Vriendschap of toch een illusie?

Dit vind ik een moeilijke. Ik ben opgegroeid met de uitspraak 'collega's zijn geen vrienden '. Pas als je er niet meer werkt, dan ga je zien wie wel een vriend is en wie gewoon een toffe collega. Ook een grote fan van de uitspraak 'als iemand roddelt tegen mij, roddelen ze ook over mij'. Dat laatste is geen waterdichte theorie, maar klopt wel 90% van de keer. Ik snap niet in je verhaal waarom jij jouw excuses moest aanbieden, maar jij hebt gedaan wat je kon. Wil ze het niet hebben, dan kan je niet meer doen. Erg volwassen gaan ze vind ik met de situatie niet om. Ze zijn niet verplicht jouw excuses te aanvaarden, maar dat ze dan rechtuit zijn. Misschien moet ,als je wilt, haar eens vragen waarover dit euvel nu echt gaat? Overduidelijk ligt er iets al wat langer op haar lever. Sterkte

Nou, ik wilde dus mijn excuses maken dat ik bleef hangen in mijn teleurstelling, waardoor ik dus amper met ze gepraat had 😊 maar net wat jij zegt, een familielid gaf ook aan waarom ik dat zou doen, omdat teleurstelling er ook mag zijn. Dat zet me dan weer aan het nadenken. Hun hadden mij ook kunnen vragen van goh, wat is er? Je doet zo ongezellig. Maar niemand heeft dat aan mij gevraagd. Ik heb zeker gedaan wat ik kon, en misschien heeft ze inderdaad al langer wat waar ze mee aan zit. Maar praat er als volwassenen over inderdaad. Ik kan me namelijk niet bedenken waar zij last van zou moeten hebben, omdat we elkaar ook even niet gesproken hadden voor het teamuitje. Maar blijkbaar als er wat is, dan is het schijnbaar heel erg gezien ze nergens op reageren wil, op die ene kille app na dan. Bedankt in ieder geval voor je bericht. 😁

Ik zou eigenlijk niet weten waarom je je excuses moet maken? Omdat je wat stiller was op de terugweg vanwege teleurstelling? Zij hadden toch ook wat kunnen zeggen dan? Of kunnen vragen of het wel goed met je ging? Dan had je het kunnen uitleggen. Ik zou het voor mezelf loslaten en mocht ze nog wat sturen dan zie je dan wel verder. Dan kun je ook zeggen dat je het heel vervelend vindt dat het zo lang heeft geduurd etc. Sterkte 🍀

Ja, precies, op de terugweg amper wat gezegd daardoor. Ze lieten mij ook links liggen 😊 net alsof ze met z'n tweetjes in de auto zaten zonder mij en andere collega. Ze hebben amper met me gepraat inderdaad. Ze hebben niet gevraagd waarom ik zo deed en wat er was inderdaad. Ja precies, ik denk dat loslaten het beste gaat zijn. Ik zie wel of ze reageert of niet. Mijn gevoel zegt alleen wel heel sterk dat als zij niet reageert voor ze de 21e op vakantie gaat, ik wel weet waar ik sta en ik denk dat ze dan toch niet het woord vriendin waard is bij mij.

Het is ergens wel jammer voor je, het klonk een hele leuke collega. Ik ga eerlijk zeggen dat ik ook een verandering gemerkt heb na mijn zwangerschap. We zijn natuurlijk lang thuis geweest, dus op het werk kan vanalles gebeurd zijn. Meer kan jij in elk geval niet doen. Het is gemakkelijk gezegd om 'los te laten', dus ik ga dat niet zeggen maar zoals we hier zeggen: 'laat ze even in haar eigen sop garen'. Wie weet komt het er vanzelf wel uit

Soms verwateren contacten als je een tijdje niet meer aanwezig bent. Blijkbaar heeft je collega het in jouw afwezigheid gezellig gekregen met andere collega’s die nu de voorkeur hebben (zo zou ik het opvatten). Ik snap wel dat dit pijn kan doen, omdat je een leuke klik hebt met haar. Ik zou misschien accepteren dat dit het misschien dan was.

Ah ik vind het sneu voor je.. 💔 Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Je was niet zonder reden weg en hebt een grote gebeurtenis achter je. Namelijk de zwangerschap en de geboorte van je zoontje. Vervolgens kom je terug op je werk en merk je dat het ineens anders is als toen je vertrok. Terwijl je je zo had verheugd.. Heel eerlijk, als de situatie zich nicht oplost en het blijft ongemakkelijk met de collega’s, en dat je er zelfs nachtmerries van hebt zou ik op zoek gaan naar een andere baan. Want anders blijf je in zo’n negatieve spiraal zitten.

Misschien heeft je collega even rust en afstand nodig en is het goed dat ze haar grenzen nu aangeeft, als je allebei emotioneel/gespannen bent als je het hierover hebt werkt dat misschien ook alleen maar averecht. Misschien reageer je best heftig voor wat de situatie eigenlijk inhoudt, en overval je je collega's daar ook mee. Misschien is drama via een ander uit laten praten niet het duidelijkst als je wilt dat het goed komt. En heel misschien kun je hiervoor bij een psycholoog of iemand anders die je wat perspectief kan geven terecht; je geeft aan weinig vriendinnen verder te hebben- zou het zo kunnen zijn dat jij zelf daar ook wat in doet? Misschien precies dit? Want daar kun je in therapie heel goed aan werken. Als je wilt natuurlijk, als wat ik schreef van toepassing is.

Bedankt voor je bericht, maar zo zit het niet helemaal 🙈 naast mijn collega die ik als vriendin ben gaan zien en dit wederzijds was, heb ik zeker nog andere vriendinnen. Ik heb nergens aangegeven weinig vriendinnen te hebben 😉 Maar gezien wij het erg gezellig hadden samen, ook buiten het werk om en ze altijd met alles gewoon even een reactie stuurt van: morgen bel ik je, ben nu erg moe of we spreken elkaar van de week even en we ook wel afspraken, is het heel naar dat als er wat voorgevallen is waar je je excuses voor wil maken, dat je dan ineens straal genegeerd wordt en de collega waar ze mee omgaat met haar in gesprek gaat over de situatie en dan namens haar antwoord. Ik laat het dus zeker niet door een ander uitpraten, ik heb gevraagd of ze haar wilde vragen mij alsjeblieft te contacten. Ik werd er onzeker van, omdat ze dus normaliter wel reageert. Op wat voor manier dan ook. En als je aangeeft in onzekerheid te zitten, dan had ze normaal gesproken gelijk gereageerd. Ik hoef hier dus zeker niet voor naar een psycholoog of iets dergelijks, ik wilde gewoon meningen van anderen om eens te kijken wat ik hiermee moet. Dus dat is niet van toepassing 😉 ik overval mijn collega's ook nergens mee. Ik kwam misschien wat stil de auto uit, maar tijdens het diner was ik gezellig aanwezig. Daar kan het dus niet aan liggen. Ik vond ook dat ik alleen mijn excuses hoefde te maken aan mijn vriendin en de collega's die in de auto zaten. Niet meer en niet minder. Heel goed dat zij haar grenzen aangeeft, maar normaal is ze ook oververmoeid omdat ze teveel hooi op haar vork neemt. Niks nieuws en dan kan ze ook altijd reageren. Dus snap je nu mijn punt? Zij kan via een collega wel reactie geven, maar ik die haar geappt, gesmst en geprobeerd heeft te bellen kan ze niet te woord staan. En ergste is nog: met die collega waar ze nu goed mee is, ging ze wel aldoor gewoon lunchen. Dan is een simpel berichtje als: ik spreek je later even, je hoeft niet in onzekerheid te zitten wel het minste wat ze even had kunnen doen of niet?

Mooi dat wat ik schreef niet van toepassing is, alleen maar beter denk ik! Succes hier verder mee

😱😱Zegt gelijk dat ze misschien een psycholoog en therapie nodig heeft.. ik heb ook nergens in dit verhaal terug gelezen dat ze weinig vriendinnen heeft.. Dit komt niet zo aardig binnen om heel eerlijk te zijn.. ook al is het aardig bedoeld.. 🫣 maar gelukkig reageerde @lotte0212 er positief op. Ik snap haar wel dat ze dit even van haar af wil schrijven. En ons om een mening en hulp vraagt. Zijn vast meer mama’s die hier dit misschien meelezen en een gelijke soort situatie hadden toen ze weer terugkwamen op het werk na verlof. Daar hoeft ze niet gelijk een psychologe om hulp te vragen.. 🫣🫣

Meid , lekker links laten liggen. Vriendschap moet van 2 kanten komen en als zij stug door blijft gaan met negeren terwijl je aangeeft dat je er onzeker van wordt en er nachtmerries over krijgt , dan geeft blijkbaar niks om jullie vriendschap. Bespaar je deze negatieve energie en steek het lekker in je zoontje. Ik zou ook zeker niet meteen op zoek gaan naar nieuw werk. Laat die 2 maar links liggen hoor. Jij hebt hen toch niet nodig ? En ik vind helemaal niet dat jij je excuses had hoeven maken. Iedereen zit een keer wat minder in z'n vel , een vriendin zou dat zeker opgemerkt hebben en zou hebben gevraagd wat er is ! Tuurlijk kan je het uitpraten als het je dwars zit maar jouw reactie komt voort uit haar gedrag. Dus ik zou zeggen, laat het los, en geniet :)

Naar een psycholoog gaan is toch helemaal niks zwaars of heftigs? Soms kan dat helpen om dingen in perspectief te zien, of gewoon om wat steun te krijgen en te horen dat je het goed doet en je er helemaal niks aan kan doen dat andere mensen zich soms kut gedragen. Als jonge moeder zijn we (bijna) allemaal wat kwetsbaarder dan normaal en dan kan een gesprekje heel fijn zijn. Misschien helemaal niet nodig hoor, ook prima. Maar het als tip geven is nooit iets mis mee vind ik zelf 😬

On topic: wat kloten zeg dat je je zo vervelend hierover voelt. Lijkt me ook heel vreemd als een vriendin /collega zich opeens zo anders gedraagd. Het klinkt een beetje kinderachtig vanuit haar 🙈 Maargoed ik weet natuurlijk niet of er meer achter zit, en jij ook niet want blijkbaar deelt ze dat niet met je. Ik zou het proberen even wat rust te geven. Laat haar maar lekker op vakantie gaan. Jij hebt je best gedaan en eigenlijk helemaal niks verkeerd gedaan, dus daar mag je op vertrouwen. Je hebt met de andere collega's al goed gepraat, meer kan je niet doen. Misschien lukt het je vriendin om na haar vakantie wel uitleg te geven. En zo niet, dan is dat heel verdrietig, maar kun je daar niks aan doen want je hebt echt je best al gedaan 😘😘 Het lijkt nu een heel belangrijk en groot iets, en dat snap ik helemaal, maar probeer je te focussen op andere dingen die wel fijn en goed zijn! Dat verdien je 😉