Verdriet om tweede kindje dat er misschien nooit komt

Dag mama's, Ik moet even iets van me afschrijven, geen idee wat ik er mee wil though... Net weer een soort van ruzie met mijn vriend achter de rug. Mijn vriend heeft bindingsangst en is altijd erg onduidelijk geweest over kinderen, trouwen, ... Onze dochter is er per ongeluk gekomen, spiraaltje heeft gefaald. De zwangerschap was best heftig en emotioneel, we hebben lang getwijfeld of we er mee door gingen gaan. Nu is dochterlief wel papa's oogappel. Ik heb altijd aangegeven 2-3 kindjes te willen en te willen trouwen. Ondanks mijn kinderwens was ik er bij onze zwangerschap nog harder kapot van dan hij: zo had ik het niet gewild... Ik zie mijn vriend doodgraag, maar het gebrek aan enige vorm van langdurige commitment tov mij knaagt aan me... Als dochterlief er niet per ongeluk was gekomen hadden we misschien wel nooit kindjes gehad, en ook op vlak van trouwen betwijfel ik regelmatig of hij ooit wel die stap zal kunnen zetten. Ik begrijp dat ik niets mag forceren en zijn wensen moet respecteren, maar wat met mijn wensen? Ben ik niet belangrijk genoeg voor hem dan om echt langdurig voor mij te kiezen?