Hallo allemaal,
Ik wil iets kwijt. Mijn dochter van 10 maanden is heeel erg aanhankelijk aan mij. Ze verliest mij geen moment uit het zicht en zodra ik wegloop is het of huilen of ze kruipt meteen achter mij aan. Als ik met haar op het speelkleed zit dan gaat ze even spelen (minuutje ofzo) en dan zoekt ze me weer op. Zo blijft het doorgaan en dit is nu al weken of zelfs maanden aan de gang. Ik heb echt mega veel geduld, neem haar overal met me mee. Als ik iets moet doen zet ik haar in de eetstoel met wat speelgoed en waar ze me kan zien. Alleen de laatste tijd vergt mij dit ook zoveel energie, ik raak echt geïrriteerd en moet dan ook even weglopen om even op adem te komen. Momenteel werk ik nog niet, en haar papa werkt nachtdiensten dus ik ben de hele dag zowat alleen en haar aan het vermaken en aandacht geven. Maar zodra ze haar papa ziet dan kent ze me niet meer, wilt ze niet eten en drinken, niet naar bed en zodra ik haar wil overnemen van papa is het heeel hard huilen. Bij opa en oma is ze totaal niet zo, ze speelt dan lekker, eet goed, slaapt goed echt perfect en zodra ze dan thuis met mij is dan is ze vastgeplakt aan me en als ik haar even geen aandacht geef of even wegloop is het brullen of jammeren. Is dit een fase? Moet ik hier maar gewoon aan toegeven? Negeren lukt niet want dan huilt ze net zolang tot ze bij me is. Ik weet het echt niet meer en ook niet waar ik het zoeken moet. Heb het gevoel dat ik faal en alles fout doe😪. Net ook een potje staan janken om ik het even niet meer weet.