Hoi allemaal,
Vorige week is mijn relatie geëindigd en woont m'n ex nu bij z'n moeder. Het ging al heel lang niet goed, geen ruzie maar ook geen verbinding met elkaar en hij was veelal boven terwijl ik beneden was. Ik was ook vanaf de geboorte van de oudste (nu 2,5) altijd beneden bij de kinderen terwijl hij ook overdag het liefst boven zat te gamen ivm prikkels beneden met de kinderen. Hij is een maand doordeweeks bij z'n moeder geweest en sweekends thuis en nu definitief uit huis en uit elkaar gegaan, wel gewoon op goede voet.
Nu zijn zowel m'n zoont van 2,5 als m'n dochter van 17 maanden al vrij mama's kindjes maar sinds afgelopen week allebei niet te genieten, veel gillen, veel huilen en veel aan me hangen. Nu zegt mn beste vriendin steeds van ze waren niet anders gewend dat dar hij er niet tot amper was en ik er voor de kinderen was dus ze kunnen door deze situatie geen scheidingsangst of verlatingsangst krijgen en dat ik er veel te veel een reden achter zoek als ik denk dat dit wel zo is. En dat terwijl een ander weer zegt dat dat juist een logische reactie zou zijn. Toen mijn zoontje een half jaar was was ik te gehecht met hem en moesten we op doktersadvies even zonder elkaar zijn. Nu ben ik bang dat als ik ze dus extra tot me neem ik dit weer creëer dar ze geen stap van mij durven te verzetten en aan de andere kant wil ik ze wel de veiligheid bieden dat ik niet wegga en ze zeker kunnen zijn. Nu stapte ik net de berging uit en m'n zoontje slaat een huil van paniek omdat hij er nog in stond (hij wou daar spelen) en dat laat me dan toch weer denken. Hebben jullie tips of ervaringen??