Niet de peuter maar de baby extreem jaloers!

Ja, hier doet mijn dochter van bijna 1 dat ook! Zodra ik mijn zoontje van 3 oppak of hij begint te huilen dan begint mijn dochtertje ook heel zielig te jammeren en weet ze niet hoe gauw ze naar me toe moet komen.. Tot nu toe heeft ze het alleen bij mij, maar ik vind het wel heel sneu voor mijn zoontje. Hopelijk gaat het snel weer over.

Heel herkenbaar! M'n zoontje is in januari 2 geworden en ik had de jaloersheid bij hem wel verwacht maar hier was geen greintje jaloezie te bekennen. Maar nu sinds 1 a 2 maanden is juist m'n dochtertje van net 1 de jaloerse in huis. Als ik m'n zoontje knuffel (zelfs al is het om te troosten) dan komt ze al aangesneld en lief dat hij is geeft hij haar ook nog eens alle ruimte wanneer ze op me been is geklommen, wat dus eindigt in dat hij weer van m'n schoot afgaat en zij nog even lekker blijft zitten. Ook alles wat grote broer in handen heeft moet zij hebben, drinkt het liefst uit zijn beker zelfs al hebben ze hetzelfde soort, allemaal dat soort dingen. Ik probeer haar ook even weg te zetten als ik met m'n zoontje knuffel en zeg dan dat Tristan ook even met mama mag knuffelen en probeer hem tegelijkertijd te leren dat hij echt wel met z'n eigen speelgoed mag spelen. Lastige fase

Piep, Ik zie dat dit berichtje al 4 maanden geleden is maar heb hetzelfde probleem.... Is er al beterschap bij jou ondertussen? Of heb je toevallig nuttige tips gevonden? Mijn oudste zoontje krijgt wel extra veel quality time als ze slaapt, en soms negeer ik haar driftbui ook al weet ik dat het een fase is en ze er ergens niet aan kan doen maar mijn hartje bloedt als ik mijn oudste zie, en hoe flink hij er op reageert ... En hij wil er vaak zijn voor haar en dingen met haar doen en zij verdraagt het niet eens, echt zielig 😢

Hier vechten ze soms om een plekje op mijn schoot. De jongste (15mnd) laat zich expres vallen, gaat huilen en 'auw' 'knuffel' zeggen. Vervolgens gaat de oudste ook huilend 'mamaaa' roepen. Dit gebeurd slechts af en toe. Maar dan sta ik op van de bank en dan zitten ze daar beide te huilen 'mamaaa'. Vreselijk.. Ik laat ze ff gaan en vertel ze dan óf samen óf niet op schoot. Nou ff later hebben ze de armen om elkaar heen en zijn ze weer poeslief.

Hier ook een oudste met een (te) lief karakter en een stuk pittigere jongste. Ik heb ergens gelezen, dat je kinderen die dicht bij elkaar zitten qua leeftijd, eigenlijk als 'even jong' moet zien. Met die gedachte werd ik voor beide 'even streng', gelden voor beide dezelfde regels, etc. als het gaat om hoe ze met elkaar omgaan. Nu zijn ze een stuk gelijkwaardiger aan elkaar. Wees niet bang om voor de oudste op te komen, hij hoeft zich niet te gedragen als 'grote' broer maar als broer.