Relatie in zwaar weer

Even een berichtje om op zoek te gaan naar tips vanuit ervaringsdeskundigen :) Mijn vriend en ik zijn 10 jaar samen, twee kindjes later (1 en 3 jaar) zitten we in zwaar weer, en twijfel vooral ik. We hebben een jaar achter de rug met veel gebroken nachten, veel gekibbel en geruzie. Momenteel slaapt de kleine gelukkig beter, maar het lijkt alsof we niet uit de gespannen sfeer tussen ons komen. We zijn op dit moment alleen ouders, lijken geen stel meer en praten alleen met elkaar als het hoognodig is.. Ik geniet van onze kinderen, wil graag leuke dingen als gezin ondernemen (vakanties, op visite, boswandelingen etc.). Hij ziet bij deze ideeën alleen beren op de weg en kan niet wachten tot ze groot zijn, wat mij weer verdriet doet. Ik merk dat vooral ik twijfel en niet wil dat ons contact zo koud is. Hij vindt dat dit hoort bij een jong gezin en accepteert het zoals het gaat. Het gekke is, ik vind hem lief als persoon en ik kan hem niks kwalijk nemen, maar als vader had ik hem anders verwacht en zag ik ons gezin rooskleuriger voor me. Daarnaast merk ik dat ik vaak (wekelijks) fantaseer over een leven op mezelf met de jongens, omdat ik toch al vaak dingen alleen met ze onderneem en dan liever alleen geniet zonder zorgen te hoeven maken over een mokkende man... Herkent iemand dit? Moet ik het gewoon accepteren zoals het gaat of moet ik actie ondernemen? Ps hopelijk kom ik niet zeurderig over. Ik ben alleen op zoek naar mensen die dit hopelijk herkennen en hun ervaring of keuzes willen delen. 🌼