Premature baby’s April

Ik volg deze topic graag mee

Gefeliciteerd met de kleine! Goed te horen dat het (naar omstandigheden) goed gaat! Die kleintjes zijn zo sterk! Je verhaal klinkt herkenbaar. Mijn 1e is ook met 32+6 binnen paar uur geboren. Alles is helemaal goed gekomen met haar. Misschien heb je iets aan https://www.care4neo.nl/ En schroom niet om wat rust te pakken en verzorging etc. aan de verpleging over te laten. Dat doen ze met liefde, is mijn ervaring, en dan kun jij ook beter herstellen. Succes en veel geluk samen!

Gefeliciteerd! Ik weet hier niks van af maar wil wel even een tip geven aan alle dames.. stichting earlybirds maken kosteloos een mooie foto reportage bij te vroeg geboren baby’s. Zo heb je later een mooie herinnering in deze chaotische tijd! Mits het zknhuis er aan mee werkt krijgen de couveuse kindjes ook een earlybirdje, zo blijven de kindjes van de stekkers af ( er zitten slierten aan die lijken op de navelstreng, alles wordt gemaakt onder strenge voorwaarden) Hopelijk heeft iemand hier iets aan. Niet iedereen / zknhuis is hiervan op de hoogte. En mocht je het doen, geloof me spijt krijg je er niet van. Deze mensen maken zulke mooie reportages en herinneringen.

Helaas vanwege Covid nu niet mogelijk 😔

Onze dochter is op 11 februari geboren met 32+5. De dag erna is ze verhuisd naar het Willemina kinderziekenhuis in Utrecht ivm longrijpingsmedicijnen. Wij hadden op de dag van haar geboorte de eerste prik met longrijpingsmedicijnen gehad. De 2e prik heeft ze niet meer gehaald, ze is dmv en spoedkeizersnee geboren ivm een loslatende placenta. Ik lag al in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Ze is uiteindelijk binnen een kwartier geboren. De zorg in het Wkz was uitstekend. Daar mochten we ivm corona alleen op bepaalde tijden bij ons kleintje. Dat is lastig maar zorgt er wel voor dat je ook wat meer aan je eigen rust toe komt. En daar hebben we ook goed geleerd hoe we haar kunnen troosten/buidelen dit zorgt voor veel rust bij haar en we kunnen haar dan gelukkig ook rustig in de couveuse leggen zonder dat ze huilt. Nu in ons eigen ziekenhuis mogen we weer continu bij haar en ik merk dat we toch wel zoekende zijn naar een ritme. Maar wij zitten nu even bewust niet intern omdat ze nog niet bij mij drinkt en de voeding voor het grootste gedeelte via de sonde krijgt. Hierdoor slapen wij nu in ons eigen bed en dat scheelt toch. Daarnaast slaapt onze kleine gelukkig wel zonder dat wij er vol continu bij moeten zijn. Dit ondanks het feit dat het een heel pittig meisje is wat goed aangeeft wat ze wil. Ik zou vooral ook zaken aan de verpleging over laten en zorgen dat je je rust pakt want anders ga jij er aan onder door. De verpleging is er nu juist voor de zorg voor jullie kleine ook als ze dipjes heeft die bij de prematuren van deze leeftijd horen. Wat verder bij ons erg geholpen heeft is een techniek qua ligging in het bedje die we in het Wkz hebben geleerd waardoor ze in een u-vorm nestje ligt een waardoor ze zich geborgen voelt, alsof ze in je buik zit, ook als er niemand bij haar is. In het Wkz doen ze dit bij alle te vroeg geboren kindjes en het helpt echt enorm. In ons eigen ziekenhuis kenden ze die techniek niet en kroop onze dame door de hele couveuse heen met 2 weken oud😬 . Nu ligt ze weer zoals ze in Utrecht lag en daardoor gaat ze niet meer aan de wandel. En is ze ook weer rustiger omdat ze de geborgenheid voelt. Zoals gezegd laat vooral ook dingen die de verpleging doen, daar zijn ze voor en ze doen het met alle liefde en ze snappen ook dat jij een je partner niet alles zelf kunnen. Het is nl nog al een verschil of je prematuur krijgt of een baby van de uitgerekende termijn.

Ligt eraan. Las bij stichting still dat dit wel weer mogelijk is dadelijk vanaf 3 maart. Hopelijk bij earlybirds dan ook weer

Gefeliciteerd! Bij mij waren de vliezen ook vroegtijdig gebroken op 30 weken en heb ik gelijk een spuit gekregen voor de longrijping, naar de 2de spuit op 36 uur is Liam met een spoedkeizersnede geboren. Op dit moment hebben we beide nog verlof en komen wij smorgens van 10uur tot 3 uur, dan even langs mijn ouders om te eten en dan weer van 6 tot 9 uur. Wij moeten nog een flink stukje naar huis rijden elke dag. Tot nu toe lukt dit voor ons prima. Vanaf volgende week gaat mijn vriend weer werken en dan moet ik overdag wel zelf alles regelen. Gelukkig huilt hij niet veel en is hij heel rustig, dus tot nu toe geen extra zorg.

Wat en verschil tussen de ziekenhuizen. Wij delen een kamer met onze dochter in de couveuse. Ze is 24/7 bij ons. We mogen ook helpen bij het luier verschonen. Elke dag even huid op huid contact. En als ze huilt kunnen we zelf het deurtje open doen en kijken of we haar kunnen troosten door de speen/knuffel te geven. Snachts is dit wel intensief aangezien we blij zijn als ze een uur slaapt zonder huilen of dipjes in ademhaling/hartslag. We hebben ervoor gekozen zelf ook haar monitoren de hele tijd te willen zien. Dus vaak zie dipjes al aankomen en weet je dat er zo verpleging komen binnen lopen om haar even extra te ondersteunen mocht het nodig zijn. Gelukkig heeft ze nog maar 3x even extra zuurstof nodig gehad en doet ze het verder prima zonder. Ik blijf voorlopig nog bij haar in het ziekenhuis. Heel blij mee dat deze optie er is, al weet ik nog niet wat de bijbehorende kosten worden en of de verzekering die dekt. Maar ivm kolven en band ontwikkelen is naar huis gaan voor mij nog geen optie. Zelf papa mag blijven slapen. Wel raar om te weten dat je zeker nog wel 4 weken in het ziekenhuis ben en waarschijnlijk zelfs 7 weken. De papa moet natuurlijk binnenkort weer gewoon werken en ander bezoek is niet toegestaan (ivm Corona). Ik zie wel op tegen het alleen zijn ondanks de verpleging.

Inderdaad grote verschillen. Maar 24/7 erbij is best intensief bij zo'n kleintje met zulke zorgen. Als wij er zijn nemen we de zorg over. Maar weten we dat er op de achtergrond verpleging is om bij te springen. Gelukkig heeft onze kleine eigenlijk geen ademhalingsdipjes meer dat geeft een hoop rust. Zorg toch dat je zelf ook zo nu en dan je rust pakt even een wandeling buiten of een koffie/thee op een bankje buiten doet al zoveel goed. Al is het maar een half uurtje en dan zou je ook met iemand dat samen kunnen doen op 1,5 meter afstand. Dan zie je niet alleen verpleging en partner.

Fijn te horen dat die ademhaling dipjes zo snel minder kunnen worden! Helaas geeft ze de sonde voeding terug als het kunst voeding is.. Dus ze is erg veel afgevallen. Afgekolfde melk gaat beter. Ik heb nog geen voorraad dus moet echt voor elke voeding kolven. Ik ben op dit moment zelf nog patiënt. Hopelijk morgen niet meer dan kan ik even naar buiten.

Wat vervelend dat ze de kunstvoeding teruggeeft. Ik had in het begin ook geen voorraad, gelukkig accepteerde onze kleine wel de kunstvoeding. Inmiddels kan ik gelukkig wat voorraad opbouwen en kan ze volledig op bv teren. Heb geduld het is al bijzonder genoeg dat het lichaam al zo ver voor de uitgerekende datum borstvoeding is gaan maken. Ik ben zelf ook pas een week na haar geboorte ontslagen en kan me sindsdien gelukkig vrijer bewegen wat ook zorgt voor meer rust.

Allereerst van harte gefeliciteerd! Ik heb een dochter die 3 jaar geleden geboren is met 29+1 en 730 gram. Ze lag op dat moment op de Nicu in Utrecht en wij in het Ronald Mc Donald huis daar vlakbij. Wij gingen op vaste tijden bij haar op bezoek en bleven daar uren zitten. Wij gaven haar dan een schone luier en soort van wasbeurt je. Daarnaast ging of mijn partner of ik minimaal een uur met haar buidelen en dat maakte de andere haar couveuse schoon en opnieuw op met hydrofiel luiers. S avonds herhaalden wij dit weer. Voeding ging via een sonde en wij kozen heel bewust voor kunstvoeding. Op dat moment werd dat op maat gemaakt voor haar door de apotheek i.v.m. medicatie etc. Ik denk dat als ik bv voeding had gegeven en daardoor had moeten kolven, ik het ook zwaar had gevonden. Mijn partner moest na 10 dagen weer werken maar voor mij voelde dat niet zwaarder, wel wat eenzamer! Ik was veel bij onze dochter maar ik koos ook voor rust momenten waarop ik naar het RMD huis ging om even te eten en op te frissen. Ik was dan drie kwartier weg. Slapen deed ik smiddags nooit vanaf de bevalling. Pas toen onze dochter 9 weken oud was en in het ziekenhuis in de regio kwam, had ik hier pas de rust en de tijd voor.

Van harte gefeliciteerd met jullie dochter! Ook ik ben nav spontane vliesbreuk bevallen. Onze dochter is 25 januari geboren met 29+6. 1 prik van de longrijping gehad. In het UMCG golden op de NICU gezette tijden waarop we onze dochter konden bezoeken. Een ochtenddeel (3uur) en in de namiddag/avond(2,5uur). De 2,5 uur was soms net te kort om alles (verzorgen, buidelen, kolven, bijpraten met verpleging) gedaan te krijgen. Maar buiten dat heel prettig om te werken met dagdelen. Anders zou ik er aan onder doorgaan als ik 24/7 word gefronteerd met dipjes oid. En de verpleging zijn echt toppers dus ik vertrouw daarop en stel m’n vragen daaraan. De dagdelen hebben we nog steeds in stand gehouden nu onze dochter is overgeplaatst en ik en m’n vriend thuis slapen. Belangrijkste is om voor jezelf te zorgen hoe lastig dat soms ook is. Inmiddels twee keer een dagdeel overgeslagen omdat ik op moest laden. Maar dat is ook logisch na vijf weken in deze rollercoaster. Verder lekker genieten van het buidelen, in dagboek schrijven en mijn partner die blij is met elke ml melk die ik kan kolven (helaas nog steeds niet echt op gang) helpen mij er door heen. Hopelijk kan je dochter binnenkort over naar een wiegje. Dat vond ik een mooie mijlpaal. Veel liefs

Onze kleine is geboren met 31 weken na spontaan gebroken vliezen (oorzaak niet kunnen vinden). Eerst op de nicu in academisch zhuis, toen naar 2e lijnszhuis en nu in het streekzhuis. Wat ik vooral zwaar vind is de onzekerheid. Ene moment doet ze het top en paar uur later kan het helemaal anders zijn. We genieten van de buidelmomenten. We zijn sochtends en savonds in het zhuis en smiddags thuis. Ik heb dit rustmoment echt even nodig om het allemaal vol te houden. Je hele dag is ingevuld door zhuis, gesprekken, kolven, eten en slapen. Ik kijk er zo naar uit dat ze mee naar huis mag.

Wat fijn om te horen dat de zorg ondanks dat die op andere manieren is overal zo goed is. Ik ben nu nog wel 24/7 bij haar. Maar de verpleging is zo goed en snel dat ze er vaak eerder staan dan ik als ze een dipje heeft. De onzekerheid is er zeker wel. Het kan uren goed gaan en dan toch ineens weer een dipje. Wel vandaag gezien dat ze weer is begonnen met aankomen ipv afvallen! Dus dat is heel positief. De volgende mijlpalen waar ik naar uit kijk: - geen suiker infuus meer nodig. De afbouw is al goed op weg - geen neusbrug meer nodig met normale luchtstroom om de ademhaling te stimuleren. Op dit moment weten ze nog niet waarom ik spontaan gebroken vliezen had. Er zijn geen infecties gevonden. Het onderzoek van de placenta is nog niet klaar. Hoe gaan jullie om met deze onzekerheid? Heeft mijn lichaam gefaald? Heb ik signalen gemist tijdens de zwangerschap? en nog belangrijker hoe voorkom ik dit als we ooit nog een kindje willen.

Wat fijn dat jij 24/7 bij je kindje kunt zijn! De dipjes horen erbij en zullen nog wel even duren. (16 maanden geleden is onze dochter met 29.3 geboren, zonder bekende oorzaak). Ze komt er wel, de kleine strijder. Jij of je lichaam hebt niet gefaald!! Je had het niet kunnen voorkomen helaas, dit is wat de natuur soms doet. Misschien, als het er al was, was er een signaal, maar dan kan het nog heel rap gaan. Ik heb geen ervaring met gebroken vliezen, wel met verkorte baarmoederhals. Binnen 12 uur van normaal naar ontsluiting, trigger: vermoedelijke blaasontsteking. Hoe gemeen ook, het ene lichaam reageert er wel op, het andere niet. Voorkomen kan niet, behalve nooit meer zwanger worden. Er zijn vrouwen die bij een volgend kindje voldragen, er zijn er met een vroeggeboorte. Mij is ooit verteld de kans wordt nu 25%. Mijn arts in het EMC zei: het is altijd of wel of niet, er is geen voorspelling. Goed nieuws is wel: ze kunnen het ook echt stoppen. Bij mijn zoontje (nu 34.1 zwanger) heb ik met 26.5 aan de remmers en longrijping gelegen. Artsen dachten echt dat hij zou komen. Maar hij zit er nog in. Ja ik herken het gevoel dat je als vrouw faalt, hoezo kan ik heb kind voldragen? Maar het is geen falen. Het gebeurt.... en wij hebben pech. Voor je volgende zwangerschap kun je wel maatregelen krijgen: medicatie om baarmoeder rustig te houden, metingen, soms een cerclage (bandje om baarmoeder dicht te houden), rust houden, het helpt allemaal (een klein beetje) maar uiteindelijk bepalen jouw lijf en de baby. Achteraf denk ik heel vaak: Yasmina was er gewoon klaar voor, ze wilde ons graag ontmoeten. Ze doet het goed en je ziet niks aan haar. Het heeft zo moeten zijn. Ga alsjeblieft niet twijfelen aan je lijf en jezelf! Sterkte met de komende weg en met het kleine vechtertje komt het goed, ook al zullen er hobbels zijn 🍀🍀🍀

Hebben jullie een goed beeld vanaf wanneer de baby mee naar huis mag? Welke eisen eraan gesteld worden. En voor moeders die eerder een premature baby hadden in welke week was dit? Als het bij 35 weken goed gaat met zelf ademen. Dan gaan ze kijken of ze ergens 48 uur heeft zonder dipjes in hartslag en saturatie. Als dat zo is mag ze van de monitors af. Dit is voor mij op dit moment geen punt waar ik naar uit kijk. Vreselijk eng. Maar voorlopig zijn we daar absoluut nog niet in de buurt.

ons is verteld dat we rekening moeten houden met de uitgerekende datum en iedere dag eerder is er 1. onze dame is 29.6 geboren en nu in week 34 en we moeten rekening houden met dat ze vanaf week 36 zelf echt mag gaan leren eten, wel mag ze al vanaf me borst eten en ze heeft al 12 ml gedronken en zonder te verslikken dus dat heeft ze heel goed gedaan.

mijn zoontje was is 2017 met 32.6 geboren en hij is met 37 weken naar huis gegaan

Bij ons (3 jaar geleden) waren de 'voorwaarden' om naar huis te gaan: * minstens 2 kg * minstens 35 wkn * minstens 24h in bedje (ipv couveuse) * minstens 24h alles uit flesje gedronken (ipv sonde) En alles in overleg. Geef het aan wat je spannend vindt. Succes!