Je partner niet helemaal vertrouwen met je kind

Zoooo herkenbaar. Merkte laatst dat ik minder moeite had toen m'n baby ff alleen bij m'n moeder was dan wanneer hij ff alleen is bij m'n partner.. probeer er niets van te zeggen en denk dat hij gewoon moeilijk vind wat je met een baby kunt doen

Overigens is hij wel super leuk met hem en kan ik lachen om hen samen, maar gewoon onhandig, wat weer niet gek is als je 5dgn je kunt maar uurtje in avond ziet en in weekend veelal geleefd wordt door bezoek wat steeds langs komt

Het is moeilijk maar wat hier hielp met onze dochter is om ze alleen te laten. Mijn vriend werd alleen maar zenuwachtig van mij. Probeer het los te laten dat hij het anders doet. Anders is niet fout.

Gun hem zijn momenten met jullie zoon. Op het moment dat jij hem op zijn vingers blijft kijken wordt hij misschien ook zenuwachtig. Daarbij creëer je moment voor jezelf. Elke keer dat het goed gaat krijg jij ook meer vertrouwen en waarschijnlijk komt hij ook met vragen naar jou hoe hij het beste aan kan pakken of hij ontdekt zijn eigen manier.

Ik heb hier precies hetzelfde, ik heb zelf al sinds ik klein was OCD en nu ik een zoontje heb is het helemaal erg, vooral idd als anderen voor hem zorgen. Dan wil ik weten wat ze doen, hoe ze het doen, of ze het wel doen zoals ik het doe haha wat mij helpt is dat hij nu 2 dagen per week naar een gastouder gaat voordat ik begin met werken zodat ik meer vertrouwen krijg in anderen mensen, en met mijn man moet ik idd ook nog een goede weg erin vinden... kijk hem ook constant op zijn vingers en heb vaak kritiek wat natuurlijk niet goed is want het is ook zijn zoon ... maar ik snap je heel erg goed ! Ik denk dat het gewoon tijd en geduld nodig heeft en idd proberen los te laten. Succes !

Ik heb dit ook een beetje gehad met mijn man, ik gaf overal commentaar op als controlerende mama. Gelukkig wordt mijn man daar niet onzeker van, maar sfeer maakt het niet. En andersom vond hij ook dingen van mij, maar ik kan het dan weer niet hebben.... Dus heb ik zelf besloten om echt onderscheid te maken tussen onnodige stress/moe/verdriet e.d bij onze zoon waar hij sneller wat mee zou kunnen en waar ik gewoon zelf moeite mee heb of anders zou doen. Wat ik merk dat echt slecht is voor ons kind, dat geef ik dus aan. En hij ook naar mij. Dat betekent niet dat ik verder niks aangeef, maar ik maak het minder groot door mezelf eroverheen te zetten dat hij zijn eigen manier heeft en het niet alleen op mijn manier moet. En door hem aan te horen krijg ik soms ook nog eens andere inzichten. Hij ziet soms ook echt dingen bij onze zoon die ik niet zie. Blijven praten vooral. Zo kan je elkaar alleen maar versterken

Ik wil altijd alles zelf doen zodat het “goed” gebeurd. Dit is zo met huishouden, rijden, boodschappen en dus ook met baby😆 betekent niet dat mijn partner het niet goed doet hoor, maar ik begrijp t wel.

Ik vind het soms ook lastig, maar denk dat je hem de kans moet geven om te oefenen en het in de vingers te krijgen. Door het zelf altijd te doen, krijgt hij ook de kans niet om het te leren.

Heel herkenbaar, mijn man begon gisteren allemaal nog met haar te spelen terwijl ze al duidelijk aangaf dat ze moe was. Ja ze vond t leuk maar is daarna helemaal overprikkeld. Ook als ze huilt van vermoeidheid gaat hij afleiding zoeken met dr en raakt ze nog vermoeider. Zo frustrerend haha