4 Reacties

één jaar geleden

Oh heel herkenbaar! Het gaat hier om en aan maar is vooral als mijn man veel weg is voor z'n werk ook. Ik heb toen ze 15 mnd was een zoontje gekregen en dat was moeilijk voor haar vanaf toen trok ze erg naar papa. Dus wel aan aanwijsbare reden. Nu wel weer redelijk in balans gelukkig ❤️. Tsja gewoon lief blijven en onvoorwaardelijk blijven maar het is lastig soms! Het is een fase dacht ik tijd maar ;)

één jaar geleden

Mijn dochter heef het wel anders, maar als papa vakantie heeft gehad is het tijdens en de eerste week na de vakantie ook alleen maar papa, papa, papa. Dus dat stukje herken ik zeker!

één jaar geleden

Hier net wat anders dan bij jou maar ook echt een papa’s kindje. Als papa er is, besta ik ook veel minder!

één jaar geleden

Hier is het ook zo. Mijn dochtertje van 21 maanden zet papa ook op 1. Als ik haar ophaal in het kinderdagverblijf is ze wel blij om mij te zien, maar ze zegt direct iets over papa. Thuis is dit ook zo. Als ze moet getroost worden roept ze om papa. Boekje lezen papa,.. Helpen met eten, papa. Ze slaat mij ook als ze haar zin niet krijgt, dit durft ze ook wel naar haar papa doen. Hier is het wel met momenten erger of beter. Als ik vb een dag met haar alleen geweest ben doet ze weer liever. Soms kwetst het mij maar probeer te denken dat het maar een fase is.. Zou het niet persoonlijk nemen, je hebt niks misdaan!!!