Hoi allemaal,
Op 9 april zijn wij trotse ouders geworden van een prachtig meisje. Zij is met 37 weken gehaald omdat ze achterbleef qua groei. Ze is geboren met een gewicht van 2275 gram en doordat zij in het geboortekanaal bleef hangen, met de vacuum.
Vanaf ongeveer 3 weken oud begon zij heel erg te huilen. De hele dag door. Eerst konden we haar nog troosten door de hele dag bij ons te liggen. Vanaf een week of 7 slaapt zij al snachts door, daar knijpen we onze handen mee dicht, en was ook echt (hoe hard het ook klinkt), een uitkijkmomentje van de dag na de hele dag huilen.
Zij is nu inmiddels bijna 5 maanden oud en het huilen is nog steeds ontzettend veel aanwezig maar zelfs bij ons liggen is niet meer goed genoeg. Tussendoor is het af en toe een weekje goed gegaan, maar vervolgens beginnen we weer opnieuw. Daarnaast is het op de dag echt; jantje lacht, jantje huilt..
Wij hebben inmiddels alles al ondernomen:
- chiropractor
- ostheopaat
- geitenmelk ipv de melk op basis van koeienmelk
- consultatiebureau
En nu inmiddels een kinderfysio. Zij gaf aan dat ze veel spierspanning heeft in haar armpjes en middenrif dus zijn aan de slag met oefeningen. De spanning wordt gelukkig minder maar het huilen nog steeds niet...
Het vreemde is dat zij afgelopen maandag op het kinderdagverblijf en dinsdag vaste oppasdag bij oma, heel goed in haar hum was en bijna niet gehuild heeft. Voor ons dus volkomen onbekend maar heel fijn voor ons meisje. Helaas is het huilen na 2 dagen sinds gisteren weer volledig terug gekomen.
Ik begin inmiddels zo ontzettend onzeker te worden of ik het allemaal wel goed doe. Heeft ze het wel fijn bij me? Want ergens anders kan het dus blijkbaar wel. Ik ben ontzettend verdrietig om de situatie ☹️
Wij zijn 14 maanden bezig geweest om in verwachting te raken dus ze is zo ontzettend gewenst en ze is zo ontzettend geliefd door zowel haar papa als mij. Maar ik weet niet meer wat ik nog kan doen☹️
Ik hoop voornamelijk op tips, misschien een stukje herkenning. Ik weet het eventjes niet meer...