Stuntman

Ons zoontje (2 jaar en 5 maanden bijna) denkt dat ie een stuntman is. Knalt overal tegenaan met zijn loopfiets en motor (waar ie tot mijn spijt heel snel mee is wat bijna niet bij te houden is als je achter hem aan rent), koprolt overal, rolt overal vanaf, als het kon sprong ie zo elke vijver in, en ga zo maar door.. zo onvoorzichtig als maar wat. Ik hou de laatste weken echt mijn hart vast want ben zo bang dat hem iets overkomt, zo erg dat ik hem het liefste niet meer naar de opvang wil brengen (daar is ie ook laatst hard op zijn lip gevallen). Ik probeer niet constant te zeggen dat ie voorzichtig moet zijn, omdat ik hem ook vrij wil laten, maar als ie bijvoorbeeld klimt: “goed kijken waar je je voetjes neer zet.” Het helpt allemaal niet want hij blijft denken dat ie onverwoestbaar is. 😂 Ik merk dat ik alleen maar met hem bezig ben ik de gaten te houden als we ergens zijn, dat het mentaal echt zo vermoeiend is voor mij en ik serieus nergens van kan genieten. Als we ergens zijn zie ik alleen maar gevaar waar hij zich aan pijn kan doen. Kijk er vaak tegenop om ergens met hem heen te gaan omdat ik weet dat ik dan de hele tijd aan sta en hem in de gaten moet houden. Vandaag gaan zwemmen en ik zat 1 meter van hem af, zo snel als ie was probeerde ie ergens op te klimmen in het pierebadje, voordat ik bij hem was viel ie al met zijn voorhoofd ertegen, wat behoorlijk pijn deed. Heb echt bijna zoiets van: moet ik dan serieus de hele tijd naast je staan om te voorkomen dat er iets ergs gebeurd? Wandelen langs de maas bij ons (wat fijn zou moeten zijn) is een ramp want hij rent zo weg en wil het water in springen. Hij begrijpt alles héél goed als we uitleggen dat dat niet mag, maar alsnog zou die het zo doen als we ons omdraaien. Heeft iemand aub tips voor me hoe hiermee om te gaan? Of is dit herkenbaar voor sommigen? Is btw geen fase, hij is altijd al een stuntman geweest, maar het wordt steeds erger naarmate ie ouder aan het worden is en de ongelukjes worden steeds meer. Word er moedeloos van. 😓