Ongepland zwanger, man wil abortus

Ik ben op 4 april bevallen van mijn dochter, zij is nu 12 weken. Ik ben er woensdag achter gekomen dat ik weer opnieuw zwanger ben van ons 3e kindje. We hebben nog een zoontje van 3. Wij hebben voor beide kindjes een intensief fertiliteits traject gevolgd om ze te mogen krijgen. Dus deze zwangerschap kwam voor ons beide als een enorme shock. Natuurlijk wist ik wel dat dit zou kunnen gebeuren, maar wij hadden alleen nooit verwacht dat het ook echt zou gebeuren. Omdat de kans zo enorm klein was. Ik gebruik sinds mijn 19e al geen anticonceptie meer en ik ben nooit zwanger geweest zonder hulp van het ziekenhuis. Achteraf misschien een beetje naief. Wij wilde beide geen 3e en hadden het gevoel conpleet te zijn met onze 2 kindjes, maar het lot heeft anders beslist. Het is voor mij ook heel dubbel en ik bang ben dat ik de zwangerschap lichamelijk misschien niet aankan na al 2 hobbelige zwangerschappen met de nodige uitdagingen. Maar ben er ook wel weer blij mee nu het een beetje geland is. Het probleem is alleen dat mijn man een abortus wil. Hij zegt wel dat hij de keus bij mij laat, maar hij wil absoluut geen 3e en zegt dat ik er alleen voor sta als ik dit kindje besluit te houden. Hij eist dan dat wij uit elkaar gaan en de andere 2 kinderen voor 50% van de tijd bij hem wil hebben en met de 3e wil hij niks te maken hebben. 9 juli heb ik de eerste echo en een advies gesprek met de verloskundige over wat nu verstandig is en wat wij nu eigenlijk willen. Mijn man wil wel mee, maar geeft al aan dat hij niet van gedachten gaat veranderen. Wij hebben sinds we erachter zijn gekomen ook alleen nog maar ruzie en er valt geen normaal gesprek te voeren. Ik probeer alle opties na te gaan en beide kanten te bekijken, maar mijn man ziet elke postievw input als een poging om hem over te halen en ontploft dan en gaat boos de deur uit. Ik weet nu gewoon echt even niet wat ik moet doen en zit er helemaal doorheen. Waar ik er eerst alles voor over had om normaal zwanger te kunnen worden zonder zwaar traject, kan ik nu alleen maar huilen. Ik ben altijd heel erg tegen abortus geweest en altijd al gezegd dat als ik ooit ongepland zwanger zou raken het dan te houden. Ik denk ook niet dat ik een abortus mentaal zou aankunnen. Maar moet ik er dan voor kiezen om mijn hele leven zoals ik het nu ken op te geven voor een kind waar wij beide in eerste inatantie niet voor gekozen hebben? Ik vind het ook gewoon zo erg voor mijn andere kinderen dat ze in een gebroken gezin moeten opgroeien.