7 Reacties

2 jaar geleden

Ps: haar ogen zijn de hele tijd open

2 jaar geleden

Herkenbaar, mijn zoontje van 21 maanden heeft dit ook een paar x gehad. Zo niet leuk om te zien. Maar ik begreep dat het soort 'slaapwandelen' is en je ze niet moet wakker maken, maar in de buurt moet blijven om in de gaten te houden dat ze zichzelf niet bezeren. Als er een regelmaat is (vast tijdstip) kun je ze van te voren ff wakker maken, zodat ze er overheen slapen. Mijn zoontje had een paar nachten rond half 10 en heb m toen een paar dagen achter elkaar rond half 9 a 9 uur wakker gemaakt en sindsdien heeft hij er geen last meer van gehad.

2 jaar geleden

Onze zoon heeft dat ook al een hele tijd en duwt ons dan ook weg. Wanneer hij gekalmeerd is, legt hij zich weer neer en slaapt hij verder alsof er niets is gebeurd. Je kan het volgens mij inderdaad wel een beetje vergelijken met een soort van slaapwandelen. Hij zit dan tussen slapen en wakker in. Zelf heb ik dat ook heel vaak, al van toen ik nog klein was. We blijven gewoon bij hem en proberen hem niet teveel aan te raken. Dan gaat het vanzelf over.

2 jaar geleden

Wij hebben dat ook weleens. Hij slaapt dan volgens mij nog. Maak hem echt wakker. Licht aan en samen zitten, kroelen en praten over de droom. Pas als hij weer wakker is en rustig gaat het licht weer uit en doen we opnieuw zn bed ritueel. Is echt zo sneu om te zien.

2 jaar geleden

Volgens mij helpt daarbij alleen de 3 x r. Rust, reinheid, regelmaat. Misschien helpt het ook om de dag goed door te nemen voor het naar bed gaan. Het is zielig maar meestal groeien ze er gelukkig snel overheen.

2 jaar geleden

Ik heb laatst een interessante podcast van snuggles & dreams erover gehoord, misschien de moeite waard om hem even te luisteren voor wat tips: https://open.spotify.com/episode/2noBOCKIc5bTvWVjhEIdhh?si=vUXrmEb4SvSy4WIOrGAXnw&utm_source=copy-link

2 jaar geleden

Dit klinkt inderdaad als nachtangst. Mijn zoontje (21mnd) heeft dit ook. Nu nog af en toe. Is meestal geen contact te krijgen inderdaad. Ik legde hem meestal in ons bed, zodat hij zichzelf niet kon bezeren. Hij werd meestal vrij snel weer rustig. De tip over het wakker maken heb ik ook veel gehoord alleen bij ons kon dit niet, omdat de tijdstippen van de ‘angst’ elke keer verschillend was🥲