Overbezorgde mama, of gewoon tijd voor een dokter?

Een afspraak bij de huisarts lijkt me goed. Dit lijkt me vooral ook voor jou zelf en de vader niet prettig. Bezorgdheid hoort er bij, maar als je daar zelf veel stress van ervaart en zelfs een beetje achterdochtig wordt, dan zou ik het jezelf vooral niet moeilijker maken en een beetje hulp zoeken! Daar krijgt dan iedereen meer rust van en kan je weer gaan genieten! 🤗

Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik mis vooral mijn kleintje als ik niet bij haar ben (ik werk alweer), maar heb niet het gevoel dat ze ‘onveilig’ is als ik haar achterlaat bij mijn man of moeder. Het lijkt mij wel heel moeilijk en lastig om dan straks te werken als je dat gevoel hebt. Inderdaad misschien toch fijn om hierover met iemand over te praten, zodat je je kleintje straks met een gerust hard achter kan laten.

Dit zijn zeker geen gezonde 'bezorgde moeder' gevoelens nee. Iedere moeder is heus wel eens overbezorgd, maar als je je partner en eigen moeder/zus (zonder aanleiding) niet vertrouwd, is dat niet meer alleen overbezorgd zijn.. Ik zou hier als ik jou was inderdaad wel even aan de bel trekken bij je huisarts. Mogelijk kan de POH-GGZ je op korte termijn hierbij wat helpen. Ik hoop voor je dat je snel wat vertrouwen krijgt in je omgeving! Sterkte.

O ik herken het helemaal. Vertrouw m’n man nu 100%. Heb het wel opgebouwd. Eerst eens 1,5 uur bij de buurvrouw op de koffie geweest, als er dan iets was kon hij me gewoon bellen. Een keertje de auto gewassen m’n dochter bij m’n moeder achtergelaten. Beetje opbouwen kan echt helpen. Mensen hebben het beste voor met jou kleintje, echt waar. Het loslaten is alleen verschrikkelijk. Maar een gesprek met de dokter kan natuurlijk nooit kwast

Iedere moeder is beschermend naar haar kind. En niemand kent het kind beter dan de moeder en weet het beste hoe er mee om te gaan. Vinden wij zelf in ieder geval. Ik heb ook de neiging bijvoorbeeld de vader te vertellen hoe hij alles moet doen en wat hij verkeerd doet. Maar ik weet mij vaak wel in te houden 😂 Maar hoe jij het omschrijft is echt 'te'. De gedachte van pijn doen, niet veilig zijn enz. is niet een gezonde overbezorgde moedergevoel. Ik weet niet of je hiervoor echt hulp moet zoeken, tenzij hier een aanleiding voor is en je nog iets moet verwerken van je verleden ofzo. Als er geen directe aanleiding voor is, zou ik dit gevoel echt bespreekbaar maken met je naasten en je mindset proberen te veranderen. Zolang er liefde is voor je kleine, komt alles echt wel goed. En iedereen geeft zorg en liefde op zijn/haar eigen manier. Als je ziet dat je kleine tevreden is en het ook wel overleefd zonder mama, is er niets aan de hand toch? Als je dit na het bespreken nog blijft houden, zal ik wel hulp zoeken als ik jou was.

Knap dat je dit durft te delen. Ik zou zeker het advies willen geven om dit met een professional te bespreken. Nachtmerries en je naar voelen dat je naasten je kindje bezeren klinken eerder als angst dan bezorgdheid. Je eerste stap is al gezet nu door het te delen, succes! 🍀

Ik zou advies vragen en naar de dokter gaan. Want dit is geen bezorgde moeder. Je bent bang van je eigen omgeving degene die juist het dichtstbij je zijn (je man en je moeder) dat is niet gezond.

Tuurlijk elke mama maakt zich zorgen! Maar het is wel belangrijk dat je juist de naaste mensen dat gevoel van vertrouwen kan geven. Ik heb zelf ook vooral in het begin zulke nare gedachten gehad en nachtmerries over de vader ook, maar mijn moeder heeft mij toen gedwongen om de baby een keer alleen te laten met de vader, gewoon even boodschappen gaan doen ofzo. Voor mij heeft dit enorm goed gewerkt, maar dat wil niet zeggen dat het voor jou ook werkt. Ik zou toch een afspraak maken! Hulp durven vragen is al een hele goede eerste stap en voor de vader ook erg belangrijk om een band te kunnen opbouwen en te kunnen laten zien dat hij jouw vertrouwen waard is

Goh ik herken jouw verhaal wel een beetje. Ik maak me ook erg veel zorgen om ons zoontje straks als ik ga werken bij de vader achter te laten, terwijl hij echt de allerliefste papa is. Ik ben bang dat hij hem laat vallen, of zie andere enge scenario's voor me. Ik denk dat het voor jou fijn is om te oefenen met loslaten en evt hulp te zoeken hierbij.. en voel dat dit voor mij ook nodig is. Veel succes🌹

Ik herken wel dat je het als moeder het beste weet omdat je je kind ook het beste kent. Als mijn baby bij iemand anders is maak ik me ook zorgen (vooral de eerste keer), maar jij hebt het over mensen die dichtbij je staan en die je neem ik aan in principe 100% vertrouwt. Ik denk dat deze gedachten wel verder gaan dan de normale zorgen “als ze hem maar op tijd op bed leggen / geen speen geven / niet overprikkelen” etc. Misschien is het inderdaad goed om een keer met de huisarts of praktijkondersteuner ggz te praten. Het is voor niemand fijn als je je straks nog zo voelt als je baby naar de opvang gaat, voor jezelf niet maar ook niet voor je baby, die zal ook de onrust merken.

Dit lijkt me niet meer echt met (over)bezorgdheid te maken. Ik laat de tweeling met alle plezier en vertrouwen achter bij de personen die het dichtstbij me staan. Dat ze hen zouden kunnen bezeren, denk ik geen seconde over na. Ik zou het misschien eens een keer bij je POH voorleggen.

Dit is geen overbezorgdheid meer, ik zou een afspraak maken bij de huisarts. Als je je eigen man en moeder niet vertrouwd is er echt wel meer aan de hand dan bezorgd zijn over je kind.

Ik denk wel dat je dit inderdaad met een huisarts of proffesioneel iemand moet bespreken want als je al angstig bent bij zn vader en oma/tantes (zonder enige reden) word het wegbrengen naar de opvang heel zwaar voor je. Dus hulp zoeken is altijd goed joh! 🐵

Ik zou zeker hulp zoeken! Hoewel bezorgd zijn normaal is (heb ik ook, ik denk vrijwel elke moeder), is de angst dat je kind wat wordt aangedaan wel heel veel. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb je al eens gekeken naar post-partum anxiety? Dat schijnt een beetje overeen te komen met de gedachten/gevoelens die je opschrijft.

Oh wat goed dat je zo dapper durft stil te staan bij deze gedachten en kunt reflecteren.! Super bezig mama. Ik denk dat het jezelf gaat helpen om hier met iemand over te kletsen. Want overbezorgd of niet, jij ziet er nu tegenop om je mini weg te brengen. Gun het jezelf om daar positiever in te staan. Succes!

Ik denk dat alles inmiddels wel is gezegd. Ik wilde alleen even terugkomen op je openingspost: ja, je bent normaal ❤️. Ook een beetje hulp kunnen gebruiken is normaal

Ps: inderdaad, je bent normaal! Het is helemaal niet gek om een beetje hulp nodig te hebben af en toe, zeker in deze nieuwe levensfase 💗

Hey, Hoe is 't nu met je?

Lieve mama's bedankt voor alle reacties! Ik ben doorverwezen naar een psycholoog en heb eind volgende maand een afspraak om te kijken waar al deze gedachtes vandaan komen ❤️