Dag dames. Ik hoop op een beetje geruststelling. Mijn man en ik hadden een hele sterke wens voor een tweede en we zijn nu dan ook zwanger. Het is pril, de eerste echo staat over twee weken gepland, maar sinds ik zwanger slaat het angstzweet me uit. Kan ik dit wel aan? Heb k dadelijk nog wel een eigen leven over? De dagen vliegen voorbij, mijn eerste dochter loopt te spoken en mijn hele avond besteed aan haar naar bed krijgen. In de tussentijd heb ik gaten van sokken dicht lopen naaien.. waarom k opeens zo omgeslagen ben weet ik niet maar opeens kan alleen nog maar het huilen en de gebroken nachten voor me zien.
Iemand al meer dan 1 kind die me enigzins uit de paniek stand kan helpen geraken?