Veranderd gedrag oudste kind na komst van haar broertje

onze kleine is onze eerste, maar ik zag het wel van dichtbij bij mijn zus met haar twee kleintjes. Het is onontkenbaar een gote verandering in het leven van je oudste, dat betekend veel nieuw terein en dat dient verkend te worden (peuterpubertijd zal zeker ook een rol spelen voor, ingaan tegen wat is is hoe een eigen persoonlijkheid word ontwikkeld) het goede nieuws: over het algemeen is hoe het oudere kind omgaat met de concurentie voor liefde van een jonger kind dat ze extra lief gaan doen (wat maakt die baby een herrie he? en kijk hoe braaf ik ben) dus met een beetje mazel gaat dat nog voor je gebeuren, sterkte alvast in ieder geval xD niet vergeten, je doet het prima en je kan dit ook doorkomen 😜

Hier ook vaak zo. Ik probeer alvast erop te letten om de oudste voldoende aandacht te geven op momenten dat hij wel flink is, anders leert hij dag hij enkel aandacht kan krijgen door stout te doen. Ik probeer het echt te zien als een reactie uit verlatingsangst zodat ik begripvol en geduldig kan blijven. Maar als hij bvb slaat naar ons of de baby, dan straf ik hem wel. Kort in de hoek en dan erna zeggen dat het weer ok is. Dan geeft hij bvb de baby een aaitje. Het lijkt me wel tijdelijk, maar de peuterpuberteit is sowieso wel lastig. Voor zo'n kind is het een grote verandering natuurlijk. Heel Hun leven zijn ze al middelpunt vd aandacht geweest en plots verandert alles wat hen vertrouwd is. Ze kunnen ook nog niet uiten dat ze je missen, jaloers zijn, onzeker zijn... ze kunnen enkel blij/kwaad/verdrietig zeggen en tonen.

Ik herken het ook. Sinds eind vd zwangerschap en nu de kleine er is ook flink grenzen aan het opzoeken. Ik probeer bewust op momenten dat de kleine rustig is of slaapt volledige aandacht te geven aan mn oudste en dan is alles ook leuk en is ze echt weer zichzelf en kan zich vervolgens ook beter zelf vermaken. Ik probeer wel steeds te benoemen dat de baby ook wel eens moet wachten. Hij huilt dan niet maar is wakker. Dit helpt wel wat. Verder is ze onwijs lief naar haar broertje maar vind het ook lastig! Vooral wanneer ze grenzen opzoekt wanneer ze weet dat ik niet 1,2,3 in actie kan komen. Ik geef nu ook aan sat als ze boos (ongeduldig en richting driftbui) wordt dat ik haar pas wil helpen of luister wanneer ze rustig is. Dat werkt hier wel als een tierelier. Succes!!

Dat doet onze dochter van 1 jaar en 7 maanden ook. Ze kan haar broertjes helemaal plat knuffelen en kussen, maar af en toe kan ze ook sneaky haar tandjes erbij gebruiken. Of dat ze perse over mij heen moet als ik een van de jongetjes op schoot heb, of dat ze de fles uit de mondjes drukt. Ook moet ik oppassen dat ze haar speelgoed niet hardhandig richting de jongetjes gooit, als ze samen wil ‘spelen’. Ik probeer dit gedrag vooral te negeren (lukt echt niet altijd) en haar te vertellen wat ze wel mag doen. Dus ipv ‘je mag niet over je broertjes heen kruipen’, zeg ik: ‘je mag wel via de vloer naar mama toe komen en naast mama gaan zitten’. Anders wordt het ook zo’n negatief verhaal…

Het is inderdaad wel een hele grote verandering voor haar. Ze is in dezelfde periode grote zus geworden, op de opvang naar de peutergroep gegaan en ook nog even zindelijk geworden. Ik probeer zoveel mogelijk geduldig te blijven en echt voldoende aandacht te geven maar ook als ik tijd voor haar alleen heb moet ik regelmatig waarschuwen. Nu is de ene dag de andere niet, gelukkig. En er zit ook echt wel pit in, aan de ene kant heel fijn en goed maar ook bij tijden wel vermoeiend. Spelen met haar broertje gaat overigens wel heel goed en als ik zeg dat ze voorzichtig moet doen doet ze dat ook. Niet leuk en nee hoeft niet zegt ze ook heel vaak 😆😅

Dat zijn veel veranderingen. Rond die leeftijd werd mijn dochter ook pittiger. Nu 2.5 en ben soms erg klaar met haar gedrag. Zoals vanmorgen. Echt een top ochtend. Lekker met de wandelwagen boodschappen halen, zij op haar step. Zo gezellig, baby slaapt, dus ik ben lekker met haar bezig. Tot ze slippers zag, die veel te groot waren. Ze kreeg ze niet. Nou gillen huilen en krijsen. Een uur gedaan om thuis te komen en zij bleef heel hard huilen. Zo snel kan ze dus omslaan. Ze is super lief, maar het is en de peuter pubertijd en de verandering in het gezin, want ze wilt ook meer aandacht dan ooit.