Hoe eerlijk tegen twijfelende vrienden?

Het ouderschap is niet altijd rozengeur en maneschijn.. Al kan ik mijn kinderen soms achter het behang plakken omdat ze elkaar steeds in de haren vliegen en stout zijn.. Ik zou ze voor geen goud kunnen missen, wat een liefde kunnen die toch geven. Ik zou persoonlijk eerlijk zijn, mama zijn is soms best zwaar ervaar ik zelf. Ik ben ook heel blij als ik soms even bij m'n vriendinnen kan klagen over het moederschap en daarna weer vol trots vertellen over wat voor mijlpalen we weer hebben bereikt.

100% eerlijk, het leven (ook als ouder zijnde) is niet altijd rozegeur en maneschijn... Helemaal waar wat je zegt: het is intens genieten maar kan ook intens zwaar zijn. Toch zou ik voor geen 100% terug willen naar de tijd zonder mijn dochter, zou niet eens meer weten hoe het precies was 🤣 En de keus ligt altijd bij de ander, daar zou jou verhaal of die van een ander geen invloed op (moeten) hebben. Maar heb altijd geleerd eerlijk duurt het langst en als er ook negatieve verhalen op hun pad komen, tsja dan kunnen ze zich voorbereiden op eventueel een huilbaby of noem maar op.. Het heeft ons er zeker niet van weerhouden 🤗!

100% eerlijk zijn! Ik merk bij mezelf dat ik een heel ander beeld had van tevoren dan wat nu de werkelijkheid is. En het is niet erg, ik ben dol op m’n zoontje maar toch had ik graag willen weten dat: -niet doorslapen; ook kan betekenen: al zo’n 1,5 jaar lang, nacht in nacht uit het elke nacht feest is. En dat dat dan betekent: je slaapt zelf net een half uur en dan begint je kleine te huilen en niet schattig huilen, nee krijsen en niet 5 minuten maar echt ontroostbaar uren lang. Met het gevolg dat als hij eindelijk weer slaapt, je zelf echt niet meer in slaap komt omdat je te lang wakker en actief bent geweest. En dat dus elke nacht ongeveer. Owja en dan overdag gezellig met je kind blijven want hé hij is zo’n schatje maar man wat ben je zelf gesloopt. En zo kan ik nog wel meer bedenken. De ene na de andere oorontsteking, zo sneu voor het kind maar ook zo sneu voor de ouders want ook dat is zoooo slopend. En nog tig dingen die er bij mij voor zorgen dat ik soms even doordraai en denk: waar zijn we ooit aan begonnen. Maar inderdaad, je krijgt zo’n berg liefde ervoor terug die ik eerder nooit zo heb gekend. Een soort nieuwe liefde die niet uit te leggen valt maar het maakt alle intense momenten wat lichter. Want man, wat ben ik gek en trots op m’n zoontje.🥰

Ik ben eerlijk over alle aspecten. Dat het echt geweldig is, naar ook echt zwaar. En ik zeg tegen mensen die twijfelen dat ze het echt zeker moeten weten en er honderd procent achter moeten staan, voor ze besluiten ervoor te gaan. Dit omdat ik weet dat ik er echt aan onderdoor was gegaan als ik een 'wat als' had gehad, of als ik had getwijfeld op het moment van ervoor gaan. Nu heb ik veel getwijfeld maar heel bewust een keuze gemaakt. En weet ik dat ik uit volle overtuiging heb gekozen en dat de zware momenten erbij horen, en daarin was ik dan ook weer goed voorbereid door mijn vrienden die eerst waren met kinderen. Wat ik een mooie vind is: nu ik weet wat het ouderschap is, zou ik er nooit aan zijn begonnen. Maar als ik dan van te voren had geweten dat het om déze (mijn) kinderen ging, dan had ik geen seconde getwijfeld. 😆 dat omschrijft het voor mij wel in een notendop.

Dat laatste is precies waarom ik het een lastige vindt om 100% eerlijk te zijn. Want zonder kinderen klinkt het leven als ouder denk ik heel erg zwaar, en je snapt pas hoe zeer het het waard is als je je kinderen hebt. Als je snapt wat ik bedoel. Een vriendin die eerder kinderen had, vertelde dat ze nooit echt met me praatte over kinderen omdat je pas snapt wat het is als je zelf kinderen hebt. Ik ben dus bang dat de zware kanten extra zwaar over komen, terwijl ik doodgelukkig ben met mijn dochter. Ze is fantastisch, daar verbaas ik me dagelijks over. En dat wil ik niemand ontnemen

Je hebt wel een punt dat de keuze bij de ander ligt. Ik denk er mogelijk teveel over na. Komt ook omdat die vriendin getrouwd is met een man die heel graag kinderen wil en niet snapt dat zij nog twijfelt. En ik denk nooit dat je je onder druk gezet moet voelen, dus daar wil ik niet aan bijdragen. Maar ik wil haar ook niet afschrikken haha. Ja ik maak het mezelf lastig soms met die al gedachten van me

Ik zou het precies zo zeggen als je hier omschrijft. De fijne en mindere kanten maar ook de conclusie. Het is aan hen om uiteindelijk te bepalen of zij het avontuur willen aangaan.