(Nog steeds) een ontevreden baby 8.5 maand

Hi, ja, ontzettend herkenbaar!! Of tenminste: mijn dochter was altijd heel makkelijk, maar sinds een maandje ongeveer echt precies zoals jij omschrijft. Huilen om alles, zeuren, inderdaad krijsen tot je haar oppakt. Ook wil ze niet bij me zitten, maar als ik haar weg leg of laat spelen, ook huilen. Lijkt wel alsof niks goed genoeg is 😂

Hey! Wauw, als ik dit lees, beschrijf jij precies onze dochter. Wij hebben exact hetzelfde! Geef jij borstvoeding of kunstvoeding? Hier nog steeds borstvoeding en wel willen stoppen maar de moed niet vinden omdat dit het énige is dat haar kalm kan krijgen tijdens de nachtelijke escapades... Maar het breekt op. Hier ook sinds de 4 maanden regressie helemaal rot slapen. Goede nachten is blokjes van 3u. In de meeste nachten blokjes van 1,5-2u... Ik word er gek van 😅 ook hierbij een baby gehad die de eerste 4 maanden enorm veel huilde (verborgen reflux) en sinds 5 maanden wel echt een vrolijke baby. Ook wij merken nu (9maanden en 9 dagen) dat ze met niet veel meer tevreden is. Ook kruipen, tijgeren,... Probeert ze wel, maar lukt niet en dan wordt ze boos en stopt ze met proberen. Ze verveelt zich ook meer dan hiervoor. En ik voel me ook de entertainer in huis. Ik ben zo zo zo moe 😅

Tja dochters... ik begrijp van mijn man dat vrouwen nooit tevreden zijn 😅 wij hebben er twee..

Je beschrijft echt onze zoon. Hij is ook met niks tevreden. Het voelt zo alsof hij altijd in een sprong zit. Afgelopen maand ging het iets beter en was hij vrolijk, tot dat hij weer in een sprong zat. Hij is nu ook ziek (buikgriep en oorontsteking). Dus de nachten zijn weer chaotisch. 😫😫 ik heb geen tips maar herkenning. Ik hoop dat het betert wordt als hij iets meer zelf kan.

Jeeeetje wat beschrijf je n pittige situatie zeg. Veel sterkte! Al zo lang, jullie doen t super!!! Ik heb hier geen ervaring mee en ben geen expert... maar ik zou denken dat als je steeds haar probleem oplost, jij (en het huilen/krijsen) dus ook de oplossing zijn. Wat nu als je haar probeert te helpen zelf de oplossing te zijn? En vooral aandacht geeft als ze rustig(er) is? Dus bijv wel nabijheid geven door erbij te gaan zitten, aai of handje. Maar niet oppakken. En dan een speeltje aanbieden of haar been pakken zodat ze een stukje verder kan tijgeren? Ik weet niet of ze qua cognitie al toe zijn aan zoiets, maar mijn ventje krijgt echt niet altijd n kant en klare oplossing en lijkt het er erg goed op te doen. Ik ga bijv altijd tegen hem kletsen en vraag hem wat er aan de hand is als hij huilt. Maar ik laat niet alles uit m'n handen vallen zodra hij piept. Nogmaals.. geen expert.. gewoon n idee.. sorry als t verkeerd over komt.

Toch nog n toevoeging. Dat ze om je huilt en dat ze dan meteen stopt als je er bent, spreekt alleen maar van goede hechting en vertrouwen in jou. Ook echt dikke dikke complimenten daarvoor!

Ik heb het idee dat ze nu ook haarfijn weten wat actie reactie is. Dus als ik huil, dan komt papa of mama mij pakken. Als ik dit doe, komen ze ook. Daarnaast krijgen ze een eigen wil. Mijn dochter weet dus precies als ik haar pak ze naar bed gaat bv. Dus wil ze niet mij. Ze wil ook het eten van haar zus en niet dat van haar zelf etc. Hoop weer een fase 😂

Je verhaal is heel herkenbaar! Hier ook de eerste 4 maanden een huilbaby gehad. Na 4 maanden hebben we koemelkvrije voeding gegeven en ging het plots een pak beter. Maar rond 6 maanden begon het terug. De hele dag zeuren. Hij wil precies alleen maar rondgedragen worden anders is het huilen. Gelukkig slaapt hij snachts wel heel goed en gaan zijn dutjes ook vlot. Ik kan me voorstellen dat dat het extra zwaar maakt voor jou. Mijn zoontje kan trouwens ook nog niet tijgeren en kruipen en ik ben de hele tijd aan het hopen dat het gaat beteren eens hij leert kruipen aangezien hij dan zelf een beetje meer vrijheid heeft. Maar als het even te veel is herinner ik mezelf eraan dat het ooit wel gaat beteren. Nu is het even doorbijten.

Heel herkenbaar hier! Ons zoontje van 9 maanden heeft er ook al zo’n 1,5 maand last van. Heel slecht slapen, hard krijsen ‘‘s nachts en heel veel werk en geduld nodig om hem weer rustig te krijgen. Hij slaapt daarom al een aantal weken bij ons in bed. Overdag is het niet meer onze gezellige lachenbek die het de eerste maanden was. Hij lijkt af en toe ook echt gefrustreerd omdat hij nog niet kan tijgeren of kruipen. Ik hoop dat het over is wanneer hij dat onder de knie heeft. Papa en mama worden er ook minder gezellig van 😩 Met name de nachten zijn echt slopend aan het worden.