Spanning schoonouders

Ik snap goed wat je bedoeld maar heb het dan met mij eigen moeder. We hebben al een dochtertje van bijna twee. Mijn moeder zei toen van te voren al dat ze niet wilde dat ze naar een gastouder ging want dan zou ze zelf wel oppassen. Terwijl dat helemaal niet ter sprake kwam want onze dochter gaat naar een kdv. Maar toch wilde ze dat even kwijt. Nu heb ik weken geleden aangegeven dat m'n dochter naar mijn schoonzus gaat als ik moet bevallen zij woont 5 minuten van ons af en komt ook kramen. Mijn moeder woont ruim een half uur rijden van ons af op één of andere manier 'vergeet' ze dat dan en zegt ze vorige week ik heb al tegen m'n baas gezegd dat ik er niet ben als je moet bevallen omdat ik dan op m'n kleinddochter pas. Ik zeg, ik heb een aantal weken geleden al gezegd dat ze naar m'n schoonzus gaat en niet naar jou. Dan 'weet ze dat niet' en is ze teleurgesteld. Voor de ' band' (daar gaf ze dezelfde reden aan als jou schoonmoeder) past ze nu 1x in de 2 weken een halve tot een hele dag op, maar als er sneeuw ligt dan komt ze niet en als ze een weekend weg gaan ook niet (gebeurde voor corona regelmatig) zitten wij met een oppas probleem. Nu denken m'n man en ik er precies het zelfde over dus dat is fijn en werkt alles wat ze zegt juist averechts dus ga ik er tegen in. Ik hoop dat we na mijn verlof of ook aan het eind van het jaar de oppas dag eraf kunnen halen en m'n man een dag minder kan gaan werken omdat ik vind dat we te afhankelijk zijn van haar op dat gebied. Er werkt maar één ding goed zijn wij achter gekomen en dat is niet schuldig voelen en meteen zeggen of je iets wel of niet wil. En omdat het je schoonmoeder is, zou het fijn zijn als je vriend er hetzelfde over denkt. Succes 👍

Mijn schoonmoeder kwam toen wij net samen woonden de was en huishouden nog doen. Heb mijn man toen laten zeggen dat we dat prima zelf kunnen. Toen onze 1e geboren werd heb ik gelijk gezegd ik wil haar hier niet elke dag om de tenen. (Ze kwam elke dag langs bijna met een stom smoesje) en heb ook gelijk gezegd dat ik mijn moeder eerst wil zien na de bevalling. Is prima gegaan. Mijn schoonmoeder is ook snel emotioneel. Als we zeggen Moederdag vieren we nu zelf, dan huilt ze terwijl we gewoon een weekend later komen. En zo meer.... en het jaar later huilt ze Ow dat wist ik niet daar ben ik inmiddels klaar mee. Ze past 1 soms 1,5 dag op maar mijn dochter slaapt we niet. Maar gaan ook vaak op vakantie en ze belt regelmatig af omdat ze niet fit is. Inmiddels zijn we 20 km verderop gaan wonen (geeft meer rust) heeft ze heel wat om gehuild en tegen ons dochter gezegd dat oma zo verdrietig was (waarop ik zei dat het voor haar juist leuk moet zijn en wij het positief benaderen en haar bij alles betrekken, en zij niets met oma haar gevoel kan, en ze daar een kind van 2 niet mee mag belasten) gelukkig deed ze dat ook. Als de 2e komt gaat mijn dochter naar mijn ouders en zullen wederom mijn ouders de eerste zijn die we zien buiten ons eigen gezin. Dat weet ze. We gaan straks (als we beide nog werk hebben) de kinderen ook niet meer 1-1,5 maar nog Max een 0,5 dag brengen als er dan iets is heeft het ons minder stress om dit op te vangen. Ze is hier al voor ingelicht is het er niet mee eens maar wij beslissen zelf over onze kinderen wat goed voelt en nog veilig is. Ik wil geen stress hebben om het hun naar de zin te maken. Dus ik denk dat je open en eerlijk moet zijn. En ze op dingen voorbereiden. Wij hebben ook al voorbereid dat de opvang straks anders word, dan kunnen ze er vast in hun gedachten mee bezig en aan wennen. En ik heb geleerd om niet voor elke traan in alle bochten te gaan. Het is en blijft ons gezinnetje en wil hier gewoon zo veel mogelijk van genieten. Geniet van je zwangerschap en straks jullie gezinnetje dat is het aller belangrijkste

Oh wat herken ik me in jou verhaal! En overigens ook in de verhalen van hier onder. En ik denken dat het aan mij lag en ik me ‘aanstel’ enz. Ik vind het ook heel moeilijk om er eerlijk over te zijn, omdat ze inderdaad snel gekwetst is. Maar ik leer al meer om voor onszelf te kiezen. Het is ons gezin en wij bepalen wat goed is en wat niet. Dat is de enige tip die ik je voor nu kan geven, maar ik lees graag even reacties mee. 😊

Geef je grenzen aan, doe waar jij je goed bij voelt. Praat vanuit jezelf als je grenzen aangeeft. Hoe een ander erop reageert of ermee omgaat is niet aan jou. Ga geen dingen uit de weg, later wordt het alleen maar lastiger om het nog te veranderen en dan heb je er zelf al last van gehad. Een ander kan dingen verwachten maar het is jouw leven. Jouw keuzes. Als ze ruim van te voren al aangeeft dat ze graag wilt dat je blijft slapen kun je ook meteen al zeggen dat je beter thuis slaapt bijvoorbeeld.

Lastig zeg. Ik ervaar deels hetzelfde, met mijn eigen moeder. Vooral het deel over oppassen herken ik. Mijn ouders wonen een uur rijden hier vandaan, toch zeiden ze 1 dag om de week te willen oppassen. Een beetje gebracht als een feit. Wij vinden dat zelf nogal veel, we hebben met een gastouder en mijn schoonmoeder (5 minuten fietsen) al prima oppas geregeld. We willen graag zelf veel tijd met ons kind doorbrengen. Het is goed bedoeld, zijn lieve mensen, toch voelt het alsof ze onze dochter claimt. Nog voordat ze geboren is... vind het lastig hiermee om te gaan. Waarschijnlijk spreken we tegen die tijd af dat ze wel regelmatig kunnen komen oppassen, maar een stuk minder vaak dan om de week en ook niet per se een vast ritme. Ik lees graag mee voor andere tips.

Mijn schoonmoeder is ook een enorm lief mens, maar voelt zich zó snel gekwetst of beledigd. Ze denkt ook altijd dat we te druk zijn om tijd voor haar te maken, maar vergeet dit gewoon even te vragen. Ik zie er nu al tegenop dat ik met mijn moeder de babykamer ga schilderen terwijl ik weet dat zij zich gekwetst gaat voelen als ze dat hoort en dat ik haar niet gevraagd heb.. Mijn man en ik zijn al 13 jaar samen dus inmiddels heb ik er een beetje mee om leren gaan, maar t blijft soms lastig. Tijdens een paar lange gesprekken met een goed glas wijn heb ik geleerd dat ze gewoon best veel traumatische gebeurtenissen heeft mee gemaakt (al zou ze het zelf nooit zo noemen), en van daaruit ben ik gaan begrijpen waarom ze reageert zoals ze doet. Veelal uit angst eigenlijk.... dat maakt het voor mij makkelijker haar soms wat meer tegemoet te komen. Ze krijgt bijvoorbeeld een vaste oppasdag terwijl dat van mij niet perse had gehoeven haha. Maar toch blijf ik altijd wel eerlijk naar mezelf en geef ik m’n grenzen aan, zoals dat ik nu écht liever met mijn eigen moeder het kamertje ga klaarmaken..!

Misschien kan het jou ook helpen als je begrijpt waaróm ze doet zoals ze doet. Misschien weet je man/vriend hier meer over?

Ontzettend herkenbaar je verhaal ! Wij zijn ook al 10 jaar samen, dus ergens inderdaad er wel een weg in gevonden, met nieuwe situaties vind ik het wel zoeken.. Mijn schoonmoeder is vroeger veel gepest, ruzie in haar eigen familie. Ze is vooral onzeker en wil er graag bij horen. Ik ben heel erg close met mijn eigen ouders. Zij niet met ons, maar de verstandhouding is prima zolang alles niet te vaak is. Ik denk dat ze gewoon het liefst ook close met ons wil zijn, maar dat zit er niet in. Gelukkig denkt mijn vriend er hetzelfde over. Hij wil haar ook wat op afstand houden, dan gaat het goed. Hij is ook wel makkelijker in het geven van zijn mening. Het doet hem ook niet zo veel als zijn moeder gekwetst is, hij zegt dan ook gewoon: mijn moeder is om alles en iedereen snel gekwetst. Als we daar hele tijd rekening mee moeten houden hebben we geen leven. De tips over open en eerlijk zijn zijn helpend! Dankjewel allemaal en succes voor diegenen die in een soort gelijke situatie zitten met (schoon)ouders!

Haha ik moest hier ook wel om lachen. Mijn man reageert ook vaak hetzelfde als die van jou, haha.

Ken het heel goed. Ik heb zelf een zeer bijzondere schoonmoeder. Zou goed jou en je partner zijn wensen eerst samen bespreken. Als jullie beide iets niet willen is het erna aangeven bij je schoonfamilie makkelijker. Ze zal zeer zeker beledigd zijn en het als persoonlijk zíen, in mij ervaring twee weken erna opnieuw het gesprek starten alsof het gesprek eerder nooit heeft plaatsgevonden. Ik had ook goeie tips van andere gekregen zoals mocht je nergens komen zet het in een brief. Mijn moeder heeft ook als tip gegeven spreek voor de geboorte aantal regels af als ze zich daar niet aanhouden daar is de deur. Zolang jullie niet iets willen niet doen en je zeker niet laten opdringen.

Wij hebben als afspraak dat we elk bij onze eigen kant van de familie de 'moeilijke' gesprekken voeren. Zodat het altijd om het eigen ouders of broers/zussen gaat. Dat werkt bij ons heel goed. En verder is het vooral van belang om als partners op 1 lijn te zitten en op die manier te communiceren richting de persoon waar het om gaat.

Ik voel ook spanningen, maar misschien ligt dat er ook aan dat we zo vol met hormonen zitten en ons “nestje” perfect willen hebben straks zonder familie ruzies etc(oma’s hebben ook last van oma hormonen). Ik zit er bijvoorbeeld mee dat mijn schoonmoeder die hier tijdelijk in huis komt wonen rookt, net zoals mijn vriend en mijn vader. Ik ben zelf gestopt(en ja i know dat zijn vaak de ergste) en vind het zooooo stinken, maar wil ook niet dat zij straks met hun vieze rookwalm op hun kleding en handen de baby knuffelen.. Maar zie er nu al tegen op hoe ik dat als een soort politie agentje moet gaan vertellen😅

Ohh wat een rotgevoel! Ik kan het me enorm goed voorstellen! Ik heb dit met mijn eigen familie. Ik heb gisteren dus ook maar gezegd dat niemand een vaste oppasdag krijgt en dat ons kind naar het kdv gaat. M’n moeder was wel wat teleurgesteld, maar ik heb gezegd dat ze prima mag oppassen als ik een x een dag voor mezelf wil, of als mijn man en ik een weekend samen weg willen. Maar op deze manier houdt zij ook haar vrijheid om ‘3maanden met de camper op vakantie te gaan’. Daar was ze t wel mee eens 😅.

Mijn band met mijn schoonouders is ook lastig. Er is veel gebeurd in het verleden. Kort samengevat; mijn vriend heeft 7 jaar geleden kanker gehad en 0 steun ervaren van zijn ouders. Nog steeds is dit een verboden onderwerp. Gelukkig hebben we een hele goede band met mijn ouders. Toen onze dochter 2 jaar geleden geboren werd hebben zij direct aangeboden om 1 dag in de week op te passen. Mijn ouders werken beide fulltime dus we hebben van hun aanbod gebruik gemaakt. Ik was heel huiverig in het begin maar onze band is beter geworden doordat ik zie hoeveel liefde ze hebben voor mijn dochter. Ze gaan nu ook op nr 2 oppassen en ik heb er alle vertrouwen in. Verder hebben wij ook de afspraak dat we elk met onze eigen kant van de familie problemen bespreken. Wij zijn thuis vrij direct en bij mijn vriend totaal niet. Voor ons beide werkt dit prima zo.

Ik herken het goed wat je zegt! Vooral dat je je er nu al druk over kunt maken.. Ik herken het zowel bij mijn eigen moeder als schoonmoeder. Mijn moeder woont op 50min afstand en “eist” haar eigen oppasdagen, aangezien ze verder weg woont en anders voor haar gevoel onder doet aan mijn schoonmoeder. Ze heeft vanalles aangeschaft voor de baby zodat ze bij haar thuis kan slapen. Daarnaast wilt mijn schoonmoeder geen vaste oppasdagen, maar haalt ook van alles in huis qua babyspullen (wieg?/commode/verschoonkussen/kleding etc.) zodat de baby daar kan slapen en beeld zich ook in om tijdens de kraamweek te komen ondersteunen of “als het zo ver is sta ik alvast in de wachtkamer in het ziekenhuis” “als dat niet mag dan wacht ik wel bij jullie thuis” “ik kan mijn eigen kleindochter toch wel zien en vasthouden?!” Ik heb vanaf het begin al aangegeven dat wij de kraamweek graag met ons tweeën willen doen en nu met covid al helemaal geen extra uitzonderingen willen maken qua vasthouden etc. Ook dat de baby waarschijnlijk niet bij hen zal slapen en als ze willen oppassen dat dat wel bij ons thuis kan en misschien sporadisch een keer uit logeren 🤷🏽‍♀️.

Haha, ik zou het zo relaxed vinden als de baby regelmatig een weekendje of nachtje(s) uit logeren gaat! Of er een vaste oppasdag wordt voorgesteld door mijn schoonouders (mijn vader woont op ruim 1,5 uur rijden en is er sowieso het type niet voor, mijn moeder leeft niet meer). Heerlijk om even alle tijd ons/mezelf te hebben, uit te kunnen slapen, uiteten gaan etc. Al willen ze een hele week hem meenemen naar hun vakantiehuisje... voel je vrij! Ik ben niet zo’n moederkloek die iedere vrije minuut met haar kind wil doorbrengen. Weet nu ook al dat ik niet sta te huilen bij de crèche als hij voor het eerst daar naartoe gaat of moeite heeft hem achter te laten bij mijn zus of schoonouders de eerste keer. Dat ze het gevoelsmatig wat opdringen heeft misschien met je eigen terughoudendheid te maken ook. Bij ons dringen ze niets op, maar laten wel weten dat ze graag willen oppassen (alleen geen vaste dag, want ondanks hun leeftijd van ruim in de 70 hebben ze nog een eigen praktijk en werken dus nog een x aantal uren per week op wisselende dagen).

Als ik dit lees dan reageer ik waarschijnlijk vanuit mijn terughoudendheid en hormonen😂. Fijn om de voordelen ook te lezen

Fijn is dat he haha!