik dus jaren lang geen innesteling kon krijgen, denken ze. 100% zeker weten kunnen ze dat niet, maar het was het enige opvallende wat er uit de onderzoeken kwam. Mijn TSH iets te scherp afgesteld maar dat was niet erg, ze hadden liever te scherp als boven de 2 voor de IVF. En ben na mijn positieve test gelijk met 25% opgehoogd. Wat fijn om te horen dat het bij jou goed is gedaan! Geniet van je 2e zwangerschap!

Ik ben ook superbang sinds me positieve test. Heb in de afgelopen 6 jaar 5 miskramen en een biitenbaarmowderlijke zwangerschap gehad waarbij ze een eilwider hebben moeten verwijderen wat de kans op zwangerschap dus bemoeilijkt. Anderhalf jaar iui behandeling gehad zonder resultaat en vorige maand mocht ik eindelijk met ivf beginnen. Heb me eerste tp gehad en gelijk een positieve uitslag. 22 mei isnde eerste controle echo, maar tot die tijd zal ik alleen maar bang blijven met elke krampje en elke wc bezoek en niemand die die angst bij me weg kan nemen. Hopelijk als ik het hartje voor het eerst hoort dat dat emm meer gerust zal stellen maar tot die tijd heb ik geen moment rust in me hoofd en lichaam

Hoe is het nu TS?

Deze zwangerschap is helaas niet goed afgelopen. Met 7 weken een missed abortion. We hebben hierna een IVF pauze ingelast. Ik was mentaal echt gebroken. 4 september heb ik weer een terugplaatsing gehad. En dit lijkt de goede kant op te gaan🌈❤️

Ach dat spijt me te horen. Hopelijk deze ronde raak!

Joh lees het topic even voordat je reageert…