Hallo Mara, Ik heb dit bij mijn eerste gehad! Het kwam opspelen rond week 28. Ik kwam erachter dmv bloedprikken en al gauw liepen mijn waardes op waardoor ik medicatie kreeg. Mijn zwangerschap werd medisch en ik kreeg veel controles bij de gynaecoloog. Ik had last van veel harde buiken en voorweeen en vanaf week 34 bedrust. Op den duur elke week bloedprikken en mocht niet langer zwanger zijn dan 37 weken. Gelukkig kwam de bevalling één dag van te voren zelf op gang. Kindje helemaal gezond en al tijdens de bevalling er geen last meer van gehad! Was toen echt wel even pittig maar heeft verder geen gevolgen gehad voor mijn kindje.

Hier heb ik het bij de eerste ook gehad. Kwam in het 3e trimester, ik gaf telkens aan hevige pijn rechts onder mijn ribben te hebben. En vreselijke jeuk aan handen en voeten. Maar ze deden er in eerste instantie ook niks mee. Dachten dat het normale Zwangerschapsjeuk was, en pijn aan me ribben door de baby omdat die in stuit lag en volgens hun het hoofdje daar zat. Per toeval hebben ze ontdekt dat mijn waardes veel te hoog waren. En ben toen een tijdje opgenomen geweest in het ziekenhuis. Daar gaven ze me verkoelende gel, maar hielp niks. Ik kraste me tot bloeden aan toe open. Ik spookte snachts vaak naar de douche om daar in het koud water te zitten. Wat betreft eerder bevallen, ik had ook een stuitligging dus ik kreeg een keizersnede, die hadden ze gepland voor 37 weken door de cholestase. Uiteindelijk heb ik de 37 weken niet gehaald, en hebben ze hem met 36+3 moeten halen. Nu ben ik opnieuw in verwachting, en werd met 9 weken zwangerschap opgenomen in het ziekenhuis vanwege galblaas onsteking en galstenen. Die hebben ze begin tweede trimester verwijdert, waardoor volgens hun de kans op cholestase deze zwangerschap nihil zou zijn.

Dankjewel voor je reactie! Herken jou verhaal van bij mijn dochter. Loop nog steeds met gele ogen. Ook jeuk maar niet zoveel. Mijn huisarts zegt dat zwangerschapscholestase het nog niet kan zijn maar als je lever faalt dan kan dat in ieder moment van de zwangerschap. Ik ga dinsdag bloed prikken en dan kijken wat eruit komt.

Ja ik vind dat ze soms te laks met bepaalde dingen om gaan waardoor je uiteindelijk er langer mee loopt dan nodig. En vooral de zorgen die het geeft. Ik dacht eerst ook dat ik een enorme zeur was en het er dan wel bij zou horen. Deze zwangerschap trek ik veel eerder aan de bel, en heb ook direct aangegeven dat vorige zwangerschap zoveel mis is gegaan dat ik blij mag zijn dat mijn zoontje levend en gezond op de wereld is gekomen! Nu zijn ze veel alerter door alle vorige fouten. Dus als jou gevoel zegt dat er iets mis is of er zorgen zijn, laat je onderzoeken! ❤️ Fijn dat je dinsdag al bloed mag prikken. Houd je me op de hoogte?