4 Reacties
2 jaar geleden
Hier ook hoor, ik doe leuke dingen haast nooit meer alleen omdat het zo'n strijd is om terug te gaan. Ik probeer altijd vantevoren aan te geven dat we Bijna weggaan/naar bed gaan, 10 minuten en 5 minuten vantevoren, dan komt het als een minder grote verrassing. Vanaf dat eerste moment is mn zoontje het ook niet mee eens, maar dan geef ik gewoon aan dat hij nu nog even lekker kan spelen en dat we straks weggaan. En omkopen helpt ook wel; thuis mag je wat lekkers, in de auto kun je even peppa kijken, in de auto mag je je speen. Als hij verdrietig word ga ik even door mn knieën en praat ik even met hem, dat ik snap dat hij het niet leuk vind, maar dat ik hem had gewaarschuwd en dat we gaan, of hij nou meewerkt of niet. Maar meewerken is leuker en makkelijker. En anders de houtgreep, en hopen dat het ooit beter wordt.
2 jaar geleden
Als we hier naar de speeltuin gaan dan is er eigenlijk geen tijdslimiet. Op een gegeven moment zegt ze zelf: doeiiiii speeltuin. En dan loopt ze op eigen initiatief naar de uitgang. Stel het is een speeltuin in een dierentuin ofzo, dan werkt: je mag nog 3x van de glijbaan, dan gaan we weer verder lopen. Wat hier ook goed werkt: zeggen dat we zo weer gaan (+ eerlijke uitleg wat de reden is) en zeggen dat ze nog zelf iets mag kiezen om te doen. Hier snapt ze heel goed het principe 'eerst ... & daarna ...', dat zegt ze ook heel vaak tegen zichzelf (eerst eten, daarna spelen o.i.d.)
Maar misschien alleen leuke dingen doen als je alle tijd hebt? Dan heb je geen haast, kun je het aan je kindje overlaten. En als je wel weg moet, leg de reden uit.
Wij kopen zelf nooit om, we leren haar om het voor de intrinsieke motivatie te doen. Omkopen is op korte termijn handig, maar niet op lange termijn. Het is gewoon even investeren op zo'n jonge leeftijd, maar daar pluk je heel snel de vruchten van gelukkig, want ze leren snel!
2 jaar geleden
Ja wel herkenbaar, maar wat hier wel.goed werkt is haar nog even te laten afronden en voor te bereiden.
Dus bijvoorbeeld, je mag nog 2 keer op de glijbaan en dan gaan we weer naar de fiets toe.
Soms probeert ze er wel tegenin te gaan, maar ben dan wel consequent en zeg, nee, ik had nog 2x gezegd, nu is het klaar.
Ik probeer haar af te leiden, ik probeer wel positief weg te gaan. Bijv, thuis gaan we lekker een ijsje eten of, kom gaan we rennen "klaar voor d start"
Hier werkt t goed, heb bijna nooit gedoe.
2 jaar geleden
Dat heb ik hier ook een periode gehad. Wat hier goed werkt is een combinatie van onderstaande:
* Emoties benoemen (Je vindt het heel jammer dat we weg moeten / Je bent verdrietig...)
* Benoemen dat we een ander keertje terugkomen (dat zegt ze zelf nu ook).
* Ze is dol op tellen, dus dat gebruiken we ook: Je mag nog 20 tellen op de schommel en dan gaan we naar huis. Dit werkt hier als een tierelier en gebruiken we voor veel zaken.
Op andere momenten:
* Veel keuzemogelijkheden geven (tijdens wandelingen kiezen tussen links en rechts, welk setje kleding ze aan wil), zodat ze gevoel heeft dat ze ook wat contole heeft. Want: ze ontdekken hun eigen ik terwijl vrijwel alles voor hen beslist wordt.
* Zelf het woord nee zoveel mogelijk vermijden en benoemen wat wel mag (dus bijv. i.p.v. 'niet op de tafel klimmen' zeg ik dan: 'op de bank mag je klimmen' of 'laat maar zien hoe goed je op de bank kan klimmen').
En als ze dan toch intens verdrietig/boos blijft optillen en emoties blijven benoemen en weglopen uit de situatie. Het is voor zo'n kleintje ook niet gemakkelijk om zo overmand te worden door emoties. Driftbuien horen bij de ontwikkeling en zijn geen manier om ons ouders te manipuleren. Dat besef maakt het vaak ook makkelijker om rustig blijven.
Succes! Hoop dat je er iets mee kunt.