Dit doet pijn

Onze zoon is altijd al een papa's kindje geweest, maar de afgelopen dagen besta ik gewoon niet meer. Troosten? Papa! Boekje lezen? Hij loopt met het boekje naar papa. Ik wil hem uit bed halen.. PAPA! Het is zelfs zo erg dat als ik in zijn buurt kom hij mij begint te slaan. Als ik hem ophaal bij de opvang roept hij alleen maar om papa. Ik mag hem ook niet meer troosten als hij 's nachts wakker wordt. Hier wordt hij alleen maar meer hysterisch van. Ik weet echt niet wat er aan de hand is. Mijn man is voor zijn werk veel van huis. De afgelopen weken is hij veel thuis, dus kan het hier aan liggen? Of heb ik iets misdaan waardoor de band verslechterd is? Normaal kan ik hier beter mee omgaan, omdat hij toch nog contact mee mij zoekt. Dit is alleen de afgelopen dagen totaal niet meer. Het maakt me zo onzeker en verdrietig. Afgewezen worden is nooit leuk, maar vooral niet door je eigen kind. Herkent iemand deze extreme eenkennigheid?