Zwangerschap afbreken?

Hey! Allereerst wat schrikken zeg, vervelende situatie! Mijn advies zou zijn om wel al in contact te komen met een verloskundige en hierover te praten. Je positieve test is nog erg vers en kan me voorstellen dat je dat nog even moet verwerken voor je klaar bent om zo’n beslissing te maken.

Hi, Ik heb hier geen ervaring mee. Onze dochter is nu vier maanden oud en ik denk dat ik ook niet heel blij ben om een positieve test in handen te hebben nu. Je bent natuurlijk nog aan het ontzwangeren en een kleine erbij maakt het denk ik pittig. Ik snap dat je van je kleine wilt genieten nog! Ik zelf zou nooit denken aan een abortus. De reden die je mede aangeeft dat je lichaam en nog niet klaar voor is geloof ik niet zo. Ik denk juist dat als dit je overkomt, je lichaam er juist aan toe is. De natuur bepaalt wanneer een zwangerschap weer gaat lukken. Probeer eraan te denken dat het nog ongeveer 7 1/2 maand duurt voordat de kleine er is. Je hebt nog tijd om je voor te bereiden en optimaal van de kleine nu te genieten. Ergens lijkt het mij juist leuk om ze zo dicht op elkaar te hebben. Het zal pittig zijn, maar als de wens voor een tweede er sowieso is, dan kunnen jullie dit zeker aan! 💕 Als laatste wil ik je nog meegeven dat je nu zwanger bent. Wie zegt dat dat “zomaar” weer gaat lukken, mocht je besluiten het weg te laten halen. Het is en blijft een groot wonder, hopelijk nemen jullie dat mee in jullie besluit.

Poeh wat heftig! Ik snap helemaal dat je in de war bent en zou zelf ook in dubio zitten. Met je keuze kunnen we je niet helpen, maar misschien kan iemand je wel helpen met de schuldgevoelens. Welke keuze je ook maakt, als je er achter staat is die keuze nooit fout 😘 Praat met een vk en/of huisarts, ook zij kunnen je goed helpen. Sterkte!

Praat erover met de huisarts en desnoods ook een abortuskliniek. Ze doen niets zonder dat je er achter staat bij de kliniek. Ik vond met hen praten veel prettiger dan de huisarts omdat zij er dagelijks mee te maken hebben vond in het advies en de afwegingen persoonlijk beter. Sterkte!

Hoi, wij verwachten onze tweede binnenkort en het leeftijdsverschil met de eerste is dan 13 maanden. Ik was ook erg geschrokken van de positieve test, ondanks anticonceptie. Ik had mijn lijf graag die ‘9 maanden ontzwangeren’ gegund. Mijn man zag het probleem niet zo: waar er 1 eet, eten er ook 2. Of we nou 13 maanden er tussen hebben of 1,5 tot 2 jaar, etc. We hebben gekozen ervoor te gaan. Onze omgeving reageerde ook positief: die kleintjes zullen straks veel aan elkaar hebben. En tuurlijk het wordt zwaar. Maar is dat ook niet als je er 2/3/4 jaar tussen hebt zitten? Dan ben je wellicht al uit de luiers en begin je weer opnieuw? Het is en blijft een ingrijpende gebeurtenis als er een kleintje bijkomt, die wat doet met de samenstelling binnen het gezin, de nachtrust en zorgen die erbij komen. Maar die jaren gaan ook voorbij. Wij zeggen vaak tegen elkaar: over 5 jaar lachen we er waarschijnlijk om dat we ons toen zo druk gemaakt hebben. Voor alles is een oplossing te vinden. Ik wil wel nog aangeven dat ik een zwangerschap zo kort op elkaar wel als heel pittig ervaar. Lichamelijk toch weer het een en ander te verduren, maar nu met een kleintje erbij die loopt/zelf eet/goed doorslaapt, maar toch nog veel behoefte heeft om opgetild te worden etc. Een van mijn zwakke kanten (om hulp vragen) kan ik door deze zwangerschap dus wel meteen goed oefenen! Ik zie het dus ook maar als een leermoment: dit had gewoon zo moeten zijn. Een voordeel is wel dat onze eerste eigenlijk niet doorheeft dat ik zwanger ben en dat de aandacht straks verdeeld moet worden. Is voor zo’n kleintje denk ik sneller gewend dan voor een kind die al langere tijd zoveel een op een aandacht heeft gehad. Daarbij denken wij maar zo: we zijn er ook maar meteen mee klaar en voor alles is een oplossing. We hebben 1 commode voor allebei de kids: als je de ene verschoont, kan de ander meteen erachteraan bijvoorbeeld. Verder zit het allemaal nog vers in ons geheugen. We weten wat we kunnen verwachten, hebben onze frustraties van de eerste nog voor ogen en daar nu dus een ‘plan’ voor (denk aan kraamvisite etc). En het allergrootste voordeel wat mij betreft: ik slaap nog iedere dag dat ik thuis ben 2 dutjes mee met die kleine… wanneer hij al 2/3 was geweest had hij misschien niet of minder willen slapen en had ik nog meer ‘aan’ moeten staan. Als laatste nog even: alleen jullie kunnen bepalen of je een zwangerschap zou willen afbreken of niet. Het is logisch dat jullie geschrokken zijn en het is goed dat jullie een idee hebben van de voor- en nadelen, maar probeer die ook eens te bespreken met een verloskundige of huisarts. Zij kunnen de knoop niet voor je doorhakken, maar wel met je meedenken of de nadelen ook daadwerkelijk nadelen zijn, of dat je er nu zo over denkt vanwege de schrik. Veel succes! 🍀

Oh dat is schrikken! Ook geen ervaring ermee maar hou er rekening mee dat je nog aan het ontzwangeren bent van je eerste, nu nog hormonen erbij van de tweede, die hormonen zullen nu echt gieren door je lijf! Mogelijks voel je alles veel intenser dus ook schuldgevoelens en onzekerheid. Ik zou er zeker over praten met een professional, al is het maar gewoon om samen jouw gevoelens op een rijtje te zetten. En ook de fysieke kant van de zaak te bekijken (ben je effectief nog niet sterk genoeg voor een volgende zwangerschap of is dat een gevoel?) en zodoende je keuze maken. Weet dat er geen goede óf slechte keuze is, alleen is er wel een keuze wat voor jullie nu het “beste” is en dat zal voor het ene koppel zo zijn en voor het andere koppel zo. Dikke knuffel!!

Zou niet te veel hangen op dit forum, want hier zijn de meningen niet echt neutraal en hangen vrij sterk naar een bepaalde richting (bedenk je dat veel vrouwen hier een lang onvervulde wens hebben en dat dit soort berichten dan vaak naar vallen voor hen). Net als hierboven al genoemd is zou ik je aanraden in een abortuskliniek te gaan praten. Voordat enige beslissing wordt genomen gaan zij namelijk goed met je in gesprek om te kijken wat jijzelf nu eigenlijk echt wilt. En als je niet echt overtuigd een beslissing neemt dan sturen ze je gewoon weer naar huis om er nog eens over na te denken. Ze hebben daar ook veel ervaring met dit soort overdenkingen. Misschien dat dit fijn is om te lezen; twee weken terug stond er een rapportage in de NRC van een journalist die in een kliniek had meegelopen en er neutraal weergaf hoe dat er nu aan toe gaat daar. Komen ook de medewerkers aan het woord die dit soort gesprekken voeren: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/09/09/een-week-in-de-abortuskliniek-ik-vind-het-zo-jammer-dat-mijn-eerste-zwangerschap-geen-vrolijke-is-a4141012

Heftig! Geen ervaring mee maar wilde toch mn two cents delen. Ik geloof persoonlijk sterk in dat je lijf de tijd nodig heeft om.te herstellen. 9 maanden op en 9 maanden af wordt niet voor niks gezegd. Als jij voelt dat jouw lijf ( ik weet niet hoe je zwangerschap en bevalling zijn verlopen) er nog niet klaar voor is, dan is dat iets wat alleen jij kan aan voelen. Ik zou mezelf de vraag stellen, stel dat dit mn enige kans was op een tweede kindje, zou ik er dan ook vrede mee hebben als ik de zwangerschap zou afbreken? Als het antwoord dan ja of nee is dan weet ik genoeg.

De vraag is simpel: Heb je die schuldgevoelens ook tegenover je ongeboren kindje? Of zou je er mee zitten als je het afbreekt of zou je er vrede mee hebben? Ik zal je eens wat vertellen, na de babytijd komt een super heftige peutertijd aan met eigen wil en al. Mn oudste was 14 maanden toen ik zwanger was van onze jongste nu, gewoon omdat alles ‘op z’n plekje’ was. Maar wow.. die zwangerschap met een dreumes vond ik heftig!! De babytijd was er niks bij. Dus of er nou 4 of 14 maanden tussen zit, of 4 jaar: het blijft zwaar. Elke leeftijd heeft een zware punt.

Toch even nieuwsgierig hoezo ben je niet meteen aan de anticonceptiepil begonnen? Of meteen een spiraal laten plaatsen omdat je nu nog geen kinderwens hebt..? Je weet dat je super vruchtbaar bent na de zwangerschap.. ( je geeft borstvoeding las ik) dus als jij denkt dat door borstvoeding niet zwanger kan raken dan heb je dat ook mooi mis🫠. Je weet dat er condooms bestaan? Waarom onveilig doen en daarna gaan huilen omdat je achteraf toch zwanger bent.. is toch jullie eigen domme fout neem ik aan? Neem je consequenties dan voor lief. Jouw baby in je buik heeft hier niet voor gekozen maar domme fout van hun ouders pfffffff kan hier zo moe van worden 😵‍💫. Als je het echt niet wou had je hier toch echt wel meer je best voor gedaan. Dus blijkbaar is dit wel gewenst en zou ik het houden als ik jullie was. Ook leermoment voor de volgende keer!

Je bericht begon normaal, maar dat ging snel down hill...

Hier heeft ze dus helemaal niets aan, ongelukje kan gebeuren en door anticonceptie heen zwanger raken kan ook gebeuren. Wij waren er niet bij en haar de les lezen over anticonceptie terwijl ze zwanger is heeft geen zin

Je weet pas sinds eergisteren dat je zwanger bent. Dit vind ik vrij kort (ook al ben je al langer zwanger). Ik begrijp dat het allemaal veel gemixte gevoelens oplevert, maar geef het nog wat tijd om bij zinnen te komen. Ik heb hier zelf totaal geen mening over, maar hoop dat jullie samen de beslissing gaan maken wat voor jullie (uiteindelijk) goed voelt. Wens jullie veel sterkte!

Gatverdamme wat een denigrerende toon sla je aan zeg. Wal-ge-lijk.

Hi! Ik kan me voorstellen dat dit schrikken is. Ik heb ook met schuldgevoelens gezeten en in een tweestrijd. Wij hebben met de echo te horen gekregen dat ik zwanger ben van een tweeling. Wij hebben echt wel weken moeten bijkomen van dit nieuws en hebben met meerdere professionals gepraat over onze gevoelens. We hebben uiteindelijk besloten om ervoor te gaan en zijn er nu dolgelukkig mee. De wens is er, alleen de timing niet. Maar dat went. Heel veel sterkte en succes met je keuze. 💗

Heel onaardig dit. Ze gaat toch niet huilen? Ze twijfelt. Jij nog nooit getwijfeld over belangrijke dingen in het leven? Of nog nooit een “fout” gemaakt?

Ik moet zeggen dat juist omdat we meer richting het afbreken van de zwangerschap aan het voelen/denken zijn, ik benieuwd was en behoefte had aan alle verhalen hier. Waarbij ik mij zeker bewust ben dat het voor velen onbegrijpelijk en heftig is als dat onze keus wordt. Ik wil graag alle informatie tot me nemen, voor/tegen/neutraal. Dankjewel voor de link naar het artikel!

Als je serieus niks zinnigs te zeggen hebt reageer dan niet. Door iemand zo naar beneden te halen help je precies niemand en kan me niet voorstellen dat je jezelf er nou beter van gaat voelen. Zo kunnen mensen ook echt hun ei kwijt op het forum.

Hoi! Goede vraag hoor en absoluut waar dat het een gevolg is van eigen acties. Voor de goede orde.. we vrijen met een condoom, dus het is ingevuld door jezelf om er vanuit te gaan dat we geen anticonceptie gebruiken. Een vraag hierover was netter geweest als je het mij vraagt. Verder heb ik erg weinig aan je bericht.

Hi allemaal , Dit is een heel erg gevoelig onderwerp waar topicstarter vraagt om ervaringen en adviezen. Ze heeft in deze situatie niks aan oordelen en nare beschuldigingen. Indien je geen nuttig advies of ervaring hebt is het beter om door te scrollen en niet te reageren. @ts heel erg veel sterkte en succes met je keuze. Volg je hart 🤍. Liefs, Jaleesa|Moderator