Einde relatie

Ik denk dat ze wel het 1 en ander door hebben, papa was vaak boven maar was er wel en nu niet meer. Relatie is geëindigd dat doet ook met jou iets wat ze ook voelen/mee krijgen. Of je het zelf groter maakt weet ik niet, het is een vervelende situatie daar mogen jullie je ook vervelend door voelen toch? Het is de vader van je kinderen, jullie zijn goed uit elkaar gegaan dus ik heb het idee dat je ze ook met een goed gevoel bij hem laat? Dan is er toch niks wat jij doet om het meer mama’s kindjes te “maken”? Zover dat te maken is natuurlijk. Bij de jongste zit je momenteel ook bij de piek van verlatingsangst, oudste durf ik niks over te zeggen qua ontwikkeling (heb zelf alleen een dochter van 17 maanden). Na mijn idee zijn kindjes nou eenmaal het beste aan hun ouders gehecht en in moeilijke tijden trekken ze zich tot de ouder die ze het meest zien, heel normaal volgens mij. Sterkte! En wees er gewoon voor je kindjes, ze hebben je nodig, ze krijgen meer mee dan je soms denkt 😘

Ik denk ook dat ze echt wel iets doorhebben. En geloof niet dat je er (in zo'n situatie, maar sowieso) teveel voor je kinderen kan zijn, zeker als het gaat om het erkennen van hun emoties. Wel moet je jezelf en je eigen emoties ook niet vergeten. Heel veel sterkte!

Heftig voor jullie!🍀 Hier sinds mei uit elkaar en kinderen voelen dingen vaak heel goed aan. Mijn 4 jarige dochter heeft de eerste periode(ong 3 maanden) alleen maar bij mij in bed geslapen, omdat ze niet zonder me wilde. Naar school gaan was prima, bso ook, maar de nachten wilde ze naast me liggen omdat ze me anders miste. Wanneer ze uit logeren ging wilde ze een foto van mij naast haar bed, want dat gaf haar dan rust. Mijn ex was ook meer niet aanwezig dan wel, maar toch was die impact van weggaan groot. Nu nog trouwens, want wisselt sterk hoe ze zich aan mij vastklampt. Mijn kindjes zien hun vader 1x per week een aantal uur op zondag. Ik vertel haar dagelijks dat ik/oma haar kom ophalen / niet wegga zonder haar / thuis blijf bij haar etc. De jongste is 1,5 jaar en hij was altijd al een echt mama's kind, dus daar is eigenlijk niets aan verandert. Ik benoemde het naar haar toe als ze pittige buien had. Ben je boos/verdrietig, omdat je papa mist ? Het gevoel vooral bespreekbaar maken en erkennen. Ik miste hem in het begin ook en heb dit ook benoemt, maar tot daar en niet de inhoud in natuurlijk. Laat ook je eigen emoties zien, want je kunt ze niet blijven wegstoppen 😘 Heb ik wel geprobeerd, maar is voor niemand goed 😘 In de berging situatie kun je misschien ook gewoon zeggen wat je gaat doen; mama gaat even naar buiten oid. Dan weet hij waar hij je eventueel kan vinden. Succes 🍀