Het is zeer waarschijnlijk dat ik over een paar jaar naar het buitenland zal gaan voor werk voor een aantal jaren. Mijn dochter zit nu op een Nederlandse opvang. Ze heeft het daar goed naar haar zin, gaat er met plezier elke dag heen. Ze blijkt er zelfs vriendjes te zijn met twee andere meisjes (wat ik niet wist dat kon op nog geen 2 jarige leeftijd; je ziet ze toch vaak naast elkaar spelen ipv samen).
Omdat ik niet wil dat ze pas met 5-6 voor het eerst in een Engelstalige omgeving terecht komt, gaan we haar naar international opvang doen. We timen haar overgang dat die samenvalt met het wisselen van groepen binnen huidige opvang ( begin april zal ze van groep 0-2jr sowieso naar de groep 2-4jr gaan. Dat leek ons goed moment te switchen van opvang).
Rationeel weet ik dat ik hier goed aan doe, maar emotioneel voel ik me vreselijk. Ik haal haar uit haar vertrouwde omgeving weg, ik haal haar bij vriendjes weg, ze zal de taal niet meteen snappen, wat als ze het vreselijk vindt en nooit wendt? Wat als mijn mooie vrolijke meid verandert naar stil en onzeker? Ik kan s nachts mezelf er helemaal gek mee maken..
Iemand ervaringen, tips of wijze raad?