Eenzaam in kinderwens

Enkele weken geleden besproken dat we graag voor een vierde kindje willen gaan. Toch voel ik me behoorlijk eenzaam in het proces. Ik wil graag een beetje hetzelfde leeftijdsverschil tussen de kindjes proberen te houden, dus ben ook bezig met ovulatie testen maar ik heb het gevoel dat mijn man er niet zo mee bezig is. Hij vraagt er niet naar, ik voel me ook ongemakkelijk om te zeggen het is positief, zullen we vanavond een gezellige avond maken. Maar ik merk dat ik wel heel verdrietig ben wanneer er weer een kans voorbij is en ik voel me in mijn eentje verantwoordelijk. Om me heen raken steeds meer mensen zwanger en hoewel ik al moeder ben raakt het me toch nog steeds. Herkennen jullie dit in jullie relatie? Dat de rammelende eierstokken en het gemis toch vooral bij jullie ligt?