Hoe gaat het met de mama’s?

Haa! Helemaal niet gek dat die balans nog gebonden moet worden tussen prive en werk. Had dat met mijn eerste ook enorm. Maar ook gewoon de verdeling: mama zijn, werknemer zijn, partner zijn, dochter zijn, vriendin zijn. Etc. Al die rollen combineren zeg maar. Enorm pittig vond ik dat destijds, maar went wel. Zeker na een jaar vond ik dit makkelijker. Hormonen waren toen ook meer weg. Hang in there, dit komt goed! Ben je al eens bij een osteopaat geweest voor je bekken? Kan wonderen doen. Met mij gaat het niet zo goed. Ons dochtertje is erg ziek geweest (hersenvliesontsteking) en daarna veel onrust met koemelkallergie en refluxziekte. Veel zorgen gehad. Vond het ook pittig omdat we er nog eentje rond hadden lopen Nu dat rustiger is merkte ik dat het met mij niet goed ging. Sinds 2 maanden slik ik antidepressiva en word ik behandeld voor een postpartum depressie. Enorm pittig. Voel me erg rot… maar weet dat dit ooit beter wordt ♥️

Ik vond het net na de bevalling vrij pittig qua lichamelijke klachten. Ben nu 5 maanden verder en het sporten gaat gelukkig steeds beter! Het is voor mij ook echt een uitlaatklep en vind het nog weleens vervelend dat ik nog niet op m’n oude niveau zit (lijf wil gewoon niet). M’n bekkenklachten zijn ook nog niet volledig weg, met name last van onderrug. Ben wel blij dat ik iets meer mijn lijf terug krijg, maar ik baal vaak wel dat ik m’n oude kleding nog niet pas. Ik klamp me dan vast aan het feit dat ik een gezond, vrolijk en tevreden mannetje ter wereld heb gezet. Hij doet het supergoed! Per 1 oktober heb ik een nieuwe baan en alhoewel ik heel veel zin daarin heb, zie ik nog wel een beetje op tegen de verdeling tussen kind en werk. Vooral het samenzijn zal ik missen, ik mis hem nu ook al als hij even niet bij me is…

Wat vervelend om te lezen dat het niet zo goed met je gaat. Ik wil je via deze weg een hart onder de riem steken. Hopelijk zijn de zorgen rondom je dochtertje nu minder, gaat alles (naar omstandigheden) goed met haar en voel jij je snel een stuk beter!

Wat lief zeg, dankjewel!

Hier nu een zoontje van 4.5 maand. En sinds anderhalf maand weer aan het werk. Aan het einde van de zwangerschap ben ik gaan verhuizen naar mijn vriend, die woonde destijds nog in een huurwoning. Ook hebben we pas 2 weken voor de tijd te horen gekregen dat ons zoontje helemaal gezond is en niet is aangedaan door een genetische afwijking van mijn vriend, dus konden we eindelijk heel veel spanning loslaten. Nadat onze Robert was geboren heb ik 2 weken genoten en daarna ben ik druk aan de klus gegaan in onze houten Finse woning.. destijds vond ik het allemaal prima te doen tot ik merkte dat mijn verlof voorbij vloog en ik er niet echt van genoot. Nog meer gas bijgezet om voor 1 juli te kunnen verhuizen naar ons huisje achter ons melkveebedrijf zodat ik nog een maand kon genieten 🥰 dat is gelukt.. alleen toen begon de ellende... boktorlarven in het hout van ons huis, die langzaam maar zeker ons droomhuis onder en boven onze kont weg vraten 🫠 Alles werd me teveel, en het idee dat ik ook nog in een andere omgeving aan het werk moest deed daar ook niet veel goeds aan. Dus inderdaad die rottige hormonen begonnen parten te spelen ook tussen mij en mijn vriend. 1.5 dag voordat ik zou gaan beginnen bij de nieuwe inrichting kreeg ik mijn rooster, 5 weken lang 5 dagen in de week van half 8 tot 17 u. Dit ging mij niet lukken fysiek en mentaal maar ook niet qua oppas, dus na veel praten met mijn vriend, moeders en schoonmoeders de conclusie getrokken de overplaatsing terug te trekken en naar mijn oude werkplek terug te gaan, dan maar 1.5 u heen en terug. Hier heb ik veel rust uitgehaald en ben ik achteraf ook heel blij met de keuze. Terug tussen al mijn oude collega's :) ondanks alle drukte, tegenslagen en boktorlarven voel ik me nu wel weer heel goed! De anderhalf uur reistijd vind ik heerlijk, heerlijk even alleen in de auto met mijn honkietonk muziek 🤣 onze kleine man doet het ook super en daar geniet ik dan ook weer aanzienlijk van. Nou dit was mijn spreekbeurt 🤣 maar na regen komt echt wel weer zonneschijn, al hoe uitzichtloos dingen kunnen lijken of voelen. We zijn de boktorlarven de baas, helaas wel veel hout moeten vervangen... Maar ons droomhuisje staat nog en we kunnen hier hopelijk nog jaren mooie herinneringen maken met z'n 3tjes, de hondjes, katjes, koetjes en paardjes 🥰

Jeetje wat heftig… dat is heel wat om mee te maken. Veel sterkte ❤️❤️