Weekendkindjes

Ik herken dit wel. Werk zelf 4 dagen en mijn partner ook 5 dagen. Ik heb hier zelf ook moeite mee en vandaag toevallig op werk aangekaart dat ik liever minder ga werken (maar voelt toch gek, omdat ik (hoe stom ook) die sociale werkdruk voel). Maar ik merk zelf dat ik een niet gezelliger iemand wordt van deze.combinatie. Heb eerder ook geprobeerd veel te sporten maar de combinatie van werk, huishouden, sporten en een sociaal leven, is gewoon teveel. Heb me erbij neergelegd dat ik sommige dingen nu minder kan zoals sporten en met vrienden afspreken. Dus neem genoegen met iets minder of kijk waar je iets in kan veranderen

Ja erg dubbel, zelf ervaren we het als keuzes maken en prioriteiten stellen. Wij zijn beiden erg graag thuis met de kleintjes en vinden dit ook heel belangrijk zeker nu ze nog niet naar de basisschool gaan. Ook gaan we graag spaarzaam om met de tijd van opa’s en oma’s het moet voor iedereen wel leuk blijven.. Betekent wel dat we inleveren op onze inkomsten en de snelheid in vooruitgang carrieregewijs. Sporten is ook aangepast in het maken van wandelingen met de kinderwagen of thuis sporten tijdens dutjes. Sociaal leven nemen we de kindjes mee op sleeptouw die horen nu gewoon bij ons. Al met al veel aanpassingen maar wel beredeneerd vanuit je eigen wensen..

Als ik je verhaal lees denk ik hoe houdt een mens z'n druk leven vol. Wij hebben bewust gekozen voor meer tijd voor ons gezin. Dit betekent idd minder inkomen maar de tijd samen vinden wij veel belangrijker. Onze manier van leven wordt in de samenleving niet altijd begrepen en gewaardeerd dat merk ik wel

Wij hebben precies om de reden die je beschrijft gekozen om in te leveren op inkomsten om zo meer tijd met onze kids door te brengen. Ik ben van 40 uur werken naar 24 uur gegaan. En mijn vriend van 40 uur naar 36 uur. Ja, je levert echt in op salaris. Soms zelfs zo dat we af en toe krap zitten qua inkomsten maar we redden het wel. Zodra de jongste op de basisschool zit (over 2 jaar) is er weer meer ruimte en wil ik iets meer gaan werken, maar deze eerste jaren van hun leven wil ik niet missen. Je kunt het niet meer inhalen… Het zijn lastige keuzes en we ‘moeten’ als vrouw alle ballen hooghouden (fit zijn, carriere, sociaal leven, moeder zijn, schoonmaken etc) maar dat kan niet. Ik heb mij er echt bij neergelegd dat ik geen machine ben en ook maar een mens. Heeft 4 jaar geduurd voordat ik dit besefte en ik ben er helemaal ok mee dat ik nu iets minder verdien, iets minder fit ben en het huis iets rommeliger is dan wanneer ik geen kids had. Maar ik kan wel zeggen dat ik mijn kindjes heb zien opgroeien, ik kan op school komen kijken naar voorstellingen en mn dochter kan een vriendinnetje mee naar huis nemen om te spelen. En daar doe ik het voor! Het belangrijkste is dat je doet waar je je goed bij voelt. Voor de een is dat 5 dagen werken en voor de ander is dat huisvrouw zijn, ieder zn ding. Als je het maar naar jezelf en je kids toe kunt verantwoorden.

Ah ja dit is echt waar je zelf prioriteit aan geeft... je kan nou eenmaal niet alles. En als ik jouw verhaal lees klinkt het vooral alsof je eigenlijk meer tijd met je kind wil doorbrengen maar druk ervaart van buitenaf. Ik zou zeggen: minder werken (als je financien het toelaten natuurlijk) en wat minder sporten en sociaal leven... In deze tropenjaren is dat nou eenmaal zo (als je indd geen weekendkindjes wil😅)

Tips om het makkelijker en leuker te maken vraag je….. minder gaan werken en meer gaan genieten van wat je hebt☺️. Mijn inziens hebben we onze kinderen toch niet om ze de hele week naar de opvang en/of opa’s en oma’s te brengen. Maar zal mijn ouderwetse gedachten wel zijn. En begrijp me niet verkeerd, ik werk ook gewoon buiten de deur, heb het geluk een hele leuke en flexibele baan te hebben en met mijn man het zo geregeld te hebben dat we maar 1 dag opvang nodig hebben. Ja, het is soms beknibbelen op tijd samen maar hebben het verder financieel goed, koop veel 2e hands en geef gewoon weinig uit. Ik denk dat onze verwachtingen gewoon hoog liggen, ik heb ook al wat grotere kinderen en weet intussen dat sporten en andere dingen (zoals carrière) wel weer komen als ze wat ouder en zelfstandiger zijn. Buiten dat moet je ook gewoon echt doen wat goed voelt voor jezelf, maar gezien je vraag ben je daar naar aan het zoeken. Vaak weet je diep van binnen zelf wel wat en hoe het je graag zou willen. Heel veel succes.

Wat ook al bij een andere reactie staat, ik denk dat je diep van binnen weet wat je moet doen. Als ik voor mijzelf spreek, ik had een moeder die 5 dagen werkte, en kwam echt niks te kort maar ik was wel een 'overblijf kind' (nu anders vanwege continurooster natuurlijk) en ik had weinig tijd met mijn moeder. 6 uur eten en 7 uur naar bed en dat is dus ook hetgene wat ik mij herinner. Heb mijzelf dus altijd voorgenomen om dat niet te doen. Ik verwachte trouwens ook dat ik weer meer zou gaan werken (werk nu 24 uur) als beide kinderen op school zouden zitten maar mijn oudste zit sinds januari op school en er is zo veel te doen. Je wordt voor zoveel gevraagd waardoor ik dan ook denk, nee voorlopig is die 3 dagen helemaal prima. Mijn man werkt 32 uur. Ik wil graag dat hun herinneringen van ons als gezin zijn en niet van andere gezinnen. Wij hebben hier bewust voor gekozen, hun zijn ons middelpunt en onze 'vrijheid' (in zekere mate maken we ook tijd voor onszelf natuurlijk)komt wel weer. Ik heb niet het gevoel iets op te geven. Hopelijk lukt het om te doen wat voor jullie past en goed voelt. Dat is het belangrijkste. Enige waar je geen grip op heb is de tijd en je kan niks terugdraaien...

Wij hebben beslist dat mijn man werkt en ik thuis blijf. In het begin had ik het zeer moeilijk mee want de maatschappij verwacht dat je als vrouw werkt en een carrière moet maken maar nu heb ik er absoluut geen spijt van en geniet van de dagen met mijn kindje. Mijn tijd komt nog… wanneer ze fulltime naar school gaat bv. Tot dan blijf met haar ook al moet ik ‘afhankelijk’ zijn van mijn man. Ik zie het niet als afhankelijk, we zijn 1 team en doen beide ons bijdrage.

Ik herken je situatie. Wij zijn ook beiden hoogopgeleid met goede banen en wonen in een dure wijk. Buurvrouwen en andere moeders van de opvang vinden het maar 'raar' dat ik drie dagen werk. Veelal de opmerking dat zij hun maandag de zwaarste dag van de week vinden. Ik zie dat heel anders. Ja het is vermoeiend die twee dagen moederen, maar voor je geest veel lichter. En zoveel liefde. Nu heb ik het geluk dat ik met 24 uur nog steeds mijn wo-functie kan uitvoeren, dat is misschien niet in iedere baan mogelijk. Maar ik zou het niet anders willen. Toch denk ik ook wel eens aan meer werken. Meer geld, vaker op vakantie etc. Maar dan zie ik dat koppie en dan is die gedachte weer weg. En dat komt over een paar jaar ook wel weer. Kortom, geniet van het kleine, wees blij met wat je heb en kies waar je voor gaat. Alles kan sowieso niet.

Belangrijk is dat je doet wat voor jou goed voelt. Ik heb bewust gekozen om minder te gaan werken zodat ik meer met de kleine kan zijn en dat is vanuit mijn eigen opvoeding. Helaas tot 3 jaar van mijn moeder mogen genieten. En dat is voor mij de keuze geweest. Hoe dan ook denk ik dat je kinderen later trots op hun ouders zullen zijn❤️

Ik werk 4 dagen en mijn man 3. Drie dagen opvang en 1 middag opa en oma. Ik heb echt geen tijd om nog te sporten of voor een uitgebreid sociaal leven. Komt wel weer. Vrienden zijn hier altijd welkom maar zelf ga ik bijna nergens heen. Koken doe ik met de dreumes samen. We eten ook regelmatig iets simpels zoals pizza, of boterham met kant en klaar soep. Vind het het allerbelangrijkste om tijd door te brengen met mijn zoontje want voor je het weet, zijn ze tiener, en willen ze het niet meer. Dan heb ik zelf weer tijd genoeg!

Heel herkenbaar, dat er van alles van je wordt gevraagd maar je het voor je gevoel niet kunt zoals anderen dat doen. Ik werkte eerst 3 dagen maar vond dat al best pittig, nu naar 2 gegaan omdat mijn man een baan heeft waarbij hij vaak meer dan 5 dagen moet werken. Soms vind ik dat ook lastig, maar de rust die het mij heeft gegeven vind ik mega waardevol en ook het idee dat ik er echt ben voor mijn dochtertje. Die waardes zijn voor mij veel hoger dan carrière of hogere inkomsten. Succes met het maken van keuzes!

Ik werk 30 uur in 3 dagen als alleenstaande van peuter van 2 en baby op komst het is pittig. En op die 3 dagen zie ik mijn kind ook maar 2 uur. Gelukkig meer dagen vrij dan dat ik werk. Ik zou evt nog een dag erbij kunnen werken, maar dan word de opvang ecnt heel duur

Ik ben ook minder gaan werken, ben alleenstaande mama en werkte 36u p.w maar kon dit niet bijbenen. Ben nu terug gegaan naar 28u, is wel even uitvogelen financieel maar is te doen. Sociale netwerk is momenteel afspreken met vriendinnen met kinderen en een leuk dagje maken en sporten doe ik niet. Heb daar echt geen tijd voor, we hebben al een hond dus qua beweging lopen wij niks mis. Wat eten betreft kook ik grote maaltijden en zorg ik dat ik voor min 1x wat in de vriezer kan doen, dit is dan voor de dagen dat ik werk en als we weg gaan en daardoor geen tijd is voor koken. Als mijn zoontje 4 is gaat hij 5 dagen p.w naar school en kan ik dan altijd weer mijn contract opschroeven als ik dat wil, maar belangrijkste nu vind ik mijn zoontje, hij ontwikkeld zich al zo immens snel en wil niet alles missen omdat ik op werk zat. Had met 36u werken had ik echt het gevoel alsof ik een verloren co-ouderschap had met de kdv.