Ervaringen met uit elkaar gaan?

Wat een rottige situatie. Goed dat je het voor je kindje wilt proberen. Misschien een idee om relatietherapie te proberen? Dan kun je, mochten jullie er uiteindelijk toch niet samen uitkomen, in ieder geval altijd zeggen dat jullie alles hebben geprobeerd. Ik wens je sterkte en wijsheid bij het nemen van deze moeilijke beslissing!

Ik weet niet in welke zin je een succes verhaal wil horen. Met de vader van mijn oudste ben ik uit elkaar gegaan en ondanks dat het hard werken was om te komen waar we nu zijn ben ik nog steeds blij om die keuze. We gaan ontzettend goed met elkaar om nu als ouders. Zou ik het iedereen die struggelt aanraden? Nee, zeker niet! Het is hard werken en de irritaties blijven, veel zaken worden omslachtiger omdat voor veel zaken toestemming van beide ouders nodig is. Probeer aan je relatie te werken, besef dat ze niet voor niets zeggen dat de eerste jaren echt tropen jaren zijn. Probeer therapie, probeer je leven apart (dus als eigen persoon met vriendinnen en zonder je kind) en samen weer op te pakken. Nu met corona is het ontzettend lastig allemaal des te belangrijker dt met je elkaar blijft praten!

Hee hee, Spanningen kan ik wel over mee praten. Voor dat we een kindje kregen was altijd alles koek en ei, op een paar momenten na dat we af en toe een discussie hadden. Na dat onze dochter geboren was kregen we ook meer ruzie/irritaties/verwijten enzovoort. Jou kind mijn kind wie doet wat, andere blik op dingen. Je bent namelijk samen verantwoordelijk voor een kleintje die in julllie leven is gekomen, waarbij jullie ALLEBEI verantwoordelijk voor zijn. En dan kan wrijving ontstaan. Ze zeggen idd dat het eerste jaar met een kindje je relatie behoorlijk door de war kan gooien! En dat hebben wij zeker gemerkt, onze dochter is nu 10 maanden bijna en het gaat nu weer helemaal goed, af en toe een discussie maar voornamelijk liefde en vreugde. Ik weet natuurlijk niet wat er bij jou/jullie speelt maar ik zou het niet snel opgeven, je hebt ten slotte een kindje samen en dat vind ik een hele goede reden om er alles aan te doen om het te laten werken. En zo niet dan niet hè ☺️❤️

Heyhoi, Over spanningen en hevige emoties kan ik zeker meepraten. Het afgelopen jaar na de geboorte van ons zoontje intens veel onenigheid en spanningen met mijn vriend gehad. Ik heb zoveel gehuild en me zo eenzaam gevoeld. We hadden zoveel punten die speelden: we waren ouders geworden, veel opdrachten van mijn vriend gingen verloren wegens corona (zzp), leek tegen een burn-out aan te zitten, heeeeeeel veel stemmingswisselingen, druk van moederschap, geblesseerd paard... Ik liep aan het einde van mijn latijn. En als iemand steeds lelijk tegen je doet, dan gaat de liefde inderdaad verloren. Na een uitbarsting begin april belde ik overstuur mijn schoonouders en hebben ze hem opgehaald. Hij gedroeg zich heel vreemd, praatte raar, was al paar keer naar zkh geweest, maar die stuurden hem steeds terug dat er niks was. Ik hakte voor mezelf de knoop door... ik kón niet meer. Kreeg ik na een week te horen dat mijn vriend een herseninfarct had gehad... Tja... Na een zeer emotioneel gesprek met hem toch besloten het samen nog te proberen, maar deze weg is zeker niet zonder slag of stoot. We zijn nu 3 maanden verder en op slechte dagen denk ik nog steeds wel eens “Poeh Kim, als dit je toekomst is...”, maar we hebben de keuze gemaakt en we weten dat het regelmatig moeilijk zal zijn... Ik ben niet iemand die snel opgeeft; je hebt niet voor niets een kindje samen. Maar bedenk je: hoe zal je toekomst zijn als je samen blijft? Maak je alleen maar ruzie? Is dit het tegenwoordige “normaal”? Ga samen eens goed zitten met wat jullie verwachtingen van het leven zijn en wat jullie als toekomst voor ogen zien? Liefde is niet zomaar weg. Succes 😘

*begin oktober

Mag ik vragen hoe het kwam dat je met die partner uit elkaar ging? Hoe oud was je kind? Lijdt je kind er onder denk je? Heb je nu een kindje met je nieuwe partner? Is dat raar voor je ander kind? Ik kom uit een familie waar niet veel koppels uit elkaar gaan. Mijn ouders zelf maken elkaar al heel hun leven ongelukkig. En 1 op de 10 x gaat het eens goed. Ik wil vooral onze dochter nooit zo iets aandoen want ik heb als kind van alles gezien want een kind nooit zou mogen zien.

Ben super blij voor jou dat het nu weer goed gaat!❤ Voor onze dochter er was hadden wij ook al regelmatig eens onenigheid maar niet in deze mate....

Wauw... Dat is wel heftig.. Ik ken een koppel waar de man een hersentumor heeft. Dit is lang geleden begonnen en zijn vrouw zei al vaak eens: als hij geen kanker had gehad was ik niet bij hem gebleven. Dat vind ik ook wel erg. Dat je verondersteld wordt bij je man te blijven als er iets mee scheelt, zelfs al wil dat zeggen dat je heel je leven moet opofferen. Hmpf, is toch dubbel. En een taboe. Heel veel courage hoor! Je bent heel sterk! 😘💪