Even mijn verhaal kwijt

Respect voor jou! Het alleen doen is pittig, en zeker met een 'vader' die niet in beeld is. Hopelijk heb je mensen om je heen die je voor hulp in kan schakelen en om je verhaal bij te doen. Mijn ongevraagde advies zou wel zijn: ga niet voor hem liegen, en ga hem niet met de neus op de feiten drukken. Papa kiest ervoor niet in beeld te zijn is een prima antwoord aan anderen en als hij dit anders wil moet hij dat zelf maar uitleggen. Je hoeft er verder niet op in te gaan natuurlijk want het gaat niemand wat aan. Wat betreft hem de feiten duidelijk willen maken: hij wil niet en neemt de verantwoordelijkheid niet. Daar ervaar jij last van vooral omdat je zelf ervaart hoe zwaar maar hoe mooi je kindje en de liefde ervoor is. Echter gaat niemand het hem duidelijk maken dus laat het maar. Door de jaren heen ga je alleen maar meer frustreren als je hem duidelijk wil maken wat er mis is mijn gedrag. Wanneer je dochter ouder is en jij je neutraal opstelt (dus wel de waarheid zeggen, niet zwart maken) zal kind de ruimte krijgen er zelf achter te komen. Tevens doe je dit met je dochter voor haar en jezelf, niet om zijn credits te krijgen of te laten merken wat hij mist. En jij bent vrij om opa toe te laten in je leven. Netjes ook van je dat je dit kan en doet. Ook daar hoef je niet over te liegen. Dat is het probleem van de 'vader', niet van jou of opa. Hopelijk draait hij nog bij om deel uit te maken maar zo niet geniet ervan met je kleintje en zo te lezen maak jij het goed voor haar. Dat is het belangrijkste.

*mis is met zijn gedrag

Hey, dat weet ik nog. Jammer dat hij voet bij stuk heeft gehouden. Spijtig. Ik snap je "boosheid" recent de zelfde boosheid gevoeld in andere situatie. Kennis van mij heeft met "T" een kindje, meisje is intussen 8 jaar geloof ik. In dezelfde periode als dat haar dochter geboren werd plaatste zijn moeder berichtjes hoe trots ze wel niet was op haar zoon... hoe kun je in vredesnaam trots zijn als je kind een meisje zwanger maakt en vervolgens in de steek laat. Nu 8 jaar later nooit omgekeken naar kind. Intussen gebeurd het volgende, T is komen te overlijden. Moeder plaatst bericht over zijn overlijden en dat hij hun als opa en oma 1 kleinzoon nalaat.. maar ze vergeet de andere 2 te vermelden. Want ja hij had er intussen 3. Ik heb me ontzettend in moeten houden om er niet onder te zetten dat ze er 2 vergeet. Vreselijk, die 2 anderen tellen blijkbaar niet.

Ik zou ook niet voor hem gaan liegen en ook niet per se met de neus op de feiten drukken. Vertel in jouw sociale omgeving dat hij de vader is, maar dat hij niet in beeld is. Hij wil de vaderrol niet vervullen. Hij moet zelf dealen met de keuze die hij heeft gemaakt. Dat heb jij immers ook gedaan (en moeten doen)! En dat is nogal met meer impact dan dat van hem. Het is aan de opa de taak om zijn zoon te vertellen dat jullie contact hebben. Hij zocht namelijk contact. Je kunt dat wel aangeven aan hem. Dat je dat prettiger zou vinden dan dat het ooit op een vervelend moment uitkomt.

Goedemorgen, Hier een “soortgelijk” verhaal alleen dan net even anders. Een week voor mijn bevalling vertelde mijn man/ex dat hij twijfels had.. uit het niets. Mijn dochter was geboren en na 2 weken ging hij vreemd (ik wist van niets), 4 weken later is hij weggegaan bij ons, ik wilde hem vergeven maar hij sloot zelf deuren. Het is super pittig om het alleen te doen dus ik begrijp je heel goed. En inderdaad zoveel onbegrip hoe je zo’n lief klein moppie achter kan laten in een gebroken gezin.. je gunt je kind het allerbeste en niet in deze situatie. Maar ik zou in jouw geval inderdaad niet liegen, hij maakt de keuze om niet betrokken te zijn hoe egoïstisch dat ook is. Hoe ik mijn hoofd omhoog houd is om om te denken naar een positief beeld. Anders houd je het niet vol. Ik heb namelijk wel eens gedacht, was de vader van mijn dochter maar niet in beeld. Mijn dochter is 12 weken en ik moet nu een ouderschapsplan opstellen en een omgangsregeling, en heb mijn kindje al heel vroeg weg moeten brengen omdat ik de papa niet van haar weg wil houden. Ik kan je zeggen dat je moederhart dan in 1000 stukjes breekt. Dit bespaar je jezelf en een hoop “gedoe”. Ik heb nooit gewild alleenstaande moeder te worden, de keuze is voor mij gemaakt en het is een nachtmerrie. Ik wil geen parttime mama zijn. Niet zeggende dat jouw situatie niet erg is want het is afschuwelijk. Maar probeer er juist iets positiefs aan te geven, geniet van de tijd die je met haar hebt, knuffel veel en geef haar alle liefde die ze verdiend. Mijn dochter reageert namelijk ook heel goed op mij en voelt zich veilig omdat ik veel dagen alleen met haar ben. Wij vrouwen kunnen dit🥰💪🏻

Ik snap jou inderdaad ook heel goed. Het is lastig! Maar ook iets moois. En wat jij zegt voel ik ook zo. Ik heb het “geluk” dat ik het alleen kan doen en dus niet afspraken en regelingen hoef te maken rondom haar. Maar soms voelt het wel wat eenzaam haha

Heb het inderdaad aangegeven bij opa. Zijn antwoord : “ zijn opleiding gaat nu goed en wil dat voorlopig nog zo houden, maar ben blij met het contact dat wij nu hebben hoe lastig het ook is” Opleiding duurt nog wel even dus ik denk niet dat het voorlopig gezegd gaat worden..

Wat vreselijk!!! Ik kan daar met m’n hoofd niet bij hoor…. Dat mensen zo kunnen zijn. Zo meegaan in het verhaal en leugen van een ander….

Jee wat pittig en wat tof dat je er toch voor gegaan bent en nu sterke single momma bent voor je dochter 💪 Misschien goed om te denken over wat je je dochter over hem wil meegeven als ze wat ouder is. Als je wil dat zij weet wie haar vader is én contact heeft met haar opa aan die kant (maar dus ook gaat weten dat haar vader haar niet wil, want daar gaat ze dan ook achter komen) zou ik het delen met je sociale kring. Zo niet, dan kan je het toch beter geheim houden, niet voor hem maar voor haar bestwil. Anders weet iedereen om je heen wie haar vader is maar zijzelf als enige niet. Goed om over na te denken denk ik en zeker een moeilijke beslissing om te maken. Sterkte, u got this!