Gefrustreerd en schreeuwen

Hier precies hetzelfde. Afgelopen maandag 1 geworden en dinsdag begon hij zich zo te gedragen, alsof ze het timen. Hij krijgt nu ook weer een nieuw tandje, dus kan daar ook mee te maken hebben. Maar niets lijkt goed te zijn voor meneertje. Huilt soms uit het niets keihard. Krijg er soms een lichte hartverzakking van.

Oooo zo herkenbaar. En dat gezeur, verschrikkelijk!

Lastig he! Ze zeggen: alle aandacht, positief én negatief, is aandacht.. dus negeren. Maar, je wilt ook grenzen aangeven en dan zou er dat doen door met een bozige/serieuze toon nee te zeggen... Wij worstelen er ook mee wat het verstandigste is

Wat ik bij onze eerste eerst nooit zo doorhad is dat ze veel meer begrijpen dan we denken. We hebben bij de tweede bewust besloten alles veel beter te benoemen en ook te vragen wat er aan de hand is, als in ‘moet je huilen omdat je dorst hebt?’ (Voorbeeld) we zagen bij de tweede dat deze zich veel chiller en minder gefrustreerd daardoor werd. Misschien helemaal niet aan de orde, maar wellicht het proberen waard, ze weten en begrijpen echt veeeel meer dan we denken, maar kunnen zich niet uiten wat veel frustratie geeft.

Dit vind ik ook een goeie. Negeren vind ik een apart advies, want hij huilt om je iets te vertellen. Negatief of positief, ze kunnen nog niet communiceren door te praten en wel op allerlei andere manieren dus ook door huilen en schreeuwen. Onze kleine man doet dit ook hoor. Het kan ook een sprongetje zijn deze periode. Wij proberen onze kindjes zo snel mogelijk te helpen door aan te leren wijzen en "die" te zeggen en dat soort dingetjes. Onze dochter pikte dit snel op toen ze zo oud was. Ook als dat nu niet direct lukt, kun je het wel alvast voordoen en inderdaad benoemen zoals in de reactie van motherof3, en dan merk je dat ze zich begrepen en gezien voelen en ze leren vanzelf weer rustiger te communiceren.