Op zoek naar herkenning: visuele / vermoeidheidsklachten

Lang erover nagedacht of ik dit moest delen, maar ik merk dat ik hier dagelijks tegenaan loop en op zoek ben naar mensen die hetzelfde voelen. Voor mijn zwangerschap had ik ineens last van vermoeidheidsklachten en die uitten zich vooral ook visueel: wazig zien, last van evenwicht, niet in de verte kunnen scherp stellen, veel staren, vermoeide droge ogen, maar ook gewoon rond een uur of 3 iedere dag compleet uitgeblust zijn. Qua mentale status ging het iets minder goed. Absoluut niet depri of iets dergelijks, maar ik had wel het idee dat mijn leven op dat moment teveel van mij vroeg zowel op relatie als werk gebied. Ben er toen een half jaar tussenuit gegaan, psycholoog gezien en samen met mijn vriend gezorgd dat ik echt 6 maanden aan self care kon doen. (Sporten, goede communicatie, veel slapen en gezond eten etc.) De klachten bleven bestaan, sommige dagen erger dan andere. Ik leerde er ook wel mee omgaan, maar het bleef wel een dagelijkse struggle. Om niet in een visuele circle te lopen probeerde ik er echt niet aan te denken. Heel af en toe lukte het mij een dag het los te laten. Ik werd zwanger! Echt amazing, dat voelde helemaal goed. Tijdens mijn zwangerschap had ik vrijwel geen last meer van de klachten die ik hierboven beschreef. Hormonaal? Ontspannen zijn? Toch iets psychisch? Purpose hebben? Ik genoot ervan zwanger te zijn en voelde me ZO goed. Nu 6 maanden na mijn zwangerschap merk ik dat sinds ik mom life lijdt, eigenlijk alle klachten weer terug zijn. M’n leven ziet er fijn uit - heb het idee dat ik de stressfactoren van voor mijn zwangerschap heb geëlimineerd en hier een mooie oplossing voor gevonden heb. M’n kindje is oprecht een chille baby - we zijn stapel verliefd. Ze eet slaapt en ontwikkelt goed. Ik ben naar de oogarts en opticien geweest en er is een bril afgemeten. Deze doet opzich wel iets - van dichtbij kan ik fijner kijken, maar heel eerlijk de symptomen zijn er niet mee weg. Neurologisch onderzoek kwam niets uit en het werken gaat in principe goed - dus ben niet vergeetachtig of veel minder productief. Wel vind ik concentreren gewoon nogsteeds lastig en weet de bril dit enigszins te compenseren. Ik ben getest op m’n schildklier en b12. Kwam niets uit. Dagelijks blijf ik tegen het visuele aspect aanlopen. Ik was bijv 3 dagen weg met mijn werk (voor het eerst) en concentreren was echt zo moeilijk. Er waren talks ed, ik voelde me zo verschrikkelijk moe en kon m’n ogen niet focussen. Wel genoot ik van het moment te connecten met hele creatieve en leuke mensen. Dus ik voel me mentaal echt goed. Ik begrijp dat met borstvoeding, opnieuw werken, slecht slapen ed dit soort klachten ‘normaal’ zijn. Ik hoor vaak meiden zeggen - de waas over je ogen verdwijnt als je stopt met bv geven. Nu ben ik begonnen met afbouwen en benieuwd waar dit toe leidt. Maar toch voel ik ook dat ik opzoek ben naar herkenning. Hebben meer mensen hier last van? Stel ik me aan? It can drive me crazy echt. Ik heb de hoop dat het weggaat als ik weer helemaal de oude ben, maar soms denk ik aan hoe het voor m’n zwangerschap was en dat maakt me ook huiverig. Fijn om het in ieder geval te delen en helemaal fijn als er mensen zijn die dit herkennen! 💕 liefs