Eerste keer gentle c-section, wie ook?

Wat ik het meest spannend vind is het idee van extreem bloedverlies en daardoor kritiek worden of wegvallen of misselijk worden door een bloeddrukdaling door de ruggenprik. De doemscenario’s dus..

Ik heb n voor de 2de keer. En geloof me de bloedverlies is aanzienlijk minder dan bij een normale bevalling.. ik had vorige keer spoed dus had geen keus vondt het ook dood eng tevens was dat ook mijn 1ste operatie. Gf doorbijten bij de ruggen prik. Bij de een is het anders dan de ander onthoud wel de prik is zo gezet en voor je het weet is de baby eruit. Het gaan zo snel dat je echt denkt van wow. Ik zou er nuchter ingaan zolang je dat kunt en niet te veel en te weinig verwachten kan het toch mee vallen. Echt op je af laten komen. Heel veel succes je kunt het

Hi! In vergelijking met mijn ervaring met mijn spoedkeizersnede vorige week, vond ik de geplande versie een verademing. Je kunt uitgerust heen en iedereen neemt rustig de tijd om zich voor te stellen en uit te leggen wat hij of zij gaan doen. Ruggenprik is zorgen dat je goed ontspant en blijft doorademen, dan valt de misselijkheid wel mee. Verder gaat alles heel snel en laten ze je snel je baby zien. Als alles goed is mag het daarna ook meteen op je borst en kun je genieten terwijl de artsen je placenta nog halen en je weer hechten. Qua herstel kan ik het helaas niet vergelijken met een natuurlijke bevalling, maar dat is wel pittig. Zeker als je er al 1 hebt moet je de eerste week vooral toekijken hoe je kindje verschoond word en ben je behoorlijk afhankelijk van je partner en andere hulp. Neem echt de tijd voor je herstel! Komt goed. Geniet ervan volgende week

Hoi hoi, Ik heb 2 jaar geleden een spoedkeizersnede, en man het moment dat ik te horen kreeg dat ik geopereerd moest worden, gejankt heb ik. Maar de verpleegsters waren zo lief, en eerlijk, het is me allemaal zo goed meegevallen. De operatie zelf, het herstel, alles eigenlijk. Zo goed zelfs dat ik over iets meer dan 2 weken weer een keizersnede gepland staan heb. De operatie zelf beschrijf ik altijd als het gevoel dat er 10 muizen over me buik liepen, je voelt de aanrakingen maar niet de pijn voor alle duidelijkheid. Het kriebelde bij mij. Gelijk na de KS onze zoon bij me mogen houden, eerste BV mogen geven. Ik zou proberen me niet te druk te maken, het komt echt wel goed hoor

Ik ga vandaag ook bevallen door een geplande ks 💕 heb er 3 jaar geleden eentje met spoed gehad en dat was overweldigend maar totaal niet pijnlijk en enkel bij het toenaaien het gevoel dat er een zware kat op m'n buik aan het wandelen was ofzo :) Ik vind het uiteraard nog steeds spannend maar het is iets wat dagelijks zó vaak uitgevoerd wordt, dat je gewoon vertrouwen moet hebben in alle medisch personeel en hopelijk ook door alle commotie heen heel hard genieten van het moment, het ís een bevalling, geen "operatie" moet je maar denken 💕

Voor mij ook een geplande keizersnede komende week. 2,5 jaar geleden een spoedkeizersnede gehad, hoop dat deze ervaring anders is zoals @xJoyce omschrijft. Ondanks dat ik het steeds spannender begin te vinden, eerst nog even zoveel mogelijk genieten van een zomers weekend 😊

Hier 2,5jaar geleden een spoedkeizersnede gehad. Dit keer een geplande keizersnede. Ik ben erg benieuwd naar hoe het gaat verlopen. Tot nu toe sta ik er relaxed in.

In 2022 een spoed ks gehad en vorige week een geplande gehad. Heb er enorm tegen op gezien maar het is me zo mee gevallen. De reactie op de ruggenprik was ff naar, maar daarna een fijne ks gehad. Een operatie en het herstel ervan zijn nooit leuk, maar ik denk dat er vrouwen zijn die er met een vaginale bevalling slechter af komen. Tijdens de ks de baby geboren zien worden, en werd ook nog even op me gelegd om de navelstreng te laten uitkloppen. Tijdens het hechten en na de eerste controles mag de baby op je borst als je dat wil. Dan gaat de tijd van het hechten heel snel. Neem tijdens het herstel genoeg rust en vraag en accepteer hulp. Ik zal het altijd jammer vinden dat ik niet vaginaal bevallen ben, maar kijk zeer positief terug op deze bevalling!

Ik ook a.s donderdag! Zo spannend

Ik lees ook graag even mee. Wij mogen volgende week vrijdag en vind het ook erg spannend. Ben heel benieuwd hoe we alles gaan ervaren en hoe het gaat lopen. Vooral het herstel erna. Zal vast allemaal goed komen🙈☺️

Ik heb gisteren een geplande keizersnede gehad. Net zoals jou vond ik het ook ontzettend spannend, was ook mijn eerste ingreep. Ik werk in de medische sector dus wist perfect wat er ging gebeuren, en toch is het als patiënt helemaal anders. Ik ben wel van België, ik denk dat wij sowieso langer in het ziekenhuis blijven dan in Nederland. In principe blijf ik 4 nachten, dus ik heb echt de tijd om te recupereren. Voor mij was het echt een goede ervaring. Kindje lag dwars, dus had sowieso geen keuze. Ik mocht als eerste. Bij het binnenkomen eerst de typische vragenlijst overlopen, nadien een infuus geprikt, lavement gestoken en blaassonde geplaatst. Die laatste 2 uiteraard niet het meest aangename, maar eigenlijk veel minder lastig dan verwacht. Nadien wachten op de anesthesist en dan konden we beginnen. Om 7h45 werd de epidurale geplaatst. Vond ik totaal niet pijnlijk. Je krijgt eerst een lokale verdoving (prikt uiteraard een beetje maar valt echt enorm goed mee) waardoor ik de katheter nadien amper gevoeld heb. Bij mij duurde het een tijdje eer ze begon te werken, maar alle artsen en verpleegkundigen waren ontzettend rustig en lief, had nooit het gevoel alsof er gehaast te werk werd gegaan. Nadien worden de steriele doeken geplaatst. Ik kreeg ondertussen de 'hug me' om, een soort draagdoek die over je borsten gaat waar ze dan de baby in plaatsen na de geboorte. De sectio zelf voelde raar. Het was te vergelijken met spontane bewegingen van de baby maar dan 100x heviger, mijn buik ging alle richtingen uit. Heel vreemd gevoel, maar ik kan niet zeggen dat het pijnlijk was. Op een bepaald moment had ik een lage bloeddruk (bijwerking van de epidurale) en voelde ik me wat slapjes, net op het moment dat de baby er uit ging komen. Hierdoor had ik eerst gezegd dat ik toch niet meer ging meekijken, maar ben dan snel van gedachten veranderd waarna ze het luikje in de doeken hebben opengedaan. Ben echt blij dat ik het toch heb meegemaakt, want dat eerste beeld van onze baby was fantastisch. Bij mij ging het luikje al open terwijl zijn hoofdje nog in mijn buik zat, beetje raar zicht, maar ik vond het vooral prachtig. Nadien zijn baby en papa mee geweest met de pediater, en na de eerste controles kwam de baby op mij liggen in de hug me. Hierdoor ging de tijd van hechten heel snel voorbij, maar reken op ongeveer 30 minuten. Baby ging daarna bij papa terwijl ik in bed werd geschoven, en op de recovery nadien werd hij voor het eerst aan de borst gelegd. Ik had veel schrik voor moeilijke borstvoeding door de keizersnede, maar bij mij stelt het totaal geen probleem, vanaf het eerste moment heb ik voldoende melk voor de baby. We zijn nu 24h verder. Gisterenavond enorme baarmoederkrampen gehad, wat blijkbaar typisch is door de hormonen die vrijkomen bij het geven van borstvoeding. Nam standaard Paracetamol en Ibuprofen, maar gisteren ook 1x Tradonal genomen, en ijs op de wondnaad gelegd. Door die combinatie is de pijn afgezwakt. Ik vind het heel goed te doen. Net met behulp van verpleegkundige in de douche geweest (op een stoel), katheter is er net uit en ik begin mobiel te worden. Voor partner was het wel een lastige nacht, want die moest er elke keer uit als de baby begon te huilen, maar ook om de baby aan mij te geven voor borstvoeding en nadien terug te leggen. Partner ligt hier dus nu een dutje te doen, terwijl ik huid-op-huid lig met onze baby 🙂. Heel lang verhaal, maar zo weet je ongeveer wat te verwachten. Pijn is zeer subjectief, maar ik had het me allemaal slechter voorgesteld. Neem zeker de pijnstilling die ze aanbieden, en neem ook voldoende rust. Het meest frustrerende vond ik gisteren dat ik afhankelijk was van iedereen, de baby zelf in zijn bedje leggen ging niet want mijn buikspieren waren zo pijnlijk. Vandaag heb ik een buikband aan en heb ik de indruk dat het wel al zal lukken. Ik wens je alleszins heel veel succes. Laat het gewoon over je heen komen, iedereen is echt ontzettend lief en begripvol, waardoor het een heel mooie ervaring kan zijn

1000 maal dank voor het delen van je uitgebreide ervaring. Ik moet binnenkort en vond het fijn je ervaring te lezen. Ik wens je een spoedig herstel en geniet van jullie kindje!

Ik heb in maart een geplande keizersnede gehad ivm meerdere complicaties. De operatie op zich viel me enorm mee. Ik moet zeggen dat ik er wel vrij relaxt in ging omdat het voor mij het einde betekende van een hele spannende zwangerschap dus het was echt een moment waar ik naar uit keek. Om 6.30 uur moesten we ons melden in het ziekenhuis en kregen mijn man en ik beiden een setje kleding die we moesten aantrekken. Om 7.00 uur werd ik opgehaald in een bed en ging de verpleegkundige met ons naar de transfer afdeling. Daar kwam de anesthesist eea uitleggen en wat standaard vragen doornemen. Rond 7.45 uur werden we opgehaald en naar OK gereden. Eenmaal daar kreeg ik eerst een ruggenprik. Deze viel ontzettend mee. Je voelt wel een klein steekje maar doet geen pijn. Vervolgens voel je langzaam je benen zwaar worden en ga je bloot op de tafel liggen. De katheter werd ingebracht (was erg blij dat dit na de ruggenprik werd gedaan). Een infuus wordt ingebracht, bloeddruk meter en allerlei plakkertjes. De gynaecologen, kinderartsen, anesthesisten en verpleegkundigen kwamen zich allemaal voorstellen. Vervolgens wordt er een scherm gezet zodat je niet alles ziet (ik wilde niet alles zien) en beginnen ze. Ik werd al gewaarschuwd dat ik wel zou voelen dat ze duwen en trekken aan je buik maar dat dit geen pijn mag doen. Het is een gek gevoel maar pijn deed het zeker niet. Na 10min werd onze dochter geboren en ging het scherm omlaag en werd ze aan ons getoond. Vervolgens namen ze haar even mee naar het kamertje ernaast om testjes te doen (ze is met 36 weken geboren dus ik was hier al voor gewaarschuwd dat dit zou gebeuren). M’n man en de anesthesist liepen op en neer tussen de kamer en mij om me op de hoogte te houden. Iedereen was super lief. Er hing een ontspannen sfeer en de gynaecologen die opereerden waren ook gewoon ontspannen aan het kletsen waardoor ik gerustgesteld was. De operatie verliep zonder complicaties en had erg weinig bloedverlies. M’n dochter werd op mijn borst gelegd terwijl ik gehecht werd. Na een poosje gingen m’n dochter en man gingen met de kinderarts even naar boven om te wegen etc en ik werd naar de uitslaapkamer gebracht. Na 15min kwamen m’n man en dochter daar ook naar toe en werd ze weer op mijn borst gelegd. We zijn daar in totaal een half uur geweest en mochten terug naar onze eigen kamer. Na 3-4 uur had ik het volledige gevoel in m’n benen weer terug. De operatie op zich kijk ik erg positief op terug. Het ging allemaal heel ontspannen en vlot. Waar ik echter wel echt verbaasd over was was dat de katheter dezelfde dag nog eruit ging en ik zelfstandig naar het toilet moest lopen en douchen. Ik heb een zeer hoge pijngrens maar ik heb toen echt moeten huilen van de pijn! Het opstaan was echt heel pijnlijk. Ik kreeg gelukkig wel morfine, diclofenac en paracetamol maar ondanks dat had ik veel pijn. De borstvoeding kwam wel goed op gang en de volgende dag heeft ook een lactatiekundige nog meegekeken in het ziekenhuis. We zijn 1 nachtje gebleven en moesten die middag al naar huis. Daar schrok ik even van want ik voelde me nog totaal niet in staan om naar huis te gaan, maar zowel m’n dochter als ik waren ontslagen dus na 1 nachtje ziekenhuis waren we weer thuis. Enige wat ik echt onderschat heb is het herstel. Ik ben nu bijna 4 weken verder en heb echt nog best veel pijn aan de onderhuidse hechtingen. Behalve voor m’n dochter zorgen lukt verder nog niet veel maar gelukkig doet m’n man de rest. Het is een langer verhaal geworden dan ik dacht maar hopelijk heb je er wat aan!