Drammen

Ik kijk even mee naar de andere reacties. Want voor ons ook helaas herkenbaar sinds deze week ook gillen met naar bed gaan en pas als ze bij hem blijven en hij in slaap is houd het op.

Hier ook herkenbaar helaas, ze heeft sinds 6 weken een broertje we dachten dat dit ermee te maken had… Ik lees ook mee!

Hier ook een jongetje wat goed kan drammen. De ene dag ben ik beter in duidelijke grenzen trekken als de andere dag. Wat soms helpt is van tevoren uitleggen hoe het gaat gebeuren en wat er van ze verwacht wordt. Toch heeft onze zoon regelmatig dat als je het uitlegt hij ja, ja, ja zegt... maar nee, nee, nee doet. Dus ja.... het blijft een uitdaging. Ik heb zelf ook al wel tegen mijn zoon zitten te gillen, omdat hij echt het uiterste van mijn geduld heeft gevraagd en ben daar daarna ook niet trots op. Ik denk dat alle ouders hiermee te maken krijgt en dat niemand echt het antwoord heeft 🙈 Wat de ene dag werkt, werkt de volgende dag vaak helemaal niet. Frustraties!

Hier ook. Drammen deed ze al een tijd. Maar nu ook stout doen om een reactie te ontlokken. Inderdaad express hard gaan schreeuwen, gooiem, precies tegenovergestelde van wat we vragen gaan doen, nooit gewoon even mee werken. En inderdaad, het moet precies op de in haar ogen 'juiste' manier. En doen wij het net anders, driftbui, huilen, schreeuwen. Dingen die hier nog steeds wel werken vaak, afleiden. Ze begint zic op te werken, en dan zeg ik op hele enthousiaste toon 'ohhh KIJK eens! Kijk kijk!'. Dan snel iets verzinnen wat ze echt móét zien. Is ze het even vergeten. Laatste tijd komt het wel snel weer terug als ze echt zo'n bui heeft. Ook hebben we hier een scala aan 'monsters' gecreëerd. Het schreeuwmonster, koelkastmonster, poepiemonster, enz. Als ze veel schreeuwt en niets helpt om te stoppen, dan zeggen we ooh oh nee het schreeuwmonster! En wijzen ergens in de kamer. Het schreeuwmonster gaat weg als je gaat fluisteren, maar als je blijft schreeuwen... oh oh, dan komt hij misschien wel kietelen of erger. Is eigenlijk gewoon een spelletje, vergelijkbaar met afleiden. Maar werkt (nog) als een trein. En verder ja, 'straf' is hier ook geïntroduceerd. Op de gang (met mij erbij), speelgoed weg nemen als ze er niet goed mee om gaat en niet luistert. Met eten, vragen of we het anders aan de baby of de kat moeten voeren. Dan wil ze het opeens wel hebben. Zegt ze dan dat dat goed is, dan weten we dat ze ook écht niet wil eten. Eten zijn wij verder niet streng op. Ze eet soms weken niets savonds. Als ze in de middag fruit en soms wat groente heeft gehad en nog wel wat drinkt af en toe, laten we het. Ze slaapt prima op een lege maag. In de ochtend en overdag eet ze wel prima. Andere weken eet ze opeens borden vol savonds. Gewicht en groei blijft stabiel. Het is hoe dan ook allemaal 10x erger als ze moe is. Dus we proberen goed de dutjes erin te houden. Alleen bij de crèche slaapt ze niet meer. Doordeweeks is het dan ook moeizaam regelmatig. Doen we haar vroeg naar bed. Lukt niet altijd. Bij het bed gaan hebben we een paar keer de stapjes methode toegepast. Vond ik heel fijn ipv het schreeuwen. Was er eerst tegen omdat het met laten huilen is. Maar nu was het zij huilen en wij schreeuwen en niemand goed. Nu blijven wij liefdevol en rustig, zij huilen. Maar ging heel snel over. Nu af en toe weer een moment, maar ik kan nu streng zijn waarbij ik zeg dat ik wel boos wordt als ze doorgaat, maar zonder boos te doen en niet schreeuwen die heel goed aankomt. Ik straal blijkbaar iets uit, want ze kijkt me dan een tijd aan en dan gaat ze liggen en slapen. Ik ben 'altijd' rustig en lief. Maar die kinderen weten vaak precies dat ene te bedenken waardoor alle triggers worden geraakt. Nu is het baby omver duwen (die net aan het cruisen is), of slaan, dingen afpakken. Dan wordt ik BOOS. En nu gaat ze dan lachen, want dat is wat ze wilde. Oeoe achter het behang dat kind. Maar dat mag niet nee, ik weet het. Elke keer als je denkt, nú heb ik je door, heb ik dé manier gevonden, vinden zijn weer iets nieuws. Ik vraag me af wanneer het 'makkelijker ' wordt 😅

Het kan echt een lastige fase zijn… ik merk ook echt wel een verschil als ze moe is of goed uitgerust. Het probleem is dat ze de laatste maanden wat minder goed slaapt en dis vaker moe is dan niet 😅 maar het helpt me wel om haar te begrijpen. Als zij vervelend is en ik tegen mezelf zeg dat het is omdat ze moe is, kan ik er veel beter mee omgaan. Als ze gaat slaan, wat ze wel eens doet, vind ik het wel lastiger omdat ik het dan echt persoonlijk opvat, maar ik weet dat ik dat niet moet doen uiteraard. Wat ik altijd probeer is haar gevoel te erkennen en vragen wat er aan de hand is. Dus ik zie dat je boos bent, maar in plaats van te slaan probeer je woorden eens te gebruiken om te vertellen wat je voelt. Mega lastige vraag hoor hahah maar het zet haar wel aan het denken en dan is ze afgeleid, iets wat ik ook zag bij de andere comments. Toen ze nog niet zo goed praatte probeerde ik een andere optie aan te bieden, bijvoorbeeld zullen we in je kussen slaan. Qua schreeuwen, wat ze bijna niet doet maar weleens heeft gedaan, probeer ik haar uit de situatie te halen. Laatst zaten we aan tafel met opa en oma (en okay, opa en oma waren wel een beetje te gefocust op haar) waardoor ze begon te schreeuwen. Ik heb haar toen gepakt en zijn we naar de wc gegaan. Daar hebben we geknuffeld en even gepraat. En toen ze weer rustig was gingen we weer terug. Nou, ik hoop dat je manieren vindt die voor jou werken. Voorkomen is lastig maar jij moet je wel goed blijven voelen.

Hier ook! Het wordt dan echt zwart voor haar ogen en er is geen contact mee te maken. Vannacht weer moeten onderhandelen als een malle om haar in bed te krijgen om er vervolgens nog een uur naast te zitten. Ik ben kapot.. We proberen rustig te blijven maar soms.. dan gaat het bij mij ook gewoon fout. Vind het zo pittig en kijk echt voortaan op tegen het weekend met haar, voel ik mij zó schuldig over.

jep, hier ook al een paar weken drama. De hele dag boos over woest. snachts papa opeisen die naast m moest slapen. zaterdag was ik t zat, ik ben naar boven gegaan, hij krijsen tot bijna kotsen aan toe. Maar dit keer werd ik zo boos dat ik m heb opgepakt en gedreigd buiten te zetten, had t raam al open. Heel slecht, ik weet het maar hij drijft ons al weken tot waarzin. We hebben ook nog een dochter van 10 maanden die nog geen nacht heeft doorgeslapen en nu hij er nog bij was even te veel. Maar het heeft wel redelijk geholpen. Hij vraagt ook de hele tijd, papa, mama boos? Zo zielig! Hij snapt zichzelf vaak ook niet lijkt t. Ik kan t soms overdag doorbreken met grapjes. Verder geen tips, wel herkenning. Ik ben wel begonnen met bachbloesem druppels, schijnt te kunnen helpen... hang in there mommas, ook dit gaat weer voorbij als t goed is 😅

Ik vind het heel fijn dat dit topic gestart is. Sinds ik een week op dienstreis ben geweest is hier opeens ook alles een gevecht. Ik dacht: het is omdat ik weg ben geweest, het zal wel weer kalmeren. Maar ik ben een maand alweer terug en de gevechten die we hebben… soms trek ik het echt niet meer en schiet uit me slof. Ik voel me dan zo schuldig. Dus ik vind het heel fijn hier zoveel verhalen te lezen van ouders die er ook mee worstelen

heel blij dat ik dit topic lees. ´s nachts hebben wij gelukkig nog geen last mee (slaapt in een groot bed en heeft zo'n schaapje als slaaptrainer en dit helpt heel goed). helaas nog een andere dochter (10maanden) die vreselijke nachten heeft en ik denk dat de oudste dat ook hoort z'n slechter mee slaapt. hier is het doorheen de dag altijd strijden, krijsen, mama opeisen, ... en ook tot dat ikzelf begin te roepen tegen haar, waardoor ik mij enorm slecht voel (tot wenen toe bij mezelf) en bij haar alles averechts werkt... als er tips zijn heel graag en hopelijk is dit een fase want heb het gevoel dat ik mijn kind momenteel echt verziek😢🥺

Dit is ook zo herkenbaar. Je weet dat het niet helpt en toch kun je het niet laten. Wat kan zo'n klein monstertje het ergste in je naar boven halen in 10 minuten he 😅