11 Reacties
één jaar geleden
Wij voelen ons precies hetzelfde. En door deze twijfels durven we de stap nog niet te nemen. Tot de wens zo groot wordt dat we het gevoel krijgen onszelf echt volledig weg te willen cijferen.
Hopelijk is dat op het moment dat onze dochter al bijna naar school gaat haha. Dat zou wel rust geven denk ik, als zij onder de pannen is.
Niet schuldig over voelen! Deze maatschappij, deze tijd vraagt abnormaal veel van de mens, en zeker van jonge ouders. Niks om je voor te schamen of rot over te voelen 💕
één jaar geleden
Als je er 2 hebt ervaar je bij 1 ineens rust 😅 maar serieus die ruimte ontstaat wel. En hier ook heerlijk als ze op bed liggen en ik eindelijk even rustig kan zitten. En een hele diepe zucht als er dan 1 begint te huilen... En ik kijk ook uit naar die ochtend alleen als ik ze beide naar de crèche breng! Maar zou ze voor geen goud willen missen.
één jaar geleden
Hier ook hetzelfde hoor 🫣
Ben nu in verwachting van de 2e en af en toe als mn dochter dan zit te jammeren en drama maakt denk ik echt ohnee waar ben ik aan begonnen hahah 🫠🥲 wordt wat straks met twee kids... gaan het meemaken. Gelukkig zijn er ook een hoop leuke, mooie momenten waar ik ook extra van geniet ♡
één jaar geleden
Hier 2 kindjes, zoon van bijna 3 en dochter van 20 maanden en iedere dag vind ik het heeeeerlijk wanneer ze op bed liggen en ik even rust heb. M'n zoontje is afgelopen maand 2 keer ziek geweest, nog niet 100% beter maar wel beter genoeg heb ik hem vandaag gewoon naar de speelzaal gebracht, en eigenlijk vooral omdat ik er zelf zo aan toe was. Hij kon het goed hebben daar niet van maar toch, ik heb me dr ook rot om gevoeld dat ik zo dacht. Ik hou met hart en ziel van m'n kindjes en geniet intens van iedere knuffel, lach en alle mooie momenten maar buiten dat is het ook vermoeiend. Volg vooral je gevoel, als de wens zo sterk is en het goed voelt komt het echt wel goed
één jaar geleden
Heel herkenbaar, ik in ieder geval had/heb diezelfde twijfels. Eentje kost soms al zoveel tijd en aandacht en soms stress en frustratie. Legt ook al een druk op de relatie en op mijn 'vrije' tijd.
We hebben het er veel over gehad en mijn man gaf mij de vrije keus, hij zou er in beide gevallen ok mee zijn.
Ivm onze leeftijd konden we niet te lang wachten, dus de knoop moest toch snel door gehakt. En de wens was gewoon te sterk, in ieder geval sterker dan de zorgen. Dus we zijn in het diepe gesprongen zogezegd haha.
Nu ben ik zwanger en zo ontzettend blij, maar de onzekerheid is niet helemaal weg. Maar ik denk dat het vanzelf goed gaat komen. Hoewel bij tijden goed zwaar waarschijnlijk.
Als je de tijd hebt om een keuze te maken, geef jezelf die tijd. En praat veel met elkaar. Als de wens echt daar is, dan zou ik me door die zorgen dus niet tegen laten houden 😉 maar dat is heel persoonlijk. Het begin wordt ongetwijfeld zwaar, maar het zal op den duur steeds makkelijker gaan worden. En het lijkt mij nog steeds vooral erg leuk, een tweede baby. En dat je wat me-time nodig hebt, is helemaal niet gek. We zijn dan wel mama, maar ook mens. Snel genoeg is het andersom 😂 zie je je kind alleen ff bij het eten haha
één jaar geleden
Ik heb hetzelfde gevoel, maar ben ondertussen 34 weken zwanger. Dus een beetje te laat bij mij om erover na te denken 😂 ik wist dat ik 2 kindjes wou en liefst dicht op elkaar. Dus we zijn er maar gewoon voor gegaan. Het zal met momenten zeker zwaar zijn, maar dat komt allemaal wel goed geloof ik!