Peuter luistert écht niet

Oh hier soms precies hetzelfde. Hij kan heel goed luisteren en is super lief, maar vaak gaat hij bewust grenzen over en doet het ook lachend. Niks helpt dan. De trap werkt al helemaal niet, want daar vraagt hij nu zelf om, omdat hij het leuk vindt om naartoe te moeten. Bij ons gaat het wel iets beter sinds wij zijn begonnen met 2 keer dingen kort en duidelijk te herhalen en anders is het gewoon klaar, staan we in de winkel dan gaan we gewoon weg, mag hij een broodje in de winkel kiezen dan krijgt hij die niet meer. Ja dit heeft wel een tijdje voor meer huilbuien gezorgd, maar het gaat nu beter. We zorgen altijd dat we gaan hurken, hem in de ogen aankijken en het duidelijk 2 keer aangeven, zo niet dan is het klaar. De grenzen zijn voor hem nu duidelijker en ja uittesten blijft hij natuurlijk nog steeds, maar hij luistert sneller. Keuzes geven als hij niet luistert werkt hier ook nog altijd heel goed

Wat hierboven wordt vermeld als reactie werkt vele malen beter op deze leeftijd dan straffen. Straffen werkt sowieso niet op deze leeftijd. Wij hebben dat nog nooit gedaan want op deze leeftijd is er geen enkel stukje brein zover ontwikkeld dat ze begrijpen waar straf goed voor is. En krijg je dus scenarios die je beschrijft dat ze om de trap gaan vragen. Dat hoor ik van elke ouder die straf uitdeelt op deze leeftijd. Zelfs ons kind van 4 krijgt geen straf. Het werkt veel beter om consequent te zijn, duidelijke regels, altijd eraan houden, en als er bijvoorbeeld geslagen wordt of iets dergelijks wat heel erg over de grenzen gaat, uit situatie halen en duidelijk praten op de manier die lies beschrijft. Meer dan dat gaat momenteel niet werken helaas;)

Tip koop how2 talk voor mijn man ook gehaald:) ik zeg altijd het is een mensje geen hond die je africht 🫣 En zelf ik als pedagogisch begeleider heb er nog veel aan gehad !

Als mijn dochter niet luisterd geef ik twee keuzes en dan krijgt ze 3 tellen om te kiezen ik geef ook duidelijk aan dat als ze niet kiest ik voor haar kies. De eerste keren extra drama, maar daarna gaat het meestal beter. Natuurlijk blijft ook zij ook testen en proberen, maar dan is het belangrijk consequent zijn.

Je lijkt het wel over mijn dochtertje te hebben. Ze lacht er dan niet om, maar luisteren doet ze ook gewoon niet. Wilt alles maat fan ook alles op haar manier. Het is constant onderhandelen.. Ik ben gewoon radeloos..

Ik vind het vooral zoeken naar welke behoefte er niet is vervuld: vaak is het trek, vermoeidheid, te lang op de opvang. Niet dat het makkelijk is, maar het geeft wel een ander perspectief misschien.

We interpreteren als ouders vaak vanuit ons volwassen hoofd – met onze volledig ontwikkelde prefrontale cortex (het deel dat o.a. emotie­regulatie aanstuurt). Daardoor zien we het gedrag van onze kinderen al snel als iets persoonlijks of ‘vervelends’. Ik merk bij mezelf dat ik dan sneller geïrriteerd raak, en op zo’n moment is het lastiger om rustig en in verbinding aan te geven wat wél of niet mag. Maar juist op jonge leeftijd (rond 2,5 jaar) is die verbinding ontzettend belangrijk. Als wij geïrriteerd of bozig reageren, roept dat vaak meteen sterke emoties op bij kinderen, en ben je de verbinding snel kwijt. Een voorbeeld van vandaag: Onze dochter was de hele dag moe en wat opstandig. Ze pakte steeds dingen die ze niet mocht. Ik riep van afstand: “Kap daar eens mee!” of “Blijf daar vanaf!” Gevolg: overstuur, huilen, en uiteindelijk helemaal niet luisteren. Later gebeurde iets soortgelijks toen ze voor de zoveelste keer van tafel liep. Dit keer bleef ik rustig. Ik liep naar haar toe, ging op m’n hurken zitten, pakte haar hand en zei zacht maar duidelijk: “Lieverd, je moet nu aan tafel komen en het speelgoed neerleggen. Als we eten blijven we zitten.” Ze keek me aan, zei “oke”, legde haar speelgoed neer en ging aan tafel. Dit werkt natuurlijk niet altijd en niet bij elk kind op dezelfde manier, maar één ding merk ik heel duidelijk: als ik de verbinding opzoek – oogcontact, rust, nabijheid – wordt de reactie van mijn kind altijd minder heftig. En doordat ík rustig blijf, kan ik haar emoties ook makkelijker helpen reguleren. Misschien helpt dit andere ouders ook. Probeer het eens en kijk of je verschil merkt!

Ik ben blij dit te lezen. Mijn mening is dat er zoveel ouders nog onwetend zijn over hoe co regulatie werkt bij jonge kinderen, zeker van deze leeftijd, ja ze hebben grenzen nodig, en het is soms ontzettend moeilijk om als ouder zijnde zelf rustig te blijven in de meest frustrerende mental breakdown van je kindje, maar weet dat als jij als ouder rustig bent van binnen en duidelijk en rustig over brengt op je kindje wat je verwacht en wil, dat dat al een groot verschil maakt! Ik zou willen dat hij het CB of Kraamzorg of andere instellingen hier veel meer aandacht voor komt. In de westerse wereld, en ja ook ik af en toe heb haast en moet het snel gebeuren, maar die stress word tegen mijzelf gebruikt omdat mijn dochter de spiegel is die mij word voorgehouden. Ach en de peuter puber kan er eigenlijk niets aan doen, omdat mama zich niet zo goed voelt, reageert haar co regulatie ook daarnaar 🥺. Uiteindelijk doet iedereen het op zijn eigen manier en is het niet altijd makkelijk, maar wees rustig en trots op je kleine en jezelf ❤️

Meer benieuwd. Stel je bent bij iemand en hij slaat het kindje. Wat doe je dan? Je haalt hem dan uit de situatie, legt uit dat het niet mag en dan? Want ik ben even benieuwd naar je ervaring hierin

In principe kan je dat oplossen zonder hem uit de situatie te halen in de meeste gevallen. Ik haal mn kids alleen uit de situatie als ze niet naar me luisteren wanneer ik tegen ze praat. Maar als een kind op normaal niveau boos is gefrustreerd is en hij slaat, loop ik erheen, leg ik uit dat dat niet mag en dat dat pijn doet bij de ander. Vervolgens vraag ik, hoe kun je dit nu goed maken? Daar komt 9 van de 10 keer uit zichzelf een sorry uit. Soms zitten ze teveel in hun boosheid en willen ze het niet goedmaken. Dan haal ik ze uit hun spel en geef ik aan dat ze verder mogen spelen als ze het goedgemaakt hebben omdat het niet leuk is om zo door te spelen. Is dat een beetje antwoord op je vraag?

En wanneer ze helemaal boos blijven haal ik ze uit de situatie, vaak loop ik samen naar de trap thuis bijvoorbeeld en doe ik de deur even dicht. Praat ik net zolang tot ze rustig zijn en ze me horen en begrijpen en dan gaan ze terug en bieden ze alsnog excuses aan. Zo proberen we dat hier zoveel mogelijk te begeleiden

Mooi verwoord bedankt voor je uitgebreide antwoord.

Naast de goede tips die gegeven zijn helpt mij ook: als je iets gezegd hebt, bijv “nee je mag geen snoepje”, dit dan niet 10x te blijven herhalen maar het gejammer/etc te negeren en door te gaan met waar je mee bezig bent. 9 van de 10 x is ze het dan vrij snel vergeten en gaat ze door. Terwijl als ik continue blijf zeggen da iets niet mag dan blijft de strijd lang duren