5 Reacties

3 maanden geleden

Bij de oudste hebben we dit een paar keer gehad. (Jongste gaat nog niet). Gewoon ophalen, volgende keer weer nieuwe ronde, nieuwe kansen. Uiteindelijk zo goed gehad op de opvang dat hij boos was als ik ‘te vroeg’ kwam. Ik weet niet waarom je precies rot of schuldig voelt? Of is het het algemene moederschuldgevoel, dwz altijd schuldig voelen ofwel naar werk ofwel naar kind? Zo snel mogelijk loslaten, want daar heb je vooral jezelf mee. 🙃

3 maanden geleden

Reactie op bubble2024

Bij de oudste hebben we dit een paar keer gehad. (Jongste gaat nog niet). ...
Ja is vooral schuldgevoel dat ik nu thuis zit en zij op de opvang wennen. En dan is ze verdrietig ook nog. Ik ben bewust dat het goed voor haar is om te wennen voor ik weer aan het werk ga.

3 maanden geleden

Reactie op Momo_

Ja is vooral schuldgevoel dat ik nu thuis zit en zij op de opvang wennen. E ...
Even doorzetten dan, komt bij jou vast ook goed, zoals dat bij ons ook was. 🫶

3 maanden geleden

Herkenbaar hoor! Niet het ophalen van de opvang, maar wel het schuldgevoel. Ben nu ook alleen thuis, terwijl mijn dochter op de opvang zit en mijn man aan het werk is. Ze moet toch wennen daar🤷🏻‍♀️.. geen idee of ze verdrietig is (wil ik ook niet weten🥺). Probeer het een beetje los te laten en zoek wat afleiding!🙏🏻

3 maanden geleden

Hij was niet verdrietig maar wilde ook niet slapen en was dus oververmoeid. Ogen half open toen ik kwam halen. Meteen slapen in de draagzak. Ik heb ook even gehuild. Maar met sprongen vooruit gegaan hoor. Komt goed!