Anderstalige schoonfamilie

Ik heb dat met Arabisch. Het kan gewoon niet anders. Ik ben volop mee aan het leren/studeren en voor nu zal ik helaas niet alles begrijpen en moet ik er naar vragen. Maar ik vertrouw op mijn man en schoonfamilie dat wat ze zeggen oké is. Nu wordt ook vooral de basis aangelegd om de taal aan te leren (uitspraak, intonatie etc) en later bv pas echt begrijpen.

Ik snap je ‘maar’! Ik ben zelf eentalig opgevoed met een Nederlandse mama en Portugese vader en heb het altijd lastig gevonden dat ik niet met mijn familie van vaders kant kan praten. Met lessen heeft het mij heel veel tijd en geld gekost om uiteindelijk toch te kunnen communiceren met hun. Was zo fijn geweest als ik dat al mee had gekregen vanaf kleins af aan. Misschien kan je met je kindje mee leren? Of een online cursus volgen? Ik zou waar mogelijkheid is voor tweetalig opvoeden het sowieso doen. Is echt een mooie toevoeging aan je kind haar leven❤️

Wat leuk, ik heb ook een Turkse schoonfamilie! Als mijn schoonfamilie Turks praat begrijp ik bijna alles, alleen zelf spreken doe ik het weinig tot niet. Dit brengt weer een andere situatie met zich mee: mijn man wil dat ik ook Turks tegen onze dochter praat alleen beheers ik het niet goed genoeg om te spreken. Dat vind ik dan weer lastig. Ik begrijp helemaal dat je wilt kunnen verstaan wat er tegen je dochter gezegd wordt, wonen je schoonouders in Nederland? Misschien kunnen zij of jouw man dan aan jou vertalen wat ze zeggen en zo pik je zelf misschien ook het een en ander mee.

Mijn schoonfamilie is Italiaans en spreekt geen Nederlands of Engels. Mijn man spreekt Italiaans tegen ons zoontje en wij praten Engels met elkaar. Ik begrijp wat je zegt daarom wil ik zelf ook Italiaans gaan leren zodat ik in ieder geval begrijp waar ze het over hebben. Ik communiceer nu via google translate met mijn schoonfamilie en zou het zelf ook wel prettig vinden om 'normaal' met elkaar te kunnen communiceren.

Thanks voor jullie reacties! Kleine toevoeging: mijn man is hier geboren en spreekt perfect Nederlands, mijn schoonouders spreken redelijk Nederlands, dus ik praat gewoon NL met hen. Dus ookal spreekt m'n dochter straks geen Turks, ze zal wel met ze kunnen communiceren gelukkig 😊 Het is dus echt puur als verrijking van haar kennis en leven Mijn man herhaalt vaak alles wat hij in het Turks zegt ook in het Nederlands, dus ik pik al wel veel op en ik probeer ook mee te leren. Ben ook voornemens een cursus te volgen, maar weet nog even niet waar ik de tijd vandaan moet halen, haha. Maar lijkt me gewoon lastig omdat ze zeggen dat het het beste is als ze uitsluitend 1 taal met de ene ouder spreken en de andere taal met de andere ouder. Dus weet nog even niet hoe we dat kunnen vormgeven

Wat knap! Hoe heb je dat geleerd? Ah dat lijkt me wel lastig idd om het dan met haar te spreken. Ja, ze vertalen nu ook wel veel dus ik pik wel aardig wat op nu, maar er gaat natuurlijk een punt komen waarop ik haar niet meer bij ga kunnen benen

Turks is op zich een makkelijke taal om snel op te pikken. Ik heb het vroeger geleerd door alleen maar te luisteren naar de mensen om mij heen. Ik zit in een soortgelijke situatie. Ik praat Nederlands tegen mijn zoon en mijn partner praat Arabisch. Ik heb dat 'maar' gevoel niet eigenlijk. Maar ik merk dat ik toch best veel dingen al begrijp. Ze praten daarnaast ook veel met gezicht en lichaam 😂 ik kijk ook samen met mijn zoon elke dag een aflevering in het Arabisch van teletubbies of peppa big, om het bij hem nog meer te stimuleren, omdat ik toch veel meer samen ben met mijn zoon dan de vader. Hierdoor leer ik zelf ook weer allemaal woorden. De taal van papa is ook een stukje identiteit wat ik mijn zoon gun en waar hij trots op mag zijn. Ik zie er eigenlijk alleen maar voordelen in. Ik heb wel wat dingen hierover opgezocht. Het kind vanaf de geboorte 2-talig opvoeden, zorgt er vaak voor dat ze in de toekomst sneller en makkelijker andere talen kunnen leren. Het is wel belangrijk dat de ouders beide 1 taal spreken. Dus ik praat Nederlands, dan moet ik geen Arabische woorden ertussendoor praten tegen mijn kind. En de vader geen Nederlandse woorden. Onderling praten wij wel Nederlands met elkaar, maar tegen ons kind spreken wij beiden alleen onze moedertaal. Ik zou het om de 'maar' het jouw kind niet ontnemen, als dit het enige nadeel is. Maar waarom wil je hen eigenlijk begrijpen? Is het een gevoel van buitensluiten of wantrouwen, of iets anders?

Ik heb ook Turkse schoonfamilie. Omdat ze in Turkije wonen en geen andere taal spreken ben ik al vrij vroeg tijdens onze relatie begonnen met Turks leren. Ik begrijp bijna alles, spreken is nog wel wat moeilijk. Ik praat Nederlands met onze zoon, mijn praat Turks. En samen proberen we zo veel mogelijk Turks te praten (gezien mijn man geen Nederlands kan), alhoewel Engels ook nog wel regelmatig gesproken wordt tussen mij en mijn man. Waarom denk je dat je je dochter nooit zou kunnen bijbenen? Eerste jaren zullen wellicht moeilijk zijn. Maar als je t echt wilt leren, dan is het niet echt een moeilijke taal om te leren. Grammaticaal wel heel erg anders dan Nederlands/Engels. Veel minder uitzonderingen, en uitspraak is heel makkelijk. Ik heb veel turks geleerd door Turkse series te kijken en boeken te lezen. Daarnaast Turkse ‘leraren’ op YouTube te volgen. Ik leer t nu zo’n 4 jaar. En had t denk ik wel vloeiend kunnen spreken als ik wat meer geoefend zou hebben met mijn man, maar ben bang om fouten te maken en daardoor switche ik snel weer naar Engels

Hoi, ik ben een dochter van Turkse arbeidsmigranten en ben dus tweetalig opgevoed. Mijn ouders spraken beide zowel Turks als Nederlands met mij en mijn broers/zussen. Mijn man is ook Turks en ik zat laatst dus ook na te denken over hoe zij welke taal het beste kan/zal aanleren. Mijn man en ik spreken zoals heel veel Turkse mensen in Nederland zowel Turks als Nederlands door elkaar. Voor ons voelt het erg onnatuurlijk als ik bv alleen maar Nederlands spreek tegen onze dochter en mijn man alleen maar Turks. Denk zelfs dat het onmogelijk is. Ik maak me er geen zorgen over. Kinderen zijn flexibel en kunnen meer dan we denken. Ik kan me voorstellen dat jouw man ook Turks/Nederlands door elkaar praat. Zo zou jij nog eea kunnen meepikken. Verder begrijp ik je gevoel wel. Maar.. ik ben zo dankbaar voor mijn tweetalige opvoeding. Ik denk eigen wel gewoon dat het goed komt en zichzelf oplost. Kop op! 🙏

Ik zit in precies dezelfde situatie. Mijn man is Turks, hier geboren. Schoonmoeder spreekt gebrekkig Nederlands, maar de rest wel gewoon Nederlands. De familie die in Turkije woont, natuurlijk niet, behalve zijn opa die als arbeidsmigrant naar Nederland is gekomen, hij spreekt wel Nederlands (veel beter dan mijn schoonmoeder). Mijn man wilt inderdaad om ons dochtertje met de Turkse taal opvoeden, al merk ik dat hij eigenlijk altijd gewoon Nederlands tegen haar praat. Ik baal er stiekem wel van dat ik geen werk heb gemaakt om de Turkse taal te leren jaren geleden, want waar ga ik nu de tijd nog vandaan halen 😅. Ik doe af en toe oefenen met duolingo om wat extra woorden en zinnen te leren, maar gesprekken voeren zit er hier ook nog lang niet in.. maar denk niet dat we er aan ontkomen dat ze ook Turks zal leren/spreken.

Thanks voor je reactie. Dank voor de tips, dat van de series en youtube vind ik wel een goed idee Verder dan duo lingo en lesjes van mijn man ben ik zelf nog niet gekomen. M'n man leest onze dochter ook vaak voor en dan vertaalt hij het daarna voor mij. Ik denk juist dat het in het begin makkelijker zal zijn dan later. Nu zijn het allemaal simpele dingen, korte zinnen, baby-taal. Maar straks toch echt gesprekken. En waarom ik denk dat ik haar niet ga kunnen bijbenen is omdat een kind gewoon mega snel leert en ik als 30+er mn best doe, maar dat nooit op hetzelfde tempo mee ga kunnen leren.

Heel fijn om te lezen dat ondanks dat je Turks-Nederlands door elkaar hebt gehoord thuis je beide talen goed beheerst. Dat zou voor mij de ideale situatie zijn namelijk. Maar omdat er vaak zo gehamerd wordt op "1 taal per ouder" zat ik te denken van oke hoe gaan we dat doen op een manier waar ik me oke bij voel. Ja en daarom wil ik haar die 2 talige opvoeding ook meegeven, de vraag was nu alleen nog hoe precies. Maar ja je hebt gelijk, het zal wel los lopen denk ik 😊

Fijn om herkenning te lezen! Ik hoor ook veel dat Turks makkelijk is om te leren, maar zo ervaar ik het absoluut niet. Ik spreek naast Nederlands en Engels vrij goed Spaans en kan me verstaanbaar maken in het Frans, maar voor mij is Turks zo'n compleeet andere taal die op geen enkele andere taal lijkt. Raden wat een woord betekent kan eigenlijk bijna niet 😅 Ik ga ook echt m'n best doen om het voldoende te leren dat ik het iig begrijp.

Knap dat je dat op deze manier doet. Ik zie ook absoluut de voordelen ervan in en wil dat dus ook maar wel op een manier die voor mij goed voelt. Maar ik lees hier dus ook ervaringen van mensen waarbij het ook goed is gegaan als 1 ouder zowel Turks als NL sprak. Dat zou voor mij wel werken. Ik ben overigens denk ik niet zo'n talenwonder als jij , want ik vind Turks echt geen makkelijke taal, maar ik lees dat je ook Arabisch begrijpt dus dat vind ik sowieso superknap want dát is voor mij al helemaal abracadabra 🙈. Bij de schoonfamilie is het denk ik wel een stukje 'wantrouwen', bij partner gewoon omdat we een gezin zijn en ik samen gesprekken wil voeren met z'n 3je en dat gaat niet als ik het niet begrijp.

1 taal per ouder is vooral het advies zodat beide talen uitstekend beheerst worden. Moet wel zeggen dat bij ons thuis de Nederlandse taal belangrijker was dan Turks en zo zie ik het ook voor mijn dochter. Ik spreek dus ook veel beter NLs dan Turks, maar kan communiceren in het Turks en daar gaat het om (ook voor je man denk ik).

Ahh, op die manier. Maar dat is voor ons idd helemaal prima! Dankjewel!

Sta je er niet open voor om de taal te leren? Je kunt het niet weigeren, als je man dat wilt is dan zijn goed recht. En lastig dat je het dan niet begrijpt wat er tegen je kind word gezegd maar dat is een kwestie van vertrouwen. En anders echt een beetje de taal proberen te begrijpen i think?

In onze relatie doen we niet aan 'mijn wil is wet' en ons kind is van ons samen, dus als één van ons iets wel/niet wil dan praten we daarover en proberen we een manier te vinden die voor ons beiden werkt. Ik weiger dus helemaal niks, ik uit alleen mijn 'zorgen' en daar proberen we nu samen een oplossing voor te vinden, zodoende dus ook mijn vraag in dit topic > ervaringen van anderen. En de taal leren doe ik al een beetje, maar hele gesprekken volgen kan ik (nog) niet.

Dat stukje wantrouwen zal ik proberen los te laten. Vertrouw erop dat je je kind zo opvoed dat zij nooit slecht over haar moeder laat/gaat praten en dat zij eerst altijd met mama overlegt als zij haar iets vragen. Als ik zie hoe bemoeizuchtig mijn schoonfamilie is, maak ik mij al zorgen over de toekomst wanneer hij zelf dingen kan begrijpen en praten. Maar ik ben vastberaden in hoe ik mijn zoon hierin ga opvoeden.

Ja, dat heb je mooi verwoord. Nu vind ik dat er Turks gesproken wordt bij m'n schoonfamilie niet zo'n probleem eigenlijk, want dat is toch maar 1x per week ofzo. Maar thuis.. ja dan zit ik er ook maar een beetje zo bij 🤡 Ah wel lastig zeg zo'n bemoeizuchtige schoonfamilie 🙈 Succes ermee 🌻