Wat te doen met verlatingsangst..met slapen??

Wij hebben precies t zelfde gehad. Ook met 9,5 maand. Hebben nu een slinger met van die bol lampjes opgehangen zodat het niet helemaal donker is, en ze slaapt weer als vanouds.

Hier 'tzelfde, helaas geen tips. Zijn nu al dik 2 weken bezig, zeker 5/6x wakker per nacht, dus ik lees even mee.

Hier Hetzelfde gehad. Wij hebben de 10-15-20-... minuten strategie toegepast. Troosten (niet uit bed maar ff kus en aai over de bol) en dan weer weglopen. Krijsen tot en met maar na een paar keer viel hij in slaap. Heeft even geduurd maar nu weer een topslaper.

Bij het 's avonds slapen gaan een stoeltje in de kamer zetten, steeds ietsje verder van hem af gaan zitten. Pas een stukje verder zetten als het helemaal goed gaat. 's Nachts (helaas voor de nachtrust) echt gaan troosten als hij huilt, laten huilen heeft averechts effect en kan deze fase langer laten duren. Troostmomentjes uiteraard kort, liefst zonder veel praten (beetje fluisteren mag want stem is ook een belangrijk stuk van troosten) en liefst ook zonder uit bed te halen. Overdag héél veel kiekeboe spelen kan helpen om de fase te verkorten (sneller leren dat mama/papa uit het zicht niet betekent dat ze nooit meer terug komen) en ook vaak voor superkorte momenten uit het zicht gaan maar dit aankondigen en ook blijven praten (of gaan zingen als je wil) als je uit het zicht bent.

Herkenbaar. Vorige week een aantal avonden achter elkaar van 00.00 tot 03.00 non-stop met haar bezig geweest. Telkens als we haar weer in bed legden ging ze huilen. Heb vervolgens het matras van de logeerkamer in haar kamer neergelegd omdat ik nog zo'n nacht niet trok. Het plan was dus om dan maar in haar slaapkamer te gaan liggen als ze onrustig zou blijven. Maar tot nu toe niet nodig gehad. Hier merken we wel heel duidelijk dat de verlatingsangst 's nachts erger is als ze daarnaast ook nog last heeft van iets anders (tandjes, verkouden o.i.d.). Succes! Hoop dat het snel beter gaat!

De eerste paar nachten hadden wij onze dochter in ons bed gelegd nadat ze snachts krijsend wakker werd. Toen hebben we besloten om savonds zo’n pyjama papje of meer fles voeding te geven en een shirt van mij in haar bedje. Het was ineens over. Of het puur geluk is of dat het echt geholpen heeft weet ik niet, maar wij waren blij dat we onze nachtrust weer terug hadden. Succes 😀

Wat houdt deze strategie precies in?

Geen idee of het een officiële strategie is maar voor ons was het gewoon een vorm van gecontroleerd laten huilen. We hebben zelf geen zin om continue maar te wiegen of meneer z’n “zin” te geven. Dat klinkt heel koel maar baby krijgt alle liefde en hier is er vanaf 4maanden verlatingsangst op andere momenten dus dan ben je er wel klaar mee haha. Dus toen met 8/9 maanden verlatingsangst met slapen begon hebben we het zo aangepakt. Het kwam bij ons neer op gewoon kamer verlaten, baby ging dan aan. Vervolgens zetten we een timer op 10 min en babyfoon uit. Ging de timer dan babyfoon aan. Huilde baby, dan troosten door even te aaien, speen in, kusje. Hij werd dan rustig. Vervolgens kamer uit, baby weer aan, 15 min timer. Zo door tot hij sliep. Dit ook als hij in de nacht weer wakker werd. Hij heeft het 1x gerekt dat we de timer op 30 min moesten zetten. Verder eigenlijk nooit verder gekomen dan 15 min. Het heeft 1 tot 2 weken geduurd dat het eerst elke nacht nodig was en daarna nog af en toe. Inmiddels is t deur dicht is slapen.

Hier slaapt onze dochter in de co sleeper. En ook hier is de verlangsangst erbij gekomen. Maar het enige verschil is nu dat ze graag mn hand vasthoudt met slapen gaan. Dus we gaan hand in hand slapen en daarna is het goed. Als ze s nachts wakker wordt is het ook weer even handje vasthouden en weer doorslapen

Dat vind ik ook wel een groot voordeel aan samen slapen. Onze zoon wordt nu ook wat vaker huilerig wakker ‘s nachts, maar van zodra ik mijn hand door de spijlen steek en hem even over zijn bol aai of zijn hand vastneem, kalmeert hij en valt hij weer in slaap. En binnen de minuut slaap ik ook weer.

Oef sorry, ik krijg hier buikpijn van.. mijn tip zou zijn; reageren reageren reageren.. troosten en bij je nemen.. Ik heb dit nachten lang gedaan, tot samen in bed slapen toe. Ook ik had angst dat hij gewend zou raken aan mijn bed ipv eigen bed. En ook ik was kapot. Maar als mijn kleine huilde in de nacht, dan was er ook wat. En dan had hij angst. Overdag huilt hij wel eens een beetje "nep", dan laat ik hem een beetje en dan ben ik nog altijd in zijn buurt.. mijn kleine slaap inmiddels gewoon weer hartstikke zelfstandig in zijn eigen bed zon beetje het klokje rond 😊 is niks verwend, niks aan het manipuleren want dat kunnen ze nog helemaal niet!

Hoef je geen sorry voor te zeggen hoor :-) ieder zijn eigen manier toch? Ik ben ervan overtuigd dat t beste dat je kan doen dat is dat bij de situatie, jou en je kindje past.

Wij hebben sindskort dat de kleine echt gaat huilen als we hem in bed leggen (in de avond) en dan gaat huilen. Wij denken dus ook verlatingsangst, hij heeft er eerder nooit last van gehad. Ik ben even benieuwd hoe doe je dat als de kleine na elk troost moment direct weer begint te huilen. Als ik in de kamer ben en ik ga sussen dan wordt hij echt niet rustig, hij blijft maar huilen :(. Als ik hem oppak dan wordt hij direct rustig. Ik vind dit zo lastig, ik weet niet zo goed hoe ik dit zonder al te veel traantjes kan aanpakken😢🥺.

Het is een fase. Dus ik zou, al zo troosten echt niet lukt, hem oppakken om te troosten. Gewoon zeker nooit pas slapend terug neerleggen en weg sluipen, want wakker worden op een andere plek dan waar je in slaap viel is super angstaanjagend. Zeker in deze fase.

We hebben hetzelfde, wat een verschrikking! Op zich altijd een goede (in)slaper geweest. Nu in de avond na een halfuurtje echt krijsen. Er is niets aan de hand want zodra ik de kamer binnen kom is het lachen. Ik weet niet goed wat de beste oplossing is, want erbij blijven werkt niet (want dan is het feest) en laten huilen werkt ook niet. Dan zijn we na een avond allebei van streek. Meestal geef ik rond tien uur een extra flesje (eerder werkt het niet) en valt ze dan ineens zonder huilen zelf in slaap.... Sorry geen tip. Alleen herkenning. Moest ook even m'n verhaal kwijt!!

Dankje voor je reactie! Hopelijk is deze fase snel voorbij. Het is zo hartverscheurend 🥺. Ik lig zelf elke avond te huilen als hij zo is 😢.

Als ik zou reageren, reageren, reageren bij mijn dochter dan kan ik het slapen, slapen, slapen wel vergeten. 😂 Die kleine slimmerd van ons heeft alles dondersgoed in de gaten en gaat je op deze manier dan echt bespelen. 🙈 Bij kleine baby's moet je ook zeker altijd reageren/troosten, maar kindjes van 9-10 maanden hebben op een bepaald moment ontzettend goed door wat ze met hun huilen kunnen bereiken. Als je dan altijd maar reageert en troost en bij je neemt in een bepaalde situatie kan dat echt enorm averechts werken. De truc is juist om ze te leren dat je altijd weer terugkomt ook al ben je even uit beeld. Ze moeten ook nog leren om 'alleen' te zijn. En dat kan je ze met deze gecontroleerde huiltechniek wel leren. Ik snap dat het overkomt als nogal een harde leermethode, maar ik snap het principe hier wel achter. Zelf ben ik ook niet zo'n fan van strak die tijden aanhouden van 10-15 min.laten huilen; ik deed het meer op gevoel. Ik luisterde naar de manier van huilen en daaruit kon ik vaak wel opmaken of ik naar haar toe moest of beter nog even kon wachten. Ze is nu 9,5 maand en slaapt heel goed. Dus ergens hebben we het wel goed gedaan. 😅

Ik denk dat die van jou en mij wat dat betreft dan op elkaar lijken... die van ons neemt je in de maling waar je bij bent 😂

Hahaha, ze zijn zo slim hè! 😄 Ondanks dat ze nog zo klein zijn. Onze dochter kan ook al heel theatraal haar hoofd laten hangen of zich enorm dramatisch achterover laten vallen. We lachen ons soms kapot! 😂

Haai! Oh ik snap je reactie helemaal hoor. En snap je punten. Ik moet zeggen dat ik echt nog niet bespeeld word. Toen ik mijn reactie stuurde (waar jij deze reactie op geeft) was het dus snachts de hele tijd "raak". Maar hoeveel ik ook troostte, hij ging weer prima terug naar zijn eigen bed. Nu speelt het zon 5 dagen bij naar bed brengen weer hier.. wil heerlijk in slaap vallen maar zodra ik een stap richting de deur zet is het huilen.. toch blijf ik troosten. Dan wel heel minimaal. Meer er zijn dan echt hem op mij in slaap laten vallen en dan wegleggen. Bij een beetje gemopper blijf ik ook uit de kamer. Eenmaal in slaap gevallen (zo goed als zelfstandig) is het ook niet meer huilen en slaapt de hele nacht door 😊. Het leren alleen zijn en altijd terug komen doe ik overdag heel veel! Laat hem regelmatig even alleen spelen, ik loop dan ook echt even weg (laat hem veilig 'achter' uiteraard) en die van mij kan dat heel goed, iets te goed soms 🤣 wil alleen maar op onderzoek uit en nog maar amper knuffelen met mij🤣 Mijn punt is denk ik meer dat toch elk kindje anders is. Want hier heeft het direct op huilen (niet mopperen) reageren nog altijd een prima effect om het maar zo te zeggen. Ik word nog niet bespeeld. Ik krijg gewoon echt buikpijn van laten huilen, dus ik moet vanuit mijn hele lijf reageren 🤣. Echter troost ik dus op zon manier dat hij vrijwel zelfstandig in slaap 'moet' vallen, ik ben er alleen bij.. ik heb ook een kindje wat heeeeeel weinig huilt.. dus voor mij werkt dit toch echt het beste 🤣 Ik zal even om tips komen vragen zodra ik wel bespeeld ga worden haha! Want ik hou er écht rekening mee dat die tijd ook nog gaat komen hahah