Hoeveelheid kinderen

Ik voel me helemaal compleet met 2 kinderen maar ik weet dat dat erg persoonsgebonden is. M'n middelste zus heeft bij 1 kind dat ze echt klaar is en m'n oudste zus heeft 3 kinderen, de jongste is na 4 jaar gekomen maar ze voelt zich er net zo erg bij horen als haar 2 broers die 1,5 jaar schelen. Ik ben zelf de jongste van 3, als kind heb ik weinig aansluiting gehad met zeker m'n oudste zus maar sinds we alledrie volwassen zijn vind ik het geweldig met m'n 2 zussen en is er geen buitenstaander

Hoeveel het er moeten zijn durf ik niet te zeggen. Over dat gevoel bij de zwangerschap, ik heb bij mijn 2e heel veel moeite met de zwangerschap gehad. Deze kwam eerder dan verwacht (eerste maand direct raak) en ik kon me niet voorstellen dat dit goed voor onze oudste was. Uiteindelijk is de bevalling zo gelopen dat we het beide bijna niet gered hebben. Ik mag nog voor een 3e gaan is me verteld, maar na 2 keizersnedes waarbij beide kinderen het bijna niet gered hebben en ik zelf bij de laatste ook bijna niet is het voor mij wel klaar. Ik vind het heel leuk de baby tijd en de eerste 2 jaar al helemaal, maar het idee dat mijn wens voor een 2e er bijna voor zorgde dat m’n eerste geen moeder meer had heeft er wel voor gezorgd dat ik geen 3e wil terwijl ik dit van te voren wel altijd wilde. Of ik me compleet voel zoals vele altijd zeggen/vragen durf ik ook niet te zeggen. Ik ben dankbaar voor wat ik heb, voor de oudste is het hebben van een broertje wel positief uitgepakt hoeveel ik ook twijfelde. Achteraf baal ik dat ik niet meer genoten heb van de zwangerschap, maar het voelde echt als een monster die alles kapot ging maken. Ik denk dat het heel persoonlijk is, ik ben gek op beide en wil ze niet meer missen maar als ik dit van te voren wist weet ik niet of ik voor een 2e was gegaan. Ik vind het met 2 ook heel pittig, ik heb wel altijd gezegd dat ik er 2/3 jaar tussen wilde en dan eerder 3 dan 2. Dat was voor een 3e ook het geval maar na mijn ervaring kom ik hier (helaas) op terug.

In het begin wilde ik er altijd 3 hebben. Mijn man juist 2. Uiteindelijk hebben we er 2 en vind ik het wel mooi zo. Het is druk zat voor ons met twee dametjes en het voelt voor ons als compleet. Zo kunnen we ook makkelijker de kinderen bij onze ouders kwijt of iemand anders als we even weg willen en kunnen we beiden ook zelf daarnaast dingen doen. Plus ik had bij beide geen leuke zwangerschappen(wel de moeite waard hoor haha) en het wordt nu ze ouder worden steeds makkelijker.(3 jaar en 1,5 jaar) en dat bevalt me ook wel heel erg! Het is ook wel heel leuk dat ze steeds meer kunnen. En ik werk 4 dagen en ik heb daarbij ook wat ambities... Maar ja het is en blijft iets persoonlijks natuurlijk.

Ik wilde altijd twee kinderen en mijn vriend een. We hebben nu een dochter en zijn heel blij zo. Soms vind ik het verdrietig dat mijn dochter geen broer of zus zal hebben maar dat is echt puur vanuit haar gezien. Naast dat ik geen geboren moeder ben en het dus soms al zwaar vindt met een kind, vind ik het praktisch ook makkelijker. Je gaat overal makkelijker naartoe. In woon in Italie en ga vaak alleen met mn dochter naar Nederland. Met twee lijkt het me veel lastiger en wordt het ook gelijk veel duurder. Drie kan ik me dus helemaal niet voorstellen hahah 😅

Wat leuk dat jullie jullie ervaring hierin wilde delen🥰 zo zie je maar weer dat het voor iedereen heel anders is! 😊 wij kijken het gewoon aan, zien vanzelf wel of het gevoel nog komt dat we heeeel graag nog eens zouden proberen, of juist denken als ze wat groter zijn prima zo!

Wij hebben twee dochters en zijn daarmee helemaal compleet. De newbornfase was pittig, bij beide meisjes dus we zijn blij dat onze jongste nu ook alweer bijna 10 maanden oud zal zijn. Mijn vrouw wil ook absoluut niet meer, twee kindjes was haar max. Dus dat is voor mij ook goed. En ben nu al bijna altijd moe 🤣🤭.

Ik ben 3 weken geleden bevallen van mijn 3e kindje. Mijn oudste is (net) 3 en middelste wordt over een paar maanden twee. Ik vind het heerlijk (en natuurlijk soms ook heel zwaar) met de kindjes. Meteen na de bevalling dacht ik eigenlijk al, ik zou het heel graag nog een keer doen en nu ook met de baby echt aan het genieten van alle momenten dat ze aan mij vast wil plakken (bij de eerste ervaarde ik dat juist als zwaar en pittig, nu vind ik het heerlijk). Mijn man vindt het zwaar met de kinderen en wilde er het liefst maar twee, ik wilde heel graag 3 of 4 kinderen. Waarschijnlijk blijft het bij ons bij 3. Mijn oudste luistert goed, dus die fietst zelf als ze we op pas gaan met drie, baby in de draagzak en dreumes loopt of zit in de buggy als zijn peuterpubertijd opspeelt😉. Ik vond de overgang van 1 naar 2 overigens groter dan van 2 naar 3 qua drukte. Ben benieuwd waar jullie uiteindelijk voor gaan, gelukkig heb je nog even de tijd om te beslissen.

Wij hebben 3 kids (ik wilde er geen, mijn man wilde er wel 6 😂) ik ben bijna 40 en twijfel heel erg of dit het is. Als we voor een vierde willen gaan vind ik dat we dan nu wel moeten gaan starten, maar 100% zeker ben ik nog niet. Dat ligt vooral aan de praktische kant, want qua gezelligheid en rijkdom zou ik 4 geweldig vinden!