Verdriet om tweede kindje dat er misschien nooit komt

Vind jij het waard jouw droom op te geven? Is hij het waard? Het is niet eerlijk om aan jezelf te twijfelen of jij het waard bent. Natuurlijk ben jij belangrijk genoeg!

Precies dit. En je weet niet hoe de toekomst loopt. Hoe oud ben je? Misschien staan jullie over een paar jaar wel heel anders in het leven, met of zonder elkaar

Ik ben intussen 30, hij 35. Ik wil me al vanaf het begin tussen ons volledig smijten, maar heb het gevoel dat hij altijd met een voet bij de nooduitgang blijft staan (en ik weet ook wel waarvan het komt, hij heeft een hele rugzak). Ik hoop gewoon ooit het gevoel te hebben dat hij op lange termijn net zo hard voor ons kiest als dat ik voor hem doe...

Blijf eerlijk naar jezelf. Je weet best wat er in de toekomst gaat gebeuren en hoe reëel die hoop is. Doe wat jij nodig hebt. Kies voor je eigen geluk!

Één wens is al in vervulling gegaan, want je hebt een dochter. Dat is al een wondertje, want: niet gepland en dan ook nog eens bij een papa die eigenlijk andere plannen had. En als je dochter er niet was dan had je misschien wel nooit kindjes gehad, dus dat is toch al een mooi (wonderbaarlijk) iets. Verder: je moet het niet op jezelf betrekken, hoe moeilijk dat ook is. Ga niet denken dat jij niet belangrijk genoeg bent! Hij heeft blijkbaar een hele rugzak, dus dat is de oorzaak. Het ligt NIET aan jou. Als hij niet met jou had willen zijn, dan was hij er al niet meer, toch? Samen een kindje hebben is ook 'je voor de rest van je leven aan elkaar hechten'. Nog meer dan trouwen dat zou doen. Misschien heb je het vertrouwen niet in dat hij bij je blijft? Dat kun je met hem bespreken, vraag hem: hoe weet ik dat je bij mij blijft als je niet met mij wil trouwen? Misschien wil hij wel niet trouwen omdat hij juist niet het vertrouwen in jou heeft, dat jij wel bij hem gaat blijven. Waarom zou hij dan gaan trouwen? Als je misschien toch weg gaat? Hij moet kunnen toegeven hoe fijn het is dat er nu toch wel een kindje in jullie leven is, want zijn dochter is zijn oogappel. Hij kan dus niet weten hoe het is om twee kinderen te hebben, misschien vindt hij dat wel nóg fijner dan één kindje. Maar dat hoeft niet gelijk al en dat hoeft ook niet nu al vastgesteld te worden. Want dan krijg je alleen maar een antwoord waar je niet blij mee gaat zijn: ik wil geen tweede kindje. En wat dan... Ga je dan weg om bij iemand anders een 2e kindje te krijgen? Is dat een optie? Probeer er geen ruzie om te maken. In plaats van: ik wil trouwen/ik wil niet trouwen, kun je allebei bedenken wat de reden is van waarom wel of niet. Dus de betekenis ervan. Sommige mannen willen gewoon echt niet trouwen. En sommige vrouwen willen echt wel trouwen. En als die twee dan samen eindigen... Je begint ongetrouwd, dus dat zal dan waarschijnlijk zo blijven, want iemand dwingen iets wel te doen is moeilijker dan iets in dezelfde situatie laten. Dus of je niet belangrijk genoeg bent om langdurig voor jou te kiezen? Jij bent zeker wel belangrijk, maar wat betekent langdurig voor iemand kiezen? Samen een huis? Uitspreken dat je samen wilt blijven? En kind? Trouwen? Dat kunnen jullie samen invullen. Echt niet verdrietig zijn, het zal zijn rugzak zijn.