6 Reacties
gisteren
Ik poets iedere avond. Maar het is dagelijks een struggle. Ik zet mijn zoontje in de kinderstoel, geef hem een speeltje. Tanden vd onderkaak gaan nog wel goed. Maar altijd zodra ik ad bovenste rij begin.... huilen. (Dit maakt overigens wel dat ik er makkelijker bij kan). Maar pfff, ik zie er altijd weer tegenop.
gisteren
Hier tot 2 weken geleden ook elke dag drama en strijd. ‘s avonds was het erger dan in de ochtend, zal wel met moeheid te maken hebben. Maar echt ineens was het oké. Nu zegt hij gewoon aaaaaaaa, en ieeeeeee en kunnen we goed poetsen. We hebben verder niets veranderd in hoe we het doen. Hij zit bij ons op schoot, met z’n gezicht naar ons toe. Soms poetst hij ook tegelijk onze tanden met een andere tandenborstel, vindt hij nog wel grappig. En het automatisch spiegelen van ons gezicht is gelijk ook mooi meegenomen
gisteren
Bij ons ook van elke dag strijd naar opeens braaf mondje open. Nu met 20 maanden werkt hij rustig mee.
Ik moest hem in het begin soms plat op zijn rug leggen met mijn been eroverheen om hem lang genoeg stil te houden.. Maar gepoetst werd er, daar ging ik niet over in discussie. Het was ook het enige moment op de dag dat het huilen me wel goed uitkwam. Helpt dat het mega drama queen gedrag is want zodra het poetsen stopte was er ook niks meer aan de hand.
Ik begon het tandepoetsmoment op een gegeven moment na te spelen met een pop (lekker hysterisch krijsen met de pop zodra de tandenborstel in de buurt kwam). Vond hij echt fantastisch en al snel ging hij het naspelen!
Laatste tijd deden we elke dag de knuffels ook 'poetsen'. Die moeten dan eerst en worden uitgebreid bedankt voor het mondje open doen.














