Relatie met aanstaande oma

Ik had dit met mijn moeder tijdens m'n 1e zwangerschap, zij had bijna nog eerder een babylogeerkamer dan ik mn eigen babykamer🙈 Ik heb op gegeven moment wel een keer rustig gezegd dat ze echt niet alles nu hoeft en dat ik snap dat ze enthousiast is maar het een beetje raar is als zij straks meer heeft dan ik die moeder wordt. Uiteindelijk goed gesprek, ze bedoelde het ook allemaal lief en goed maar was wel een beetje te...

Ik snap jou, maar ik heb dit niet met mijn eigen mama , dus wees dankbaar dat ze zoveel moeite doet ..

Ah lastige situatie! Ik zou het toch ook voorzichtig bespreekbaar maken, niet per se haar vragen het niet/anders te doen, maar vooral aan te geven wat het met jou doet. Hier een andere situatie. Mijn schoonouders hebben zelf een werknaam bedacht, die zowel een jongens als meisjesnaam kan zijn. Ze begonnen er al mee voordat wij met namen bezig waren, en achteraf bedacht ik me dat ik dat best een leuke naam had gevonden, maar ik wil dat de naam van 'ons' komt, en niet het idee geven dat opa en oma het bedacht hebben. Dus die naam is nu helemaal afgevallen. Ik heb besloten het hier bij te laten, het bespreken verandert niets aan de situatie (de naam blijft een andere lading hebben) en zorgt alleen maar weer voor eventueel nieuwe projectnamen 😅 en we hebben nog genoeg opties voor andere namen, dus ook dat komt wel goed.

Dit zijn zulke dooddoeners. Omdat de een iets niet heeft, mag de ander het nog steeds het vervelend vinden. Kan allemaal naast elkaar bestaan. Verder.. ik zou toch een gesprek aan gaan, ook al kruipt ze in de slachtofferrol. Want het lost zich niet opeens uit zichzelf op. Echt je eigen grenzen aangeven. Aangeven dat je het leuk vindt dat ze betrokken is, maar dat je graag dit vooral samen net je partner wil ervaren, en dat zij haar tijd al heeft gehad toen ze zwanger was.

Ik snap het. Zelf heb ik geen moeder, maar ik zou super blij zijn als ze dit voor mij zou doen. Misschien is het jou zwangerschap enzo, maar ze is waarschijnlijk heel blij dat jij mama word, je bent wel haar dochter en dan is het heel leuk dat je nu ook moeder word. En natuurlijk wil je zelf kleertjes enzo halen maar dat kan toch ook nog gewoon? Ze geeft alleen wat extra hulp🫶🏼

Dat is zeker niet waar! Ik heb zelf ook geen moeder en ik begrijp haar nog steeds? Maar er moet ook gedacht worden aan de kant van haar moeder, ze is toch ook blij dat HAAR dochter moeder word? Ze word oma, ze helpt alleen maar een beetje het is niet dat ze zeurt of zoiets nee ze doet alleen wat goeds??

Ik herken het wel, mijn moeder had vooral een vrij sterke mening met vanalles bij mijn eerste zwangerschap. Wat uiteindelijk voor ons werkte, was dat ik haar al om advies vroeg vóór ze er zelf mee kon komen, zodat ze toch haar zegje kon doen, voelde dat ze betrokken was, en wij trokken alsnog ons eigen plan 😂 bijvoorbeeld als 'hoe deden jullie dat vroeger met de luiers?', 'waar hadden jullie op gelet met de kinderwagen uitkiezen?' of zulke dingen. En misschien een keertje voorstellen, dat wanneer jij met je partner de grootste spullen hebt gehaald, dat je dan samen met haar een keer gaat shoppen voor kleine spulletjes? Misschien kan ze dan daar naar uit kijken maar heb jij ook je (terechte!) momenten samen met je partner. Succes in ieder geval 😘

Mijn moeder kan soms ook sterk zijn in haar mening geven rondom mijn dochter (ook in andere dingen😂). Meestal laat ik het een beetje, maar ik geef het wel aan als het irritant wordt of te bemoeierig. Soms is mijn moeder dan een beetje beledigd/gekwetst, maar als je je gaat ergeren helpt het ook niet. Denk dat het belangrijk is om ergenissen te bespreken, anders wordt de relatie of het onderwerp alleen maar moeizaam 😊

Misschien kun je het met haar over hebben, aangeven dat je het leuk vind dat ze enthousiast is maar het ook lastig vind dat jij nog niks kan kopen en zij al zoveel koopt. En daarbij voorstellen dat jullie straks samen nog even wat gaan shoppen en ze je mag helpen met de baby wasje opvouwen en strijken. (Vond mijn moeder heeeerlijk om te doen, en ik zat lekker toe te kijken 😂)

Ik heb niet gezegd dat ze dat niet mag hebben of dat ik het haar niet gun. Ik bedoel gewoon dat je soms dankbaar moet zijn voor wat je hebt en het misschien eens positief moet bekijken.. of toch proberen..

Vind ik ook, die moeder is ook gewoon blij dat haar dochter een kindje krijgt

Ik denk dat je het "later" vast allemaal heel lief vind etc maar als ik het zo lees heb je er nu last van - dat ze zo pro actief is - dat je ruimte nodig hebt om op je eigen tijd aan mijlpalen te beginnen Het is een gevoelskwestie denk ik? Ze gaat gewoon te snel. Jij bent nog niet zo ver en daarmee ontneemt ze jou de kans er op je eigen moment aan toe te komen Dat is wel belangrijk om te bespreken En dat kan heel goed met de zwangerschap te maken hebben. Je voelt mogelijk je eigen grenzen ineens wat beter. Mogelijk doet ze dit al langer/altijd al en "geef jij altijd toe". Maar dit is nu jouw eenmalig mee te maken zwangerschap want ook al wordt je nog vaker zwanger deze zwangerschap gebeurd maar 1x. Dus wil je niet toegeven. En dat geeft wrijving. En dat gevoel van voor jezelf willen opkomen kan dus door de zwangerschap komen - hormonen/territorium/take no shit/opkomen voor je kindje Het is inderdaad goed bedoelt soort van of haar manier om er mee bezig te zijn. Alleen moet ze zich nu dus eigenlijk aanpassen aan wat JIJ wil en fijn vindt. Niet andersom (parentificatie) ..? Misschien heb je er wat aan. Op het forum komen wel vaker dit soort topics langs hoor dus je bent echt niet de enige!