Samen blijven voor de kids..

Als jezelf niet gelukkig bent maak je dat je kinderen uiteindelijk ook niet.. ik denk ergens diep in je hart je het antwoord wel weet...

Ik vind hierbij de grote vraag, kún je de dingen accepteren? Ik heb afgelopen september mijn relatie verbroken omdat de liefde bij mij echt op was, ik irriteerde me al mateloos aan van alles en nog wat en naarmate de tijd verstreek nam mijn zoontje mijn gevoel een beetje over en mocht mijn ex amper nog wat bij hem doen. Ook zat ik zelf slecht in m'n vel en was daardoor humeurig, ook naar de kinderen toe terwijl dit misplaatst was. Nu is er voor mijn kinderen weinig veranderd, huis is hetzelfde, speelzaal hetzelfde, alleen was papa er niet meer. Grote verandering natuurlijk maar omdat hij altijd boven zat ipv bij mij en de kinderen was het geen extreem verschil, financieel ben ik er zeker op achteruit gegaan en daar struggel ik zelf wel wat mee maar verder zit ik veel beter in m'n vel, en daarmee de kinderen ook. Uiteindelijk is en blijft het een moeilijke beslissing en als er nog liefde is is er misschien nog wel een redding maar ik heb het idee dat kinderen veel meer meekrijgen dan waar wij ons bewust van zijn. Heel veel sterkte in deze tijd ! Het kan zeker heel eenzaam voelen maar je komt er doorheen 💕

Hier zou er veel veranderen. Zo moet t huis de verkoop in en moeten we verhuizen ze zou naar een andere school moeten.. als k denk aan dat k ze dan weekend moet achter laten bij hem krijg k al buikpijn..

Ik lat met ons kindje en haar vader, we zijn in het weekend samen en soms wel is een dag door de weeks, maar we kunnen ons even terug trekken, en in het weekend wel geliefdes zijn. Je hoeft niet gelijk uit elkaar, moderne relatie vormen kunnen ook. Wens je sws sterkte in deze tijden 🤗

Ik weet dat heel veel mensen het niet met mij eens gaan zijn, maar ja ik persoonlijk zou samenblijven voor de kids. Ik vind de financiële situatie en stabiliteit voor de kinderen belangrijker dan "mijn eigen liefdesleven". Zolang er geen gevaarlijke situaties zijn (huiselijk geweld / misbruik) en partner wel gewoon een goede en lieve papa is ondanks dat hij geen fijne (liefdes)partner is, dan zou ik mijn eigen "liefdesgeluk" wel opzij kunnen zetten. Verder zou ik dan gewoon op mezelf focussen en dingen doen waar ik gelukkig van word (leuke dingen doen met de kids, hobbies, iets nieuws leren, etc.), dus de focus van de problemen afhalen en zelf ook geen ruzie meer zoeken. In jouw situatie is er alcohol in het spel schrijf je. Dat vind ik wel lastig omdat dit ook negatieve impact kan hebben op de kinderen en ook kan zorgen voor gevaarlijke situaties... dus in jouw geval weet niet in hoeverre dit wel/niet acceptabel is

Ik kom zelf uit een gezin waar veel gedronken werd/word. Dit gaf mij als kind een erg onveilig gevoel ik kan dan ook maar 1 ding zeggen weg wezen, kinderen gaan het merken en dat is niet goed en daar kan geen “goed” leven tegen op. Heel veel succes

Ik ben het wel met je eens met alles wat je schrijft. Ik heb zelf een aantal jaren ook enorm getwijfeld aan mijn man. Wat bij mij de doorslag gaf is het idee dat ik mijn kinderen dan niet meer dagelijks bij mij zou hebben. Ik zie bij vrienden dat ze in de zomervakantie hun kinderen 3 weken kwijt zijn, dat lijkt mij echt gruwelijk. Bij die gedachte was bij mij meteen duidelijk dat scheiden geen optie was. En ergens ook wel het financiële gedeelte. Wij zijn wel samen in therapie gegaan. Daar hadden wij wel wat aan. En nu jaren later zijn we eigenlijk wel weer een happy family😊 en ben ik blij dat we bij elkaar zijn. Ik heb geen ervaring met een partner die dagelijks veel alcohol drinkt maar wellicht is therapie ook iets voor jullie? Het is hoe dan ook rot dat je je zo voelt. Hopelijk vind je rust als je je keuze hebt gemaakt🍀

Een vriendin van mij, is bij haar man weggegaan ( ook veel weg + overmatig alcoholgebruik) met 3 kindjes. Ze zijn gescheiden en zij is met haar 3 kindjes van toen 11, 9 en 4, naar een andere plaats verhuisd ( 15 km bij de vader en alle opvang/scholen vandaan) . Klein huisje, in de bijstand en bikkelen. Maar ze was ongelukkig in haar huwelijk. Haar ex man was er nooit voor de kinderen en niet voor haar, dus eigenlijk deed ze alles al alleen. Het was de eerste 2 a 3 jaar echt moeilijk. Maar nu achteraf kan ze zeggen dat het voor de kinderen en voor haar, de beste keus is geweest. Kinderen zijn gelukkig nog flexibel. En haar ex heeft ook na de scheiding eigenlijk nooit weer empathie vertoond. Zelf kan ik er niets over zeggen. Ook al zitten we in de tropenjaren. Maar mijn ex-man ( waar ik gelukkig geen kinderen mee had) was ook een alcohol gebruiker met een hele nare slechte dronk + ptss. Met hem wilde ik ook geen kindje, toen die ellende aan het licht kwam. Dus mijn advies ( mijn mening..): ga! Kies voor je kindjes en voor jezelf. Het zal niet makkelijk zijn in het begin, maar onderschat het vermogen van een moeder niet. En dat ben je ❤️

Volgens mij zijn gelukkige ouders de beste ouders, dat betekend kiezen wat goed voelt voor jou. Daarbij geef je ook je kinderen een voorbeeld mee in hoe relaties werken, dat zou ik ook mee nemen in je overweging.

Zolang de situatie veilig is zou is samen blijven zoals je zelf al zegt zodat de kinderen een fijne jeugd hebben. Ik ben zelf kind van 2 gescheiden ouders mijn vader dronk ook en werd op een gegeven moment ook handtastelijk naar me moeder dus me moeder heeft de knoop doorgehakt om te gaan scheiden. Want het was niet veilig meer. Mensen gaan tegenwoordig heel snel scheiden om dat de zogenaamde rek eruit is en denken daarbij niet aan de kinderen. Het is nog altijd jou eigen leven/keus wat je hier mee doet Heel veel sterkte in de moeilijke tijd hoop dat jij /jullie eruit komen 🍀

Dat hangt ervan af. Kinderen hebben voelsprieten voor spanningen en moeten geen last hebben van jullie onenigheden. Maar soms kan je prima als vrienden en huisgenoten verder en dan lijkt dat me de beste oplossing.