Hi dames, sinds dat ik bevallen ben is mijn leven veranderd (wat ook logisch is). Ik heb het veel moeilijker dan verwacht. Ik had/heb een huilbaby met krampjes en hiermee heb ik het mentaal moeilijk gehad. Ik heb/had geen moedergevoel, ik huilde vaak. Ik heb/had het gevoel dat mijn baby mij niet mocht omdat hij het meest huilde bij mij. Ik wilde m niet vastpakken etc. Ik slaap slecht. Ik ben naar de huisarts geweest gisteren en die heeft me doorverwezen naar de psychiater. (Mogelijk ggz)
Ik ben nu inmiddels 10 wk pp. Soms lijkt het beter te gaan, maar dat is wanneer de baby niet huilt. Dan voel ik me goed. Dit is alleen wanneer er iemand bij is, dus als me man thuis is of schoonmoeder. En dan zijn zij ook merendeels met de baby bezig. Als ik alleen ben met baby krijg ik gelijk weer negatieve gedachtes en soms ben ik dan helaas minder lief tegen over de baby door irritatie/gehuil/stress/slapeloosheid. Ik krijg dan bepaalde aanvallen en raak dan een heel ander persoon.
Kortom t gaat goed alleen als er iemand bij is en de meeste zorg overneemt, en als hij niet huilt.
Ik twijfel om me ziek te melden en of dit wel een geldig reden is, ik ben bang dat ik door het minder slapen bijv mentaal nog “gekker” ga raken.. en ik weet ook eigenlijk niet hoe ik dit zou aangeven op werk. Wat vinden jullie en hebben jullie hier ervaring mee?