Geen contact met toxic moeder, die nu oma wil zijn

Lijkt of ik mijn eigen verhaal lees 😯

En hoe ga jij daar mee om? Of ook nog "zoekende"? 😶

Wat een naar verhaal. Ik ben zelf ook onveilig opgegroeid en heb om die reden geen contact met mijn moeder. Ik kan me dus goed voorstellen dat je daar goed aan hebt gedaan. Tja lastige kwestie, wel zeggen dat je met rust wil worden gelaten of negeren? Heb je het idee dat je iets aan haar kwijt wil dmv de brief? Is het anders een idee dat je het op papier zet maar niet aan haar stuurt? Dan kan jij het van je afschrijven maar geef je haar geen opening. Ik denk ergens dat negeren beter is. Veel sterkte en ik hoop dat het hierbij blijft vanuit haar kant. 😘

Als ik echt totaal geen contact wil hebben zou ik zelf persoonlijk de doos retour zenden. Dan hoef ik of mijn kind ook niks van haar te hebben. Andere kant is: is ze veranderd, therapie gehad , een totaal.ander mens geworden? Zo ja zou je dan wel contact willen? Haar in het leven van je kind. Dan zou ik daar eerst achter zien te komen miss via via. Als ze gek wilt doen doet ze dat toch. Of dat nu is door geen reactie, een brief, retour pakket . Dat maakt denk ik niks uit. Mijn mening: Is ze veranderd en wil ik een band haar in het leven van mijn kind dan ging ik dat uitzoeken en langzaam iets opbouwen en later mijn kind dat bijvoegen. Wil ik totaal niks met haar en niks met haar in het leven van mijn kind ,ging het pakket dus retour , dat is een duidelijke boodschap en hoeft geen eens een bericht bij.

Klinkt wel een beetje bekend, mijn moeder heeft borderline - pieken en dalen was het en eigenlijk of steeds. Ze ziet onze dochter wel, maar in de 5 maanden dat ze er nu is heb ik haar ook al twee keer de deur gewezen dat ze even niet welkom is omdat ze haar drama hier niet hoeft te strooien. Vind jou verhaal nog veel heftiger klinken, en ik ga eerlijk naar je zijn. Je weet dat ze koningin manipuleren is. Dus wat in de kaart staat, hoe goed ze het ook kan menen - ze zeggen alles om hun doel te bereiken. Hoe moeilijk dat ook is, laat die kaart je niet (meer/weer) grijpen. Retour afzender is een optie - en vrij duidelijk. Je kunt er een brief bij doen, dat hier geen behoefte aan is en mocht dat in de toekomst wel zijn. Het contact dan bij jou legt. Niks doen, het kan namelijk een opwelling zijn en ze is het nu al weer half vergeten / focus op iets anders Toch alleen die brief, maar die zou ik kort en bondig houden. Bijna zakelijk. Die emotie, die pijn die jij hebt - die ze jou heeft aangedaan gaat zijn nooit kunnen voelen en zal het totaal niet begrijpen of zelfs vinden dat je je aanstelt. Nou dat doe je niet dus lekker plat houden en niet je hart openen. PS: voor de momenten van vroeger, de angst, de ruzie, de momenten die thuis uit de hand liepen - heeft bij mij heel erg EMDR geholpen. Heeft een mist laagje er overheen gelegd, het is afgevlakt. Hoop dat je er wat mee kunt, sterkte 🫶🏼

Ik zou absoluut niet reageren. Negatieve aandacht is ook aandacht. Wat je nog wel zou kunnen doen is de doos met alle spullen retour zenden. Een duidelijkere boodschap kun je niet terug geven. Laat je niet leiden door angst. Als je angst blijft houden, kun je de wijkagent informeren. Mocht er toch ooit iets gebeuren, staat het al wel genoteerd. Misschien dat dat je wat rust geeft.

Ik heb nog zoekende en ik zit soms in een soort discussie met mezelf herken jij het ook?

Mijn ouders zijn gescheiden omdat ze allebei vreemdgingen. Ik was oud genoeg om te begrijpen waar de ruzies over gingen, maar mijn zusje was nog een baby op dat moment. Ook dit ontkent mijn moeder, volgens haar ging mijn vader alleen vreemd en niet zij. Terwijl ik haar letterlijk bezig zag met andere mannen in ons huis, als onze vader werken was. Nadat mijn ouders gescheiden waren, hoefde mijn moeder haar affaires niet langer in het geheim te houden, iets wat ze eerder wel deed bij mijn vader thuis, voor mijn ogen. Nu had ze alle vrijheid en bracht regelmatig verschillende mannen mee naar huis. Onder hen waren er enkele viespeuken die zelfs fysiek gewelddadig werden en mij opsloten in kasten. Mijn moeder was bij de meeste van deze gewelddadige incidenten aanwezig, maar dit ontkent ze tot op de dag van vandaag. Opmerkelijk is dat zij van mij verwacht dat ik mijn excuses aanbied voor deze vermeende valse beschuldigingen en beweert dat ik alles verzins. Terwijl dit feitelijk de jeugd en de thuissituatie was die zij mij zelf heeft gegeven. Ze heeft geen interesse in mijn gezin en mijn kinderen, omdat ik haar herhaaldelijk heb geconfronteerd met haar gedrag. Ze beschuldigt me van leugens en het bezoedelen van haar naam. Ze gaat zelfs zover om mijn zusjes wijs te maken dat artsen mij hebben gediagnosticeerd met borderline, en dat ze me niet moeten geloven😂 Ze heeft zelfs gelogen over het hebben van kanker. Ondanks dat ik gesprekken met haar opgenomen heb waarin ze deze beweringen deed, zeggen mijn zusjes nog steeds dat het mijn schuld is. Het lijkt altijd mijn schuld te zijn. Tijdens mijn kraamperiode hebben mijn zusjes zichzelf uitgenodigd. Het is belangrijk op te merken dat mijn lichaam ernstig verzwakt was vanwege een ontstoken keizersnede. Ze kwamen echter zonder enig cadeau voor mijn kinderen, inclusief de pasgeborene. Ze verwachtten zelfs dat ik ze naar huis zou brengen, ondanks mijn medische toestand. Toen ik dit vanwege mijn gezondheid afwees, werd ik als ondankbaar bestempeld, en beweerden ze te begrijpen waarom mijn moeder mijn kinderen niet wilde zien. Tot op heden kunnen ze via sociale media foto's van mijn kinderen zien, en ik twijfel of het goed is dat ze dit kunnen blijven zien, of dat ik overweeg om ze permanent te verwijderen.

Wat een verdrietige verhalen lees ik hier :( geen enkel kind verdient het zo onveilig op te groeien. In dit geval zou ik zeggen: kies voor jezelf, kies voor het kleine meisje dat je was en bescherming nodig had en kies voor je kind. Ban familie uit die zo giftig is. Zelf zou ik denk ik kiezen voor negeren. Niks laten horen. Spullen brengen aan de kringloop. Geen brief of bericht. Dat hoofdstuk is 11 jaar geleden afgesloten en je bent niet verplicht haar dat nogmaals te laten weten. Ik denk dat een opening onrust geeft. Maar ik ben geen ervaringsdeskundige. Misschien helpt het om hier met de praktijkondersteuner van je huisarts over te praten? Je hoeft nu geen keuze te maken he, niks hoeft totdat je weet wat je moet doen ❤️

Ik sluit me hier ook even aan. Helaas niet met tips, maar ik heb zelf ook een narcistische moeder die heel graag oma wil zijn. Ik vertrouw er niet op dat ze ineens niet meer toxisch is, en weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Een hele dikke knuffel voor jou, want wat een lastige situatie is dit zeg.. 🫂

Wat vreselijk naar! Als je inderdaad geen contact met haar wil, dan kan je denk ik het beste het pakket terugsturen met "return to sender". Niks accepteren van haar, want dan ziet ze dat als mogelijke opening om toch weer in jullie leven te komen. Je kan er ook voor kiezen om het te houden, maar dan zou ik geen brief sturen. Ze hoeft niks van jullie te weten als je dat zelf niet wil. Heel veel sterkte in ieder geval❤️

Wat naar, sterkte. Ik kan me goed voorstellen dat het je bezig houdt. Als iemand die ook geen contact heeft met haar ouders vanwege ongezonde verhoudingen, slechte communicatie en veel mentale spelletjes, zou ik zeggen het pakket retour te sturen tenzij je vrijwel zeker weet dat een brief helpt. Als je behoefte hebt aan een brief kun je dat ook zeker doen maar het geeft je moeder wel weer 'nieuw voer' om op voort te borduren, als dat logisch klinkt.

Ik heb zelf een “oma” met dezelfde streken. Alleen heeft mijn moeder haar wel even terug laten komen in ons leven omdat we toch een oma verdiende… enfin vele trauma’s en jaren later hebben we allemaal geen contact meer met “oma” ook niet laten weten dat ik zwanger was en ze een achterkleinkind heeft. Vertrouw je gevoel! Pak het in en zet het af bij de kringloop of het grof vuil🤷🏻‍♀️ Ik zou haar niks laten horen omdat elke reactie het narcisme voedt. Of het nou negatief of positief is. In ieder geval een hele dikke knuffel want wat ben je ongelofelijk sterk! Familie drama is zo lastig en deze patronen doorbreken kost veel energie. Ik ben elke dag ook zo trots op mijn moeder hoe ze het doet zonder moederfiguur als voorbeeld. Op een dag is jouw kind net zo trots❤️ You got this!

Wel, het stomme is (had het niet in mijn openingsbericht gezet want ik dacht: dan wordt het een héél lang verhaal): mijn jongste broer woont nog bij haar. Bij hem is veel van het gedoe met mijn ouders over z'n hoofd gegaan, hij is 10 jaar jonger dan mij en heeft wel wat "meegekregen" maar niet zoals ik. Denk dat hij er anders ook niet meer zou wonen. Het pakket was overduidelijk van mijn moeder (de over-emotionele kaart met haar naam onder enz.). Maar mijn broertje had achteraf dus trots laten weten dat hij daar aan bijgedragen heeft, zowel aan de cadeautjes die erin zaten als het geld. Na wat nadenken erover, heb ik voor mezelf de balans gemaakt: ik wil een cadeau van mijn moeder niet aanvaarden. Maar iets van mijn broer wel. Ik heb het dus in 2 gesplitst: de helft van de cadeautjes gehouden en de andere helft gedoneerd. De helft van het geld gehouden, en de andere helft weggegeven aan een gezin met kindjes die het goed kunnen gebruiken. Daar had ik in mijn hoofd vrede mee. Mijn vader had die "oplossing" gehoord en is furieus geworden (speciale man, heeft z'n goede momenten en ook z'n slechte, koestert nog heel veel wrok). Hij zei dat ik het stom heb aangepakt, dat ik helemaal geen bewijs heb dat mijn broertje écht heeft bijgedragen en zegt dat hij "deze oplossing niet accepteert van mij" (excuus? Ik ben een volwassen vrouw die haar eigen keuzes kan maken). Dat heb ik hem ook gezegd. Resultaat: een vader die mij (en ons kindje) nu weer straal negeert omdat ik wederom niet klakkeloos akkoord ga met hoe hij het zou oplossen (doos retour sturen + hele boze brief erbij). Echt, je kan het ook nooit goed doen 😅 soms waardeer ik écht niet genoeg wat voor een leuk gezin ik zelf heb hoor. Grootste "drama" zijn hier sokken naast de bank en opgestapelde vaat op het aanrecht. Het zet het weer allemaal in perspectief... 🙄

Zo lief, dankjewel! 🥰 heb zelf lang getwijfeld om aan een kindje te beginnen omdat ik thuis niet echt het goede voorbeeld heb meegekregen op vlak van een stabiel gezin. Heeft me lang bang gemaakt. Maar toen bedacht ik me: "aan de andere kant heb ik wel het ideale voorbeeld gekregen van hoe ik het NIET wil...". Nog geen moment spijt gehad. Ons kindje is echt alles voor mij en anderen zeggen steeds hoe hij helemaal oplicht wanneer hij mij ziet... Dan weet je dat je het goed doet hé? 💙

Ik zou gewoon niet reageren

Hoe gaat het nu? Nog wat gehoord van/over je moeder? En je broertje? Hoe was hij eronder dat je de helft vd spullen hebt gehouden? Heb je ondertussen al wat gehoord van je vader? Ik heb sinds 9 maanden weer 'contact' met mijn moeder. Heb haar 1x gezien met mijn gezin omdat ze contact opnam. Ze is altijd leuk met onze zoon geweest van 2½, en ik gun onze zoon dus een oma. Zelf vind ik het lastig ivm moeilijke/traumatische jeugd. Ze wil dat ik mijn excuses aanbied (werkelijk waar, ik zat niet fout, maar dat doet er voor mij niet meer toe) en ben dat niet van plan te doen. Een gesprek voeren zit er niet echt in omdat ze niet over gevoelens kan praten. Ik vind het allemaal maar lastig. Ik heb via familie kadootjes gekregen voor onze zoon, en heb zoon vandaag dus wat laten knutselen wat ik morgen per post stuur zodat ik haar niet hoef te berichten.