Geen persweeen gehad

Tijdens mijn bevalling heb ik ook geen persweeën gehad/gevoeld. Dit kwam waarschijnlijk omdat ik zo erg last had van beenweeën. Na 1 uur thuis ‘persen’ moest ik naar het ziekenhuis uiteindelijk heeft de persfase bijna 4 uur geduurd. Heb in het ziekenhuis ook de hoogste dosis weeënopwekkers gekregen maar alsnog geen persweeën gehad, alleen maar ergere beenweeën. Ik snap je powervrouw gevoel wel. Vriendinnen zeiden altijd je voelt precies wat je moet doen en komt echt een oerkracht vrij. Dit heb ik ook niet zo ervaren helaas!

Wat is het pittig geweest voor je zeg. Bedankt voor je reactie. Ja, precies wat je zegt. Welke oerkracht? 😉

Ik ook niet. Hij kwam niet zelf naar beneden na volledige ontsluiting dus moest vroeger beginnen met persen. Had nog steeds weeën om de 3 minuten dus het duurde ook lang (3 of 4 uur geloof ik).

Ik heb ook geen persweeen gehad. Ik heb al voordat ik moest persen weeenopwekkers gehad, omdat er tussen de weeen te lang zat. Ook al kwam ik pas met 9 cm ontsluiting in het ziekenhuis. Het gekke is dat ik mijzelf wel een powervrouw vind en 1 van de redenen is juist omdat ik zonder die persweeen onze dochter op de wereld heb gezet. Door uit eigen kracht te persen. Ik heb geen oergevoel gehad dat ik moest persen. De verloskundige of gynaecoloog zei het en ik deed het, keihard persen op eigen kracht. Het heeft bij mij ook een uur geduurd. Maar dat is misschien voor iedereen anders. Wat naar dat jij je geen powervrouw voelt, want je hebt toch echt zelf een mensje laten groeien in je buik en daarna ben je zelf bevallen. Misschien met een beetje hulp, maar het grootste gedeelte heb je toch echt zelf moeten doen.

Ik heb echt niks gevoeld hoor na,10 min persen was ze er uit

Hi! Ik had ook geen persweeën. Bij 10 cm ontsluiting kreeg ik wee-opwekkers. Al met al duurde de persfase ong. 3,5 uur. En alsnog voel ik mij een ontzettende powervrouw, omdat 3,5 uur persen veel kracht en energie kost en ik dit allemaal zonder pijnmedicatie heb gedaan 😃 Het was pittig, maar ik kijk er positief op terug. Hoe komt het dat jij je geen powervrouw voelde? Wat had in jouw ogen anders gemoeten, waardoor je dit gevoel wel hebt?

Ik had inderdaad in het andere topic al geschreven. Het duurde hier ruim drie uur, maar al die tijd geen duidelijke persweeën gevoeld. Die kregen bleven maar op mijn onderrug inwerken waardoor ik niet voelde wat ik van voren moest doen. Na heel lang merkte ik wel dat als ik mee-perste met mijn weeën, ze niet zo pijnlijk waren. Maar toen was ik dus al bekaf... Logisch gezien vind ik het wel krachtig dat ik het alsnog op eigen kracht gered heb, maar inderdaad voelde ik geen oerkracht vanbinnen 🙄

Ik heb ook geen persweeen gehad maar ik voelde mij achteraf juist een powervrouw omdat mijn dochter met mijn eigen kracht geboren is. Heb geen medicatie gehad en haar wel eruit geperst. Scheelt waarschijnlijk dat ze maar 2,5 kilo woog bij de geboorte.

Wel een beetje een ander verhaal. Want ik heb wel persweeën gehad. Alleen bij beide bevalling geen idee gehad wat ik moest doen. Ik perste maar wat wanneer de verloskundige zei dat het moest. Ik voelde me daar ook best slecht over.

Hi! Voor mij hetzelfde. De laatste centimeters vorderde niet, dus weeënopwekkers gehad.. 1,5 uur geperst zonder het echte gevoel dat het ‘moest’, kon het ook ‘ophouden’ zeg maar.. Uiteindelijk zaten z’n schouders vast en goed uitgescheurd. Weet niet precies wat nou met elkaar te maken had, maar voelt ook niet echt als een ‘oerkracht’ die ik van te voren wel had gedacht. Vind daardoor een volgende bevalling ook wel spannend..

Hier ook geen persweeën gehad, na een uur persen naar het ziekenhuis gegaan voor weeën opwekkers. Hierdoor kreeg ik alleen maar minder weeën. Op dat moment kwamen ze er achter dat mijn zoontje in een voorhoofsligging lag en dat een 'normale' bevalling niet mogelijk was. Na 36 uur in de weeën was ik heel blij met de ruggenprik maar achteraf heb ik wel het gevoel dat ik wat gemist heb qua normale bevalling. In mijn kraamweek zei ik al dat ik gelijk wel weer wilde bevallen maar dan 'normaal'😅

Zoontje is via uiteindelijk via keizersnede geboren

Hier ook geen persweeën. Met flinke weeënopwekkers naar 9.5 cm gebracht. Wel geperst maar de baby kwam geen millimeter naar beneden. Uiteindelijk met keizersnede geboren (ik trok het niet meer ondanks pijnstilling) en toen bleek het dat ze in sterrenkijkerhouding lag dus was ook nooit gelukt.

Ik heb het ook niet ervaren als "powervrouw". Ik heb een hels weekend overleefd en mijn zoontje gezond op de wereld kunnen zetten, maar de verwachting om je oersterk te voelen kwam niet echt uit. Het was echt overleven. Maar toen mn zoontje op mn borst lag was wel meteen alles goed en voelde ik zo'n enorme opluchting en liefde. Een soort high eigenlijk haha. Ik denk dat er dus gewoon verschillende soorten ervaringen mogelijk zijn en niet 1 standaard. Netzoals de ene in 8 uur bevalt en de ander in 48.

Ik heb geen last meer van de bevalling maar merk toch dat het me wat doet om dit allemaal te lezen. Ik had ook een persfase van 4u, geen persweeën en sterrenkijker ligging, en ik was erna zo in de war, omdat ik nog nooit had gehoord dat het zo lang kon duren. We hadden zelfs een bevalcursus gedaan maar niks was aan bod gekomen over een bevalling zoals die van mij. Ik had trouwens wel pijnstilling maar op bepaald moment zette de verloskundige die uit omdat ze dacht dat ik dan wel zou kunnen persen (nee dus). Het was echt verschrikkelijk en de weken erna werd ik gemonitord door een psychiatrisch wijkteam. Veel gesprekken gehad met de verloskundige ook die aan huis kwam om er met mij over te praten. Heb toen geleerd dat de eerste bevalling niks zegt over de tweede bevalling. En bij de tweede bevalling zie je bijna nooit zulke zware bevallingen omdat je lichaam al eens zo ver gerekt is & je dan wel weet wat je moet doen. Dus eerste keer 36u ziekenhuis en tweede keer paar uurtjes thuisbevalling in een bad met wierook aan bij wijzen van spreken, het is allemaal mogelijk. Daardoor heb ik er juist wel vertrouwen in. Dit is gelukt dus een tweede lukt ook!!!

Heftig ❤️

Hi! Hier uiteindelijk ook geen persweeën gehad. Heftige rugweeën en met wee-opwekkers gebeurde ook helemaal niets. Uiteindelijk is onze zoon met na 4 uur op 10 cm te hebben gezeten met 4600 gram te wereld gekomen met een spoedkeizersnede. Gefaald? Absoluut niet! Ik had geen invloed wat mijn lichaam en mijn kindje gingen doen. Als ik het voor het zeggen had, was hij via een ideale bevalling en zonder pijn te wereld gekomen. Maar zo gaat het niet en gaat de natuur zoals hij wilt dat hij gaat. Onze zoon is verder gezond te wereld gekomen en dat is wat het allerbelangrijkste is! 💕

Ik heb bij mijn eerste kindje ook geen persweeën gehad en ruim 2 uur op eigen kracht geperst (ingeleid in ziekenhuis). Tweede kindje ook ingeleid en wél persweeën; binnen 10 minuten gelanceerd (voelde echt totaal anders). Derde kindje thuis bevallen en ging zo snel dat ik nog nèt op de verloskundige kon wachten. Grote kans dat je de volgende keer wel persweeën hebt én dat het sneller gaat.

Ik kreeg bij mijn inleiding met 37 weken ivm zwangerschapshypertensie nog een ruggenprik bij volledige ontsluiting... Gevalletje 'oepsie'. Ik was pas een uur onderweg sinds het moment dat de weeën opwekkers maximaal inkickte en ik in een giga weeën storm terecht kwam. Deze weeën waren niet zichtbaar op de ctg waardoor mijn opwekkers steeds maar omhoog gezet werden (terwijl ik niet eens kon ademen van de pijn) Ik vroeg dus na een uur al om een ruggenprik omdat ik niet meer kon. 'ze wilden me niet pesten om me ook nog eens te toucheren' dus we gingen zonder check voor ontsluiting naar de ok. Ik had immers om 10u pas 3cm dus dat zou pas een cm of 5 zijn (het was inmiddels 11:15u) De ruggenprik zat er nog geen 5min in en ik kreeg persweeën op de ok. Paniek in de tent, toucheren: volledige ontsluiting. De uiteindelijke persfase was ik dus volledig verdoofd dus het enige wat ik nog voelde was het gevoel dat ik moest poepen. Wat op en af ging. Op dat doffe gevoel heb ik 35minuten álles gegeven aan kracht wat ik in me had en heb de kleine eruit gelanceerd met de laatste pers. Ik vind het nog steeds zó bizar hoe alles gelopen is. Kan er nog steeds met mijn hoofd niet bij dat er niet geluisterd is en er puur van een ctg is uitgegaan waardoor zij uiteindelijk de fout maakten me een ruggenprik te geven bij volledige ontsluiting. Met alle gevolgen van dien want een verdoofde persfase zorgt er dus voor dat je niet voelt dat je te hard perst en alles daar... Ja, scheurt. Uiteindelijk voelde ik me toch wél die 'powervrouw' want ik heb alles gegeven en flink afgezien haha.

Ohhh met een uur persen zonder persweeën vind ik je juist een powervrouw! Wat knap dat dat is gelukt. Ik had wel persweeën, maar te korte dus moest om echt vordering te maken op eigen kracht ook extra persen nadat de perswee afgelopen was. Vond de persen met persweeën toch echt beter te doen dan die op eigen kracht.