Hoe eerlijk tegen twijfelende vrienden?

Hoe eerlijk zijn jullie tegen vriend(inn)en die twijfelen over kinderen? Ik ben best open hoe vermoeiend moederschap kan zijn, en ik heb nu al paar keer gehad dat of vrienden of vrienden van vrienden me veel vragen stellen over moederschap omdat ze zelf twijfelen. Het vreemde van ouderschap is, dat je pas snapt hoe intens je kan genieten en houden van je kind ondanks hoe zwaar het is. En dat dat (in ieder geval voor mij) de moeilijke tijden niet zo belangrijk maken. Soms vraag ik me dan af of ik wel zo open moet zijn in die gevallen, terwijl ik tegelijk ook denk dat het goed is om te weten wat het inhoudt; zoals goede afspraken maken met je partner over werk-privé balans, verdeling huishoudelijke taken, behoefte aan eigen tijd enzovoort. Tegelijk, ik wil ook niemand “overhalen” om kinderen te nemen. Dat is je eigen keuze. Ik moet er aan denken omdat een vriendin zei best wel angst te hadden tav moederschap omdat meerdere vrienden ook hadden aangegeven wat een impact het heeft.