Mijn zoontje van 6 maanden is gestart op 4 maanden in de kinderopvang. Aangezien wij beiden fulltime werken gaat hij ook fulltime naar de opvang.
Hij was een echte huilbaby maar had geen medische aanleiding tot het huilen. Wij hebben heel hard gewerkt op het slapen en dat bleek wel al een héél groot verschil.
Hij is heel slecht gestart in de opvang. Aangezien er nog een aantal 'moeilijkere kindjes' zitten die hevig op hem reageren (hij is héél erg luid) is het voor de begeleiders heel erg zwaar.
Ik kan het perfect volgen dat het heftig is.
De opvang is 3 weken gesloten geweest ifv zomervakantie en is sinds deze week terug open.
De opstart ging blijkbaar opnieuw vrij dramatisch.
Zelfs zo dramatisch dat ze me er eens over aangesproken hebben dat ze het zo, als het zo blijft gaan, niet gaan kunnen volhouden.
Ik begrijp dat ze eerlijk willen zijn naar ons toe, maar zonder een mogelijke oplossing of stappenplan of to do's naar ons toe vond ik dat een heel vervelende mededeling.
Want ik weet ook niet hoe we het beter kunnen maken.
Bij ons heeft hij die huilbuien niet vaak meer dus ik vind het moeilijk om er dan op te werken.
Als hij begint te jammeren verplaatsen wij hem (van park naar grond aan de zetels, naar de keuken, in de wipper, in de stoel,...) en als hij nergens meer gelukkig lijkt, dan leggen wij hem in zijn bedje.
Ze zeggen dat ze dat ook doen, maar dat zijn tevredenheid vaak maar 10minuutjes ofzo is. En eens hij in een huilbui zit, dat hij er moeilijk uit geraakt. Wij hebben de huilbuien niet meer omdat wij tijdig kunnen ingrijpen. Wat voor hen met nog 15 andere kindjes (helemaal te begrijpen) moeilijker is.
Hij is wat voor op zijn leeftijd. Kruipt al gretig rond, trekt zich al bijna recht. Dus soms hebben wij het gevoel dat hij meer wil kunnen dan dat hij al kan en daardoor vaak gefrustreerd is.
Al slaat zijn gedrag ook heel vaak om uit het niets (precies).
Het lijkt voor ons alsof hij zich snel verveelt en meer uitgedaagd zou moeten worden.
Hij heeft daarbovenop nog vaak huilbuien bij het eten (is sinds vorige maand gestart met groentepapjes en sinds begin van het verlof was hij ook met fruit gestart)
Bij ons (lees enkel mij) lukt het goed. BIj anderen (papa of oma's) gaat het moeizaam. In de opvang krijgt hij huilbuien tijdens het eten.
Bij mij gebeurt dat ook wel eens, maar dan laat ik hem even doen en bied ik nadien opnieuw aan, of zet ik hem op mijn schoot en geef ik op die manier verder eten.
Ik wil dus zelf al starten met mijn vriend hem al meer eten te laten geven (maar die heeft daar minder geduld voor, waardoor het minder goed lukt volgens mij)
Maar voor die moodswings heb ik dus geen idee hoe we daar kunnen op werken
Herkent er iemand dit gedrag en weet er iemand hoe we dit verstandig kunnen aanpakken?
Ik heb gevraagd of ze in de opvang een logboek willen bijhouden zodat we zicht hebben op wanneer hoe hevig e.d. zodat we er misschien toch iet of wat een patroon in vinden.